Jest 2.oo w nocy. Właśnie wróciłam z łapanek i nie mam pojęcia co słychać u kotów. Ale Skrzat jest tak stałym kotuchem, że pewnie wszystko w porządku.
Jeszcze nie wie, że czeka go awans społeczny. Martwię sie tylko, że będzie mu smutno, samemu, bez kociaków do mycia i doglądania.
Ledwo żyję. Miałyśmy tak niesamowitą "przygodę", że chyba założę nowy wątek, aby to opisać i pokazać.
SKRZAT został Buddystą - po 8mies Happy End:) foto zDS 65,66
Moderatorzy: Estraven, LimLim, Moderatorzy
. . . . . 
- Posty: 9012
- Od: Wto gru 05, 2006 0:13
- Lokalizacja: obecnie miedzy Łodzią a Warszawą
- Posty: 40068
- Od: Nie cze 03, 2007 20:32
- Lokalizacja: Elbląg
dellfin612 pisze:Jest 2.oo w nocy. Właśnie wróciłam z łapanek i nie mam pojęcia co słychać u kotów. Ale Skrzat jest tak stałym kotuchem, że pewnie wszystko w porządku.
Jeszcze nie wie, że czeka go awans społeczny. Martwię sie tylko, że będzie mu smutno, samemu, bez kociaków do mycia i doglądania.
a to nie bedzie miał do towarzystwa jeszcze jednego kota...
bo mi sie wydawało że Skrzacik miał by być drugim kotem
coś źle przeczytałam
Ledwo żyję. Miałyśmy tak niesamowitą "przygodę", że chyba założę nowy wątek, aby to opisać i pokazać.
Dellfin
odpocznij sobie, wyśpij sie - należy Ci sie i to BARDZO
a potem możesz opowiadać
pozdrawiam
A.
-
- Posty: 17108
- Od: Pon lut 19, 2007 18:08
- Lokalizacja: NDM
- Posty: 1370
- Od: Wto lip 10, 2007 23:18
- Lokalizacja: Basildon [Essex]
Aia, p. Anna rozważa możliwość posiadania dwóch kotów. Nie wiem jaka będzie decyzja.
Jak już wspomniałam, jeszcze Skrzatowi nie mówiłam , że będzie miał swój własny domek. Jak mu powiem, to zareaguje jak prawie wszystkie.
To znaczy pojawi się (kolejność dowolna):
- biegunka
- zapalenie spojówek
- kaszel
- katar
Przed każdą adopcją mam to samo, adopcje si opóźniają, bo kota trzeba wyleczyć, niektórzy rezygnują i tak w kółko. Więc nie powiem mu ani słowa.
Chłopak jest rozluźniony, spokojny, ładnie się bawi, myje Merlina, zżera z trzech misek - codzienność.
Jak już wspomniałam, jeszcze Skrzatowi nie mówiłam , że będzie miał swój własny domek. Jak mu powiem, to zareaguje jak prawie wszystkie.
To znaczy pojawi się (kolejność dowolna):
- biegunka
- zapalenie spojówek
- kaszel
- katar
Przed każdą adopcją mam to samo, adopcje si opóźniają, bo kota trzeba wyleczyć, niektórzy rezygnują i tak w kółko. Więc nie powiem mu ani słowa.
Chłopak jest rozluźniony, spokojny, ładnie się bawi, myje Merlina, zżera z trzech misek - codzienność.
- Posty: 9012
- Od: Wto gru 05, 2006 0:13
- Lokalizacja: obecnie miedzy Łodzią a Warszawą
Historia, która się wczoraj wydarzyła.
Jadę na łapankę. Telefon, że na Powiślu jest kotka, która się dopiero co okociła. Nie wiedzieć czemu okociła się na betonie w zagłębieniu przy piwnicznych oknie. 5 młodych. Apel: proszę ratować, 2 już nie żyją.
Pojechałyśmy z Iwona i jej Asią zobaczyć jak to wygląda.
I faktycznie. Kociaki 2-3 dniowe, pod gołą chmurką, beton, dobra dusza wrzuciła ręcznik. 2 maleńkie ciałka, obok matka z przytuloną trójką. Matka piękna buraska, dzieci będą buro-rude.
