Kotków 8+1. Maleńki Marcyś[*] . Kończymy tę edycję wątku.

[hyka]

Aniu,bardzo mi przykro z powodu Sopocianki...
podarowalas jej kawal pieknego kociego zycia,o jakim ani ona ani nikt z nas dla niej nawet nie marzył.

[barba50]

Maniusiu [']

Aniu przytulam

[goska_bs]

Aniu mysle o Was....

[Anka]

Niestety Zuzia Truciej Mamy wieczorem odeszła . Kolejna śmierć . Ciężko.
Wciąż łapię się na tym, że szukam wzrokiem Maniusi albo zastanawiam się, co dać jej do zjedzenia żeby miękkie było.

Ale życie płynie do przodu. Futra żyją, brykają, potrzebują uwagi i serca.
Jerzyk oczarowuje każdego kto przyjdzie, wierzę, że ten kot znajdzie naprawdę dobry dom .

No i myślę o Charliem. Mar9, wiem, że jestem wariatka, ale to postanowione. Zawsze o persiku marzyłam, chociaż wiedziałam, że nigdy rasowego nie kupię. Charlie jakoś w sposób szczególny stanął na mojej drodze, i to w momencie właśnie takim.
Wierzę, że Maniusia nie ma nic przeciwko temu, że o nim myślę. Nigdy nie była zaborcza. Rozstawiała koty po kątach, ale nie w sensie zazdrości o mnie. Nie przeganiała innych z moich kolan jak niektórym się zdarza, nie była nachalna. Miałyśmy w ciągu dnia takie małe rytuały kiedy miałam czas wyłącznie dla niej i to jej wystarczało.

Maniusiu, zawsze będziesz w moim sercu.

[mokkunia]

Aniu

[mar9]

Niestety Zuzia Truciej Mamy wieczorem odeszła . Kolejna śmierć . Ciężko.
Wciąż łapię się na tym, że szukam wzrokiem Maniusi albo zastanawiam się, co dać jej do zjedzenia żeby miękkie było.

Ale życie płynie do przodu. Futra żyją, brykają, potrzebują uwagi i serca.
Jerzyk oczarowuje każdego kto przyjdzie, wierzę, że ten kot znajdzie naprawdę dobry dom .

No i myślę o Charliem. Mar9, wiem, że jestem wariatka, ale to postanowione. Zawsze o persiku marzyłam, chociaż wiedziałam, że nigdy rasowego nie kupię. Charlie jakoś w sposób szczególny stanął na mojej drodze, i to w momencie właśnie takim.
Wierzę, że Maniusia nie ma nic przeciwko temu, że o nim myślę. Nigdy nie była zaborcza. Rozstawiała koty po kątach, ale nie w sensie zazdrości o mnie. Nie przeganiała innych z moich kolan jak niektórym się zdarza, nie była nachalna. Miałyśmy w ciągu dnia takie małe rytuały kiedy miałam czas wyłącznie dla niej i to jej wystarczało.

Maniusiu, zawsze będziesz w moim sercu.

Aniu, chciałabym aby moi znajomi i rodzina byli takimi "wariatami" , życie wtedy byłoby o wiele lepsze i mniej byłoby kociego nieszczęścia

[popi]

Aniu, tak mi przykro

[behemotka]

Niestety Zuzia Truciej Mamy wieczorem odeszła . Kolejna śmierć . Ciężko.
Wciąż łapię się na tym, że szukam wzrokiem Maniusi albo zastanawiam się, co dać jej do zjedzenia żeby miękkie było.

Ale życie płynie do przodu. Futra żyją, brykają, potrzebują uwagi i serca.
Jerzyk oczarowuje każdego kto przyjdzie, wierzę, że ten kot znajdzie naprawdę dobry dom .

No i myślę o Charliem. Mar9, wiem, że jestem wariatka, ale to postanowione. Zawsze o persiku marzyłam, chociaż wiedziałam, że nigdy rasowego nie kupię. Charlie jakoś w sposób szczególny stanął na mojej drodze, i to w momencie właśnie takim.
Wierzę, że Maniusia nie ma nic przeciwko temu, że o nim myślę. Nigdy nie była zaborcza. Rozstawiała koty po kątach, ale nie w sensie zazdrości o mnie. Nie przeganiała innych z moich kolan jak niektórym się zdarza, nie była nachalna. Miałyśmy w ciągu dnia takie małe rytuały kiedy miałam czas wyłącznie dla niej i to jej wystarczało.

