Pani Karmicielka przez chwilę wahała się, czy nie wziąć Baby do siebie - ale w domu cztery koty, chory pies, mąż i tylko jeden pokój z kuchnią.
Pozwoliłam więc pani Krysi podjąć decyzję, p. Krysia wypusciła Babę. Otworzyła drzwi transporterka, głaskała ją. Baba rozejrzała się i zniknęła gdzieś za ogrodzeniem..
Tak wiec Baba jest już na 'wolności'...
Mam nadzieję, że poradzi sobie, chociaż przez prawie dwa miesiące zaznała dobrego, dostatniego życia domowego kota... Chyba już nigdy nie zazna takiego życia. Smutno mi trochę... a nawet bardzo. Nie mogłam jej wziąć do siebie. No cóż, w takich chwilach czuję się bezradna.
Przyznam, że rozważałam opcje przeniesienia jej w inne miejsce (wychodzące), ale nie ryzykowałam, ryzyko było za duże, dla mnie nieznane.
Ech, smutno.