We czwórkę (z dobrą duszą) próbowałyśmy złapać matkę. Uciekła, niedaleko. Decyzja: łapiemy na maluchy. Przełożyłam te maluszki razem z ręcznikiem do kontenerka, przystawiłyśmy klatkę. I czekamy. Za jakiś czas kotka przyszła, wpadła do klatki przeskakując zapadnię, porwała jedno dziecko i biegiem uciekła. Wpadła przez zamkniętą furtkę na jakieś podwórko i zniknęła. To podwórko to początek góry lodowej, plątanina małych ogrodzonych podwórek, milion schowków. Ogarnęła nas rozpacz i rozterki.
Zadawaliśmy sobie pytanie, czy wróci po następne. Powinna wrócić, ale czy na pewno. A jeśli nie wróci poświęcając dwoje dzieci, dla jednego uratowanego, jakie szanse ma człowiek w utrzymaniu przy życiu 2-3 dniowe oseski? Na wszelki wypadek zmieniliśmy system zamykania się klatki. A jeśli wróci i złapie się, to co z kociakiem już zabranym przez nią? Zginie. Nie ma szans, po ciemku w labiryncie znaleźć kilkucentymetrowe maleństwo.
Rozterka i dyskusje trwały długo. Wreszcie patrzymy, zbliża się kotka. Przyszła po następne dziecko. I złapała się. W tym momencie z ciężkim sercem uznaliśmy, że zabieramy matkę i dwa kocięta, poświęcając życie jednego. Nie ma czasu szukać, bo te dwa już wyziębione i ok. 1,5 godziny bez matki. W międzyczasie doszedł do nas mąż Iwony, Jacek. Gdy samochód był już zapakowany, maluszki zabezpieczone bez dalszą utratą ciepła, Jacek oświadczył, że zostaje razem z Asią i jeszcze się rozejrzą.
Gdy dojeżdżałyśmy do mnie do domu, telefon. Jacek, z ogromnym samozaparciem, intuicją, ryzykując zdrowie (o życiu nie wspomnę) i pobicie przez mieszkańca i ciecia bezbłędnie zlokalizował kryjówkę, w której matka ukryła pierwszego maluszka. TO BYŁO NIEPRAWDOPODOBNE!
Dojechałyśmy na miejsce całe we łzach, z ulgi, radości. Jacek maluszka podniósł z ziemi, owinął w asiowy szaliczek i umieścił pod koszulą. Po czym oboje wystartowali i na piechotę przebiegli ok. 3 km w niecałe 15 minut. Jacek dostał ode mnie buziaczka, no i chyba był kapkę zaskoczony.
Rodzina została umieszczona w klatce w cieplutkim pomieszczeniu. Matka dostała karmę i wodę. I wyglądało na to, że wszystko będzie już dobrze.
Dziś po południu zeszłam zobaczyć jak sprawy wyglądają. Już o kilkanaście metrów przed drzwiami usłyszałam kocięcy rozpaczliwy płacz. Okazało się, że kocię dotykane przez człowieka zostało przez matkę odrzucone. Darło się naprawdę wniebogłosy. Przyjechały zaraz Iwona i Asia. Wydostałam z klatki maleństwo, wyziębione, głodne. Asia owinęła je szmatkami prawdziwego polara, wymasowała brzuszek. Ja znalazłam trochę mleka dla małych kociąt. Iwona je zrobiła. I dziewczyny nakarmiły. Male wessało w siebie na pierwszy posiłek 2 cm. Zaraz też zamieniło to na siusiu. I problem: jeśli ma mieć szansę przeżyć (wiemy, że szansa jest 1 na 1000...), to musi mieć 24-godzinną opiekę. Dziś prawdopodobnie ukończyło 4-ty dzień życia, jeszcze pępowinka wisi.
I tu nie mam słów uznania. Cała ta wspaniała rodzina jednym głosem powiedziała: BIERZEMY GO, BĘDZIEMY RATOWAĆ!
I to jest właśnie ta historia. W ogromnym skrócie.
A wczorajszy dzień wcale się tym nie skończył, bo z innego miejsca w Warszawie otrzymałam informację, że złapały się na zastawione pułapki dwa koty. Tam łapiemy kotkę, która lada moment się okoci. Bardzo zależy nam na tym, aby nie powtórzyła się taka historia. Ale pewnie czeka nas klęska, ponieważ karmicielka jest skończoną idiotką. Zanim zaczęłam pisać wątek, wróciłam z łapanki - przez tę durną tępą babę prawdopodobnie straciliśmy ostatnią szansę na złapanie kotki. Jestem wściekła, mogę m mordować.
