FIONKA nieskoordynowany Kiwaczek - KONIEC

» Śro mar 19, 2008 18:16

na poprzednie stronie porownywalam zdjecia - dorzucam dzisiejsze - widac momentalna zmiane w wygladzie, spuszczony wzrok, inaczej sie kladzie, widac, ze cos jej dolega

A Gizmo, jak zawsze w takich przypadkach, okazuje sie najlepszym kocim opiekunem Fionki.

» Śro mar 19, 2008 19:11

Kciuki dla Fioneczki...

» Śro mar 19, 2008 21:29

Niezmiennie
:ok:

» Śro mar 19, 2008 21:45

walcz Kociszko, walcz

» Śro mar 19, 2008 21:51

Juz jest spokojnie. Jestesmy w stanie oczekiwania, bo brzuszysko wielkie, ale miekkie i Fionka zaczyna sie wiercic. Pewnie bede miala rozrywkowa noc, oby szybko to predzej jej ulzy.
Jak narazie bardzo lagodnie przechodzi terapie, ale to dopiero pierwsza dawka.

» Czw mar 20, 2008 23:12

Z tym walczy moja Fionka, opis przedstawi bardziej obrazowo jej problem.

Tasiemce (Cestodes), gromada bezkręgowców, obejmująca wyłącznie gatunki pasożytnicze zarówno w stadium larwalnym, jak i dorosłym. Ciało tasiemca jest zazwyczaj wydłużone, taśmowate, składa się z główki zwanej skoleksem, szyjki oraz członów tworzących wstęgę (strobilę).
Tasiemce należą do najdłuższych i najszybciej rosnących zwierząt, osiągają do 40 m długości. Główka tasiemca ma w zależności od gatunku rozmaite narządy czepne w postaci haczyków, bruzd, przyssawek bądź np. kilku ryjków z haczykami, które umożliwiają mu utrzymanie się wewnątrz jelita żywiciela. Szyjka jest miejscem, w którym wskutek intensywnego podziału komórek powstają nowe człony tworzące strobilę. W miarę tworzenia się kolejnych członów poprzednie ulegają stopniowemu przesunięciu ku tyłowi, przy czym następuje ich wzrost. W każdym członie znajdują się obojnacze narządy rozrodcze oraz narządy wydalnicze w postaci protonefrydiów. Człony po wypełnieniu się jajami odrywają się od strobili i zostają wydalone bądź odrywają się wcześniej (proces ich dojrzewania przebiega samodzielnie). Liczba członów może u niektórych tasiemców dochodzić do kilku tys.
Tasiemce nie mają układu pokarmowego, krążenia i oddechowego, ciało ich pokrywa oskórek o budowie umożliwiającej wchłanianie pokarmu całą powierzchnię ciała na drodze osmozy.
Układ nerwowy tasiemca tworzą pnie nerwowe łączące się spoidłem poprzecznym w każdym członie, odchodzące od parzystego zwoju głowowego. Większość gatunków tasiemców jest obupłciowa, w każdym członie znajdują się narządy płciowe męskie i żeńskie, zapłodnienie następuje w obrębie członu, między dwoma członami tego samego osobnika bądź dwóch różnych osobników. Wraz z przesuwaniem się członu ku tyłowi strobili gonady (gruczoły rozrodcze) ulegają stopniowemu uwstecznieniu, a miejsce ich zajmuje macica wypełniona jajami. Liczba jaj produkowanych przez tasiemca jest olbrzymia, np. u tasiemca nieuzbrojonego może dochodzić do 600 mln rocznie. Cykl rozwojowy tasiemca wymaga dwóch lub więcej żywicieli, występuje w nim kilka stadiów larwalnych, z których pierwszym jest onkosfera, kolejne, zależnie od gatunku, to np. procerkoid i wągier.
Gromada tasiemców dzieli się na: tasiemce niższe, czyli nieczłonowane (Cestodaria), o ciele nieczłonowanym i jednej parze narządów rozrodczych, pasożytujące głównie w ciele ryb chrzęstnoszkieletowych, należy do nich m.in. amfilina (Amphilina foliacea), oraz tasiemce właściwe, czyli wyższe (Eucestoda), wśród których najpospolitszymi gatunkami, pasożytującymi m.in. w ciele człowieka, są: tasiemiec uzbrojony (Taenia solium), tasiemiec nieuzbrojony (Taenia saginata), bruzdogłowiec szeroki (Diphyllobothrium latum), których cykl rozwojowy wymaga dwóch żywicieli: pierwszy, zwany pośrednim, umożliwia rozwój jajom dostającym się do wnętrza organizmu przez przewód pokarmowy i przemieszczającym się z krwiobiegiem do mięśni, gdzie rozwija się larwa zwana wągrem. Larwa ta po spożyciu przez człowieka mięsa żywiciela pośredniego (np. świni) rozwija się w jego jelicie w dojrzałego tasiemca.
Znanych jest ok. 1500 gatunków tasiemców, wśród nich np.: ligula, tasiemiec karłowaty (Hymenolepis nana), rozpowszechniony głównie w Azji, oraz tasiemiec psi (Dipylidium caninum), jeden z najbardziej pospolitych pasożytów psów.