Kotków siedem+1. Kończymy seteczkę:)

[Anka]

Dziękujemy z Maniusią za zainteresowanie. wydaje mi się, że Mania czuje się naprawdę dobrze, bo dziś po raz pierwszy od początku choroby przyszła ze mną spać na kołdrze. Z tego co zaobserwowałam, jest to przywilej zarezerwowany dla jednostek wiodących w stadzie. Był okres, że Maniusia niepodzielnie królowała także w sypialni . Gdy zachorowała, poczuła się słabsza, zaczęła nieco unikać konfrontacji i swoje miejsce na tapczanie oddała innym. Dzisiaj rano patrzę - a Mania gnieździ się na kołdrze
Jej dobre samopoczucie ma i nieco gorsze skutki - podawanie kropli, maści, zastrzyków to coraz trudniejszy problem, dama wraca do sił.
niestety podejrzewam, że nic nie widzi, ale zdaje się powoli przystosowuje się do sytuacji. To twarda dziewczyna.
Zaraz idziemy do weta na kontrolę, to po powrocie napiszę co i jak.

[kotika]

Dlaczego myślisz, że w ogóle nie widzi?
Jestem tym zainteresowana, bo kociak, który jest u mnie, też albo nie widzi zupełnie, albo widzi jakieś tylko zarysy. Widzę, że boi się zeskoczyć z taboretu i bardzo wyrażnie stara się wszystkiego słuchać. Mam jednak małe doświadczenie w zakresie ślepoty.
A co mówi wet, czy jest szansa, że jednak trochę będzie widziała?

[Anka]

Dopiero wróciłyśmy, była okropna kolejka.
Z dobrych wiadomości: rana ślicznie się goi, Maniusia jest naprawdę w dobrej formie ogólnej.
Ze złych: drugie oczko nadal bardzo kiepściutkie, wciąż też zagrożone pęknięciem. Nadal więc nie ma pewności, czy Maniusi nie czeka ponowna operacja
Wet pociesza, że Mania tak świetnie zniosła pierwszą, że w razie konieczności ponowna też nie powinna stanowić dla niej wielkiego zagrożenia. Ale narazie zakrapiamy i wciąż mamy nadzieję.

kotiko, w tej chwili wet mówi, że Mania nie ma jak widzieć. A ja po czym poznaję? Właśnie po tym macaniu przed sobą, ostrożnym chodzeniu, czasami trafieniu na ścianę itp. Z tym, że oczywiście w ten sposób, obserwując tylko nie da sie raczej stwierdzić, czy zwierzę ma np. jakieś wyczucie światła.

[tosiula]

[Anka]

Tak widzi siebie Jerzyk

[Dorota]

Jak Maniusia?

[Anka]

No cóż, Maniusia jest po porannej porcji kropli i maści przyjętch z ogromnym niezadowoleniem oraz obfitym śniadanku (tacka Animondy) zjedzonym z kolei z wielkim zadowoleniem
Oczko bez zmian czyli brzydkie. Ma na rogówce takie jakby pęcherzyki, wet mówi o rozwarstwieniu. Wieczorem dzwoniłam do Garncarza. Powiedział, że leczenie ogólnie prawidłowe, a czy miałby jeszcze jakis pomysł, żeby przynajmniej ochronić to oczko przed koniecznością kolejnej amputacji, to musiałby zobaczyć sam. Niestety Warszawa bardzo daleko. Tutaj też mamy okulistę, nie rzędu dr Gancarza, ale zawsze okulistę, bardzo drogiego. Chyba wybiorę się jednak do niego, niestety na kredyt nie da rady. Do Warszawy jeszcze drożej, ale do dr Garncarza mam jakoś zaufanie absolutne (raz w roku jest w Gdyni i prowadzi moją sunię z jaskrą).

[mokkunia]

dobrze, że apetyt dopisuje

[tosiula]

[Anka]

tosiula, Ty mi takich portretów kocich dam nie podsyłaj, bo moi panowie niedługo w ekran wlezą

[Anka]

Maniusi przy szwie zrobił się taki jakby czerwony pęcherzyk. Co to może być? Wczoraj było to tak minimalne, że pod maścią znikało i nawet zapomniałam pokazać wetowi. dzisiaj jest większe. Jak do jutra nie zmniejszy się, to idę do weta. wolę, żeby wyszło, że histeryzuję, niż coś przegapić.
Maniusia zjadła kolację z apetytem, a potem bidula, gdy usłyszała, że przyszła koleżanka, która pomaga mi ubrać ją spowrotem w kołnirz i pozakrapiać, to uciekła i starała się schować, tak już robi parę dni.

[Dorota]

Lepiej?

:ok:
:ok:

[Anka]

Pęcherzyk narazie skryty pod maścią, która leży od wczoraj. Sama nie wiem, czy lecieć do weta zaraz, czy poczekać do jutra. Nie wygląda, żeby coś ją bolało, apetyt ma świetny.

[Amika6]

Pewnie byłabyś spokojniejsza gdyby wet to obejrzał
za Maniuśkę

[mokkunia]

własnie, wet zobaczy, powie, że to nic powaznego i będzie problem z głowy