Przepraszam, że tak długo pisałam , ale zawsze ostrzegałam, że krótko nie potrafię. Proszę, potraktujcie to jako mały wtręt do
SKRZATOWEJ HISTORII.
Jadę na łapankę. Telefon, że na Powiślu jest kotka, która się dopiero co okociła. Nie wiedzieć czemu okociła się na betonie w zagłębieniu przy piwnicznych oknie. 5 młodych. Apel: proszę ratować, 2 już nie żyją.
Pojechałyśmy z Iwona i jej Asią zobaczyć jak to wygląda.
I faktycznie. Kociaki 2-3 dniowe, pod gołą chmurką, beton, dobra dusza wrzuciła ręcznik. 2 maleńkie ciałka, obok matka z przytuloną trójką. Matka piękna buraska, dzieci będą buro-rude.
We czwórkę (z dobrą duszą) próbowałyśmy złapać matkę. Uciekła, niedaleko. Decyzja: łapiemy na maluchy. Przełożyłam te maluszki razem z ręcznikiem do kontenerka, przystawiłyśmy klatkę. I czekamy. Za jakiś czas kotka przyszła, wpadła do klatki przeskakując zapadnię, porwała jedno dziecko i biegiem uciekła. Wpadła przez zamkniętą furtkę na jakieś podwórko i zniknęła. To podwórko to początek góry lodowej, plątanina małych ogrodzonych podwórek, milion schowków. Ogarnęła nas rozpacz i rozterki.
Zadawaliśmy sobie pytanie, czy wróci po następne. Powinna wrócić, ale czy na pewno. A jeśli nie wróci poświęcając dwoje dzieci, dla jednego uratowanego, jakie szanse ma człowiek w utrzymaniu przy życiu 2-3 dniowe oseski? Na wszelki wypadek zmieniliśmy system zamykania się klatki. A jeśli wróci i złapie się, to co z kociakiem już zabranym przez nią? Zginie. Nie ma szans, po ciemku w labiryncie znaleźć kilkucentymetrowe maleństwo.
Rozterka i dyskusje trwały długo. Wreszcie patrzymy, zbliża się kotka. Przyszła po następne dziecko. I złapała się. W tym momencie z ciężkim sercem uznaliśmy, że zabieramy matkę i dwa kocięta, poświęcając życie jednego. Nie ma czasu szukać, bo te dwa już wyziębione i ok. 1,5 godziny bez matki. W międzyczasie doszedł do nas mąż Iwony, Jacek. Gdy samochód był już zapakowany, maluszki zabezpieczone bez dalszą utratą ciepła, Jacek oświadczył, że zostaje razem z Asią i jeszcze się rozejrzą.
Gdy dojeżdżałyśmy do mnie do domu, telefon. Jacek, z ogromnym samozaparciem, intuicją, ryzykując zdrowie (o życiu nie wspomnę) i pobicie przez mieszkańca i ciecia bezbłędnie zlokalizował kryjówkę, w której matka ukryła pierwszego maluszka. TO BYŁO NIEPRAWDOPODOBNE!
Dojechałyśmy na miejsce całe we łzach, z ulgi, radości. Jacek maluszka podniósł z ziemi, owinął w asiowy szaliczek i umieścił pod koszulą. Po czym oboje wystartowali i na piechotę przebiegli ok. 3 km w niecałe 15 minut. Jacek dostał ode mnie buziaczka, no i chyba był kapkę zaskoczony.
Rodzina została umieszczona w klatce w cieplutkim pomieszczeniu. Matka dostała karmę i wodę. I wyglądało na to, że wszystko będzie już dobrze.
