Milka, Kropka, Frodo i Sznycek. Prosimy o zamknięcie wątku!

[Dorota]

Asieńko, skarbie, weź pod uwagę drugą zwrotkę Monostry, która tak trafnie określiła nasze oczekiwania.
No przecież trzeba sobie ciągle podnosic poprzeczkę

Ja się obawiam, że tak wysoko to jej sobie nie podniosę . Zauważ, że oni piszą te zgrabne wierszyki od ręki (Michał napisał w pracy dosłownie między odbieraniem jednego i drugiego telefonu). Dla mnie to rzecz nie do zrobienia. W ogóle nie mam podzielnej uwagi, a jeszcze do tego stopnia, to już wcale! Poprzestanę jednak na robieniu fotek. Żeby sobie poprawić humor wstawiam świeżutką, bo z dzisiejszego poranka:

Poeta i jego dwie muzy (a może dwaj muzowie ):


Joasia

1. Muzony.
Zabralas im posciel?

2. Człowiekowi od Muzonow tez trzeba zapewnic
warunki do rozwoju. Do rozwoju na miau

[MarciaMuuu]

brybry
Nie piszę wierszykiem, bo wobec istniejącej konkurencji, nie chcę się kompromitować
Co nie oznacza, że nie żądamy fotek i CDN wierszyka

[smoczyca3g]

A ja rozpoczęłam sobie dzień na miau (w oczekiwaniu na ciąg dalszy wierszyka ) od obowiązkowej lektury zadanej wczoraj, tj. wątku "Zabiję Mruczka..."

***

Dorotka, ale się naprodukowałaś kiedy ja zdążę nadrobić TAKIE zaległości?? ale lektura przeeednia!

[Dorota]

[JoasiaS]

Oto ciąg dalszy wierszyka:

Pani więc zwołała plenum, by na Psocie zmianę przemóc.
Przyszły ciocie: Matuszewska, Rustie, Werner, Korzeniewska
(miała przyjść, ale nie przyszła) – dusze kryształ, miłośniczki
(kocia rasa na świeczniczki!). Każda z nich, honoru słowo,
wiedzę ma tak wyjątkową. Którą łapą kotek paca?
Jak kocury leczą kaca? Czym kocice leczą smutki?
Jaki kotek jest malutki? Która zaś największa rasa?
Towarzystwo pierwsza klasa!
Plenum, choć o kotach było, w „ogrodnicze” się zmieniło.
Gardło zrosić ważna sprawa: „Polej Asiu, mowa-trawa!”
Asia wzięła wiśnióweczkę, co naklejkę ma z koteczkiem
na gałęzi wiśni z laki (ot, japoński temat taki).
Matuszewska – bach kielicha! Krzywi się – „wiśniówka licha!
Jest spirytus i wisienki, ale nie ma kocimiętki!”



Ciąg dalszy mam obiecany dopiero po weekendzie

Joasia

[Dorota]

Alez facio ma talent!
I fantastyczne widzenie swiata!

[Monostra]

Hmm, gdyby tak wydłużyć czas między telefonami, może cd. byłby wcześniej? Zawsze wtyczka może się wysunąć z gniazdka

[MarciaMuuu]

Ciąg dalszy mam obiecany dopiero po weekendzie

Joasia

HA!
A my tak mamy co weekend
Teraz wiesz jak to jest


My tez czekamy

[JoasiaS]

Ilustracja do dzisiejszej części wierszyka:
„Którą łapą kotek paca?”




Joasia

[amyszka]

Szczęka mi opada -imponujące - i barwna poezja i ten co paca łapką ... /ja jestem wzrokowiec-tak że dla mnie muszą być takie ilustracje /

[gauka1]

Aaaaaaaaaaale......czad

Uchachałam się herbatą - a niech to !!!

Pozdrawiam Szanownego Autora, Ciebie, Joasiu, i Was, Dziewczyny

[cassidy]

Dobry
Udało mi się nadrobić
Wierszyki rewelacyjne
Fotki śliczne kolorowe
A kocia fontanna i żółte wiaderko...świetne

[MarciaMuuu]

Mamy już prawie weekend

Prawie - robi wielką różnicę


Czyli dawaj no fotki

[Dorota]

[JoasiaS]

No dobra. W oczekiwaniu na twórczą wenę wujka, kotek paca dalej :









Ze Sznyckiem i zabawami to było tak: kiedy z nami zamieszkał w ogóle nie był zainteresowany kocimi zabawkami. Nie znał ich i wydawało się, że jest za poważnym kotem, by się nimi bawić. Kiedy pozostała trójka zaczepiała Michała, a Milka uporczywym miauczeniem ( ) wymuszała na nim wspólną zabawę, Sznycek zazwyczaj obserwował ich działania z wysokości moich kolan. Patrzył bardzo uważnie, ale nie wykazywał chęci przyłączenia się do zabawy. Prawdę mówiąc cieszyłam się z tego, bo tak jak nie umiem bawić się z dziećmi, tak nie bardzo wychodzi mi zabawa z kotami (szczególnie z tak wymagającymi jak Milka ) . Sądziłam, że wreszcie mam kota, z którym nie muszę się bawić. Niestety, do czasu...

Przyszedł w końcu taki dzień, kiedy Sznyc nie wytrzymał i ruszył do pacania piórek. No i co tu dużo mówić – obecnie jest chyba uzależniony od tej zabawy. Kiedy już zaliczymy po południu rytuał związany z karmieniem kotka mięskiem z ręki, Sznyc rusza do kartonowego pudełka, siada tam i wbija we mnie natarczywy wzrok, któremu nie umiem się oprzeć . Biorę więc w rękę patyk z piórkami, a kot zaczyna je zamaszyście pacać. Robi to z taką pasją, że po dłuższej chwili nie może zapanować nad swoimi emocjami - wali ogonem, fuczy, wkurza się nie żarty . W pewnym momencie jest już tak wściekły na te głupie, atakujące go pióra, że w popłochu ucieka z pudła. To znak dla mnie, że na dziś zabawy wystarczy. Uff...

Joasia