Pochowaliśmy kiciusia pod świerkiem w ogrodzie.
Nie miał szansy bo szpik przestał pracować. Podanie krwi poprawiło mu na mgnienie oka samopoczucie ale nie zmobilizowało organizmu do walki. W żyłach Floydzia płynęła różowa woda zamiast krwi. Dusił się leżąc pod tlenem.
Pomogliśmy mu odejść bez bólu bo nie przeżyłby nocy.
Ciągle jeszcze nie mogę uwierzyć, że go nie ma.
Mam straszne wyrzuty sumienia, że go nie dopilnowałam, że nie przebadałam go kontrolnie w tym roku.
Jak on sobie poradzi bez brata
Pusia znów bardziej rzęzi. Jutro uciekam z pracy żeby zrobić jej kolejne badanie krwi.