Dziś po południu zeszłam zobaczyć jak sprawy wyglądają. Już o kilkanaście metrów przed drzwiami usłyszałam kocięcy rozpaczliwy płacz. Okazało się, że kocię dotykane przez człowieka zostało przez matkę odrzucone. Darło się naprawdę wniebogłosy. Przyjechały zaraz Iwona i Asia. Wydostałam z klatki maleństwo, wyziębione, głodne. Asia owinęła je szmatkami prawdziwego polara, wymasowała brzuszek. Ja znalazłam trochę mleka dla małych kociąt. Iwona je zrobiła. I dziewczyny nakarmiły. Male wessało w siebie na pierwszy posiłek 2 cm. Zaraz też zamieniło to na siusiu. I problem: jeśli ma mieć szansę przeżyć (wiemy, że szansa jest 1 na 1000...), to musi mieć 24-godzinną opiekę. Dziś prawdopodobnie ukończyło 4-ty dzień życia, jeszcze pępowinka wisi.
I tu nie mam słów uznania. Cała ta wspaniała rodzina jednym głosem powiedziała: BIERZEMY GO, BĘDZIEMY RATOWAĆ!
I to jest właśnie ta historia. W ogromnym skrócie.
A wczorajszy dzień wcale się tym nie skończył, bo z innego miejsca w Warszawie otrzymałam informację, że złapały się na zastawione pułapki dwa koty. Tam łapiemy kotkę, która lada moment się okoci. Bardzo zależy nam na tym, aby nie powtórzyła się taka historia. Ale pewnie czeka nas klęska, ponieważ karmicielka jest skończoną idiotką. Zanim zaczęłam pisać wątek, wróciłam z łapanki - przez tę durną tępą babę prawdopodobnie straciliśmy ostatnią szansę na złapanie kotki. Jestem wściekła, mogę m mordować.
Przepraszam, że tak długo pisałam , ale zawsze ostrzegałam, że krótko nie potrafię. Proszę, potraktujcie to jako mały wtręt do
SKRZATOWEJ HISTORII.
- Posty: 9012
- Od: Wto gru 05, 2006 0:13
- Lokalizacja: obecnie miedzy Łodzią a Warszawą
Basiu jesteście wspaniali
ucałuj ode mnie rodzinę Iwony z nią na czele
i podziekuj
- jak fajnie że Tobie tak dużo pomagają
Tobie i przede wszystkim kotom
-
- Posty: 17108
- Od: Pon lut 19, 2007 18:08
- Lokalizacja: NDM
Dzięki Aia, ucałuję.
Są naprawdę fantastyczni!
Są naprawdę fantastyczni!
- Posty: 9012
- Od: Wto gru 05, 2006 0:13
- Lokalizacja: obecnie miedzy Łodzią a Warszawą
Delfin612 można spróbować zwrócić tej kici kotka,położyć przy cycku,wcześniej wysmarować go mlekiem mamy,albo owinąć go w to na czym leży kotka z kociakami-ważne żeby znowu pachnał tak jak powinien 
Akcja super-jestem pod wrażeniem i trzymam kciuki za tą rodzinkę
Za domek Skrzacika też
Akcja super-jestem pod wrażeniem i trzymam kciuki za tą rodzinkę
Za domek Skrzacika też
-
- Posty: 24121
- Od: Czw mar 22, 2007 14:26
- Lokalizacja: Bolesławiec Śl.
Co za historie opowiadasz Delfin???
Oby się tylko zawsze dobrze kończyły...
Niesamowita akcja, niesamowity facet i niesamowita rodzina...
Oby się tylko zawsze dobrze kończyły...
Niesamowita akcja, niesamowity facet i niesamowita rodzina...
...
...
...- Posty: 40068
- Od: Nie cze 03, 2007 20:32
- Lokalizacja: Elbląg
amyszka pisze: można spróbować zwrócić tej kici kotka,położyć przy cycku,wcześniej wysmarować go mlekiem mamy,albo owinąć go w to na czym leży kotka z kociakami-ważne żeby znowu pachnał tak jak powinien
Amyszko, kotka jest dzika i ma dwa małe. Nie ma mowy o tym, aby wysmarować małego jej mlekiem.
Nie można go też upachnieć jej ręcznikiem, bo najpierw musiałabym ją i dzieci z ręcznika zdjąć, a więc dotykać maluszki.
Myślę, że tu sytuacja jest beznadziejna
Natomiast powiem co się dzieje teraz.
Maluszka zabrała Iwona do domu. Śpi z nim, chroni przed psami i stadem kotów. Karmi co 2 godziny (podobno kociak działa jak szwajcarski zegarek), jest masowany, robi siusiu i qupę. Żyje. Jest w najlepszych rękach z możliwych.
