.
Cieszę się, że Burko tak się łatwo zadomowił. Te kociaki to były takie dzikie na pokaz, bo jak je chwilę potrzymałyśmy na rękach, pomiziałyśmy to grzeczniutko leżały. Jak głaskałam tą burą zamówioną kociczkę, to ułożyła się na plekach i nawet można było brzuszek wygłaskać, słodziutka była. I ten drugi kocurek mrrrrr......
Natomiast mała czarna niestety nie została wymiziana bo w czasie łapanki się schowała, a wieczorem nie miałyśmy już czasu. Tylko szybciutko zajrzałyśmy pod ogon by sprawdzić co tam ma
. Jest najmniejsza, calutka czarniutka, głośno się darła i prychała - taki diabełek kochany.
A co do samej łapanki - to była akcja. Ja dwa buraski w ręce, one wrzeszczą (tym słynnym kocim głosem pt. pomocy mordują kota
), Elizabeth z nastroszonym ogonem rusza do ataku... ale się działo. A potem musiałyśmy z Katy śmiesznie wyglądać gdy z miną szacownej komisji zaglądałyśmy kociakom pod ogony. Mogłyśmy sobie lupę zabrać 
Tylko martwi mnie co z pozostałą dwójką kociąt. Gdzie się schowały????
Liczyć nie potrafię 