Maniusiu, zawsze będziesz w moim sercu.

Aniu, chciałabym aby moi znajomi i rodzina byli takimi "wariatami" , życie wtedy byłoby o wiele lepsze i mniej byłoby kociego nieszczęścia

Proszę, zostań już wariatką . Korzystają przede wszystkim koty, ale czasem także sam wariat, bo spełnianie marzeń jest baaardzo przyjemne . Wiem po sobie

A Maniusia na pewno patrzy zza TM i się cieszy, że kolejna bida znajdzie szczęście dzięki Tobie, Aniu.

[gisha]

Anulka, tak mi przykro , przytulam Cię serdecznie

[MarciaMuuu]

Właśnie wróciłam z wyjazdi i tu takie smutne wieści
Tak mi przykro

Maniusiu [']
Pozdrów mojego Rudego, tez ciągle o nim myslę...

[Anka]

Jerzyk przestraszył mnie koszmarnie. Na szczęście dobrze się skończyło
Około 15.30 wyszłam na całe popołudnie. Wróciłam jakąś godzinę temu. Dałam futrom kolację. I... przerażenie, nie ma Jerzyka . Jerzyka, który pierwszy leci do miski i niemożliwe, żeby taki podniosły moment jak podawanie kolacji po prostu przespał w jakimś kącie. A więc - gdzie jest Jerzyk? Przeszukałam mieszkanie - nic. Korytarz - nic. Wyszłam do ogrodu, wołałam - nic. Już i tak zmęczona wystarczająco ostatnimi przeżyciami zaczęłam wpadać w panikę. Co się stało z Jerzykiem? Wyobraźnia zaczęła podsuwać mi koszmarne obrazy Jerzyka ciężko chorego czy wręcz nieżywego leżącego w kącie. Ale chodziłam po mieszkaniu i nawoływałam. W pewnym momencie wydało mi się, że słyszę jakiś odzew. Trochę mi inne futra zagłuszały tupotem, ale coś słyszałam. Skąd? Chodziłam, wołałam i nasłuchiwałam. I... zlokalizowałam - Jerzyk był zamknięty w bieliźniarce. Ufff. Musiał przesiedzieć tam całe popołudnie, bo faktycznie przed wyjściem coś wyjmowałam. Wlazł niezauważalnie, a że drzwiczki zamykam, nie mógł wyjść. Najpierw może było mu i dobrze, miękko, przytulnie. Ale jak usłyszał, że daję jeść, to chyba był mniej zadowolony. Jerzyk nie miauczy głośno, jest wogóle cichutki jeśli chodzi o głos, i dlatego ledwo go zlokalizowałam.
Całe szczęście - przygoda dobrze się skończyła, a Jerzyk był tak szczęśliwy z odnalezienia go, że nawet zamiast odrazu lecić do miski, to wlazł mi na kolana i zaczął się miziać

[tosiula]

takie szukanie kotów po mieszkaniu to prawdziwy koszmar

[Zowisia]

Przezylam takich 'znikniec' kilka ... potworny stres ... ciesze sie ze Jerzyk znaleziony !
zo

[Anka]

Przezylam takich 'znikniec' kilka ... potworny stres ... ciesze sie ze Jerzyk znaleziony !
zo

Oj tak, stres straszny.
Zowisiu, miło nam widzieć Cię u nas
Zapraszamy też do wątku na kociarni gdzie Jerzyk poszukuje domku

[Zowisia]

Oj tak, stres straszny. Zowisiu, miło nam widzieć Cię u nas Zapraszamy też do wątku na kociarni gdzie Jerzyk poszukuje domku

Pamietam, ze jak mi sie Krowka i Rysia pogubily (osobno) to latalam i doslownie rozwalalam dom ... a jak Plamcia znikla (wyszla przez okno w dachu) to biegalam po miescie cala noc do rana ... a ona nie wiadomo skad wziela sie na klatce schodowej gdzie juz o swicie ja zobaczylam.. Postarzylo mnie to w srodku o kolejne kilka lat.

Dzieki za powitanie, do Jerzyka wpadne - na razie przeczytalam (zamiast pracowac) caly watek PERSA Z LASU .. tez mnie zlapal za serce, ze wszech miar masz racje, Aniu .. Od razu widac, ze jest dla Ciebie.
) pozdrawiam serdecznie, zo