Matki nie mogę ruszyć raz, bo dzika, dwa - jest po dużym stresie. I tak bałam się, że straci mleko.
- Posty: 9012
- Od: Wto gru 05, 2006 0:13
- Lokalizacja: obecnie miedzy Łodzią a Warszawą
A teraz Skrzacina
Odwiedziła nas Pani Ania z córeczką. Wspaniała osoba! wszystkie koty zniknęły jak kamfora.
Po jakimś czasie najodważniejsza przyszła się przywitać i poszła.
Skrzat zaszył się i udawał nieżywy kawałek futra. Trzy razy go przynosiłam. Tak się wyrywał, że podarł mi nową bluzkę.
Wreszcie mój mąż go spacyfikował i potem leżał w pobliżu Pani Ani, ale niespokojny i spięty.
Natomiast stała się rzecz niebywała. Mam dorosłą kotkę "autystyczną", żyje obok kotów, we własnym świecie, dostrzega tylko mnie. I ta kotka SAMA przyszła na kolana do p. Ani i głaskaniami została zahipnotyzowana.
Trudno powiedzieć, jakie będą decyzje p. Ani. Poczekamy.
Odwiedziła nas Pani Ania z córeczką. Wspaniała osoba! wszystkie koty zniknęły jak kamfora.
Po jakimś czasie najodważniejsza przyszła się przywitać i poszła.
Skrzat zaszył się i udawał nieżywy kawałek futra. Trzy razy go przynosiłam. Tak się wyrywał, że podarł mi nową bluzkę.
Wreszcie mój mąż go spacyfikował i potem leżał w pobliżu Pani Ani, ale niespokojny i spięty.
Natomiast stała się rzecz niebywała. Mam dorosłą kotkę "autystyczną", żyje obok kotów, we własnym świecie, dostrzega tylko mnie. I ta kotka SAMA przyszła na kolana do p. Ani i głaskaniami została zahipnotyzowana.
Trudno powiedzieć, jakie będą decyzje p. Ani. Poczekamy.
- Posty: 9012
- Od: Wto gru 05, 2006 0:13
- Lokalizacja: obecnie miedzy Łodzią a Warszawą
dellfin612 pisze:Natomiast stała się rzecz niebywała. Mam dorosłą kotkę "autystyczną", żyje obok kotów, we własnym świecie, dostrzega tylko mnie. I ta kotka SAMA przyszła na kolana do p. Ani i głaskaniami została zahipnotyzowana.
Trudno powiedzieć, jakie będą decyzje p. Ani. Poczekamy.
przecież podobno to koty wybierają sobie opiekunów
może kicia miała przeczucie że to moze być jej dom...???
ale moze jednak p.Anna zdecyduje sie na dwa koty...
tylko czy ta koteczka to nie typ jedynaczki
jak tam relacje ze Skrzatem
To ja w takim razie trzymam kciuki za p.Annę i słuszną decyzję
za Skrzacinka również
PS
szkoda ze maluszka nie da sie podrzucić matce
(jakoś oddzielić kotkę i wytarzać go w rodzeństwie
moze przeszedłby zapachem...)
bo dużo, dużo roboty przy takim (wie, bo miałam przyjemnośc
) i lepiej dla malca
ale jeśli ktoś miałby sobie z nim poradzić to właśnie Iwona
-
- Posty: 17108
- Od: Pon lut 19, 2007 18:08
- Lokalizacja: NDM
Basiu, witaj Skrzacik widac ze nie chce opuscic Twoich pieleszy domowych. Jakie jestescie dobre dziewczyny, kocia rodzinka uratowana. 
"Nie nowina, że głupi mądrego przegadał; Kontent więc, iż uczony nic nie odpowiadał, tym bardziej jeszcze krzyczeć przeraźliwie począł; Na koniec, rzekł mądry, by nie być w odpowiedzi dłużny:
Wiesz, dlaczego dzwon głośny? Bo wewnątrz próżny."(z I.Krasickiego)
Wiesz, dlaczego dzwon głośny? Bo wewnątrz próżny."(z I.Krasickiego)
- Posty: 8744
- Od: Sob lip 07, 2007 21:16
- Lokalizacja: Warszawa-Wola