Cudny Buranio kot umywalkowy foty s.11 :))

[Modjeska]

Obiecuję, że foty będą jak przypomnę sobie jak się nazywam

[Miuti]

Napiłam się kawy.
Jestem Miuti.

[Modjeska]

Napiłam się kawy.
Jestem Miuti.

Kawy nie używam, dobra herbata też nie jest zła. Doprawdy nie wiem, jak sobie radzisz z takim stadem. Mnie ciężko z 15 kotami i czterema psami.
Co tam, wpadłam do domu i okazało się, że jednak mam internet.

[-Anula-]

Modjeska, gratuluje postępów.

Też mam ochotę pooswajać jakiegoś kiciusia.
Nawet kociaki pół-dzikie mam na oku.
Ale na razie z powodów rodzinnych - nie mogę.

Zazdroszczę Wam tej radości, gdy kotek pierwszy raz zaczyna np. mruczeć.

[Modjeska]

Biedny kić siedział dziś sam cały dzień. Jak tak dalej pójdzie, to oswajanie będzie trwało w nieskończoność.

[Modjeska]

Zapomniałam napisać, że Buranio oprócz ślicznego pysia ma cudownie mięciutkie futerko, ale mniej "waciane" niż persowe. A poza tym w najbliższym czasie przejmuje go mama Poddasza żeby do mnie na jego miejsce mógł przyjechać Pan Kot z tego wątku:
http://forum.miau.pl/viewtopic.php?t=69494

[CoToMa]

[Modjeska]

Jutro Cudny Buranio jedzie do Warszawy. Mam nadzieję, że wszystko pójdzie gładko.

[Modjeska]

Przeprowadzka przebiegła nadzwyczaj spokojnie. Buranio całą drogę przesiedział cichutko w transporterku. Bardzo był zaniepokojony jak zorientował się, że chcę go zapakować do transportera ale potem już było dobrze.
Po drodze został zaszczepiony.
W nowym domku tymczasowym u Mamy Poddasza czekał na niego przytulny pokoik i całe mnóstwo ciepła.
Buraniu, wszystkiego dobrego na kolejnym etapie życia.

[Poddasze]

Buranio, jak już Modjeska wyszła, przeprowadził się najpierw do zasłoniętego kącika do kuwetki (ale chciał w niej tylko poleżeć, by była najbardziej schowana Potem mamus troszkę poprzestawiała legowiska tak że w kąciku, który sobie wybrał Buranio powstało jego nowe legowisko, a kuwetka przeniosła się bliżej środka pokoiku.

Gdy jednak Buranio został wymiziany w swoim zacisznym kąciku, gdy zobaczył, że nic złego stac się tutaj nie może, wyszedł dumnym krokiem i przemieścił się do znacznie bardziej odsłoniętego kącika za kocim domkiem. tuż przy kaloryferku. Tam się dogrzewał całe popołudnie i wieczór Na głaski i mizianki reagował fantastycznie. Oddawał się im całym sobą nadstawiał bródkę, układał swoją główkę w dłoni, ocieral się nieśmiało, nadtsawiał boczki do głaskania

Buranio podbił moje serducho.

Nockę przespał najprawdopodobniej w kocim domku (ma tam cieplutko, zacisznie i miękko), bo rano przeciągał się wystawiając stamtąd łepek

Po Świętach, jak już Kotuś oswoi się z pokoikiem i z nami zrobimy mu fotki :] i zaczniemy szukać wymarzonego domku :]

[Modjeska]

Bardzo się cieszę, że zmiana miejsca i podróż nie zaszkodziły kiciowi. Tak na prawdę Buranio jest wcale nie "dzikim-dzikim" a tylko nieco nieśmiałym kocurkiem.

[Jana]

I pomyśleć, że Buranio miał być dziką kotką do sterylki A poza tym on został złapany jako podrostek, w wieku, w którym teoretycznie już nie można kota oswoić

Kiedy łapałyśmy jego mamusię podbiegał do nas bardzo blisko, żeby dać mu jeść, już, natychmiast! I to jego podbieganie jakoś nastawiło mnie optymistycznie do próby oswojenia. A Modjeska jak zwykle poradziła sobie z tym doskonale!

[Modjeska]

I pomyśleć, że Buranio miał być dziką kotką do sterylki A poza tym on został złapany jako podrostek, w wieku, w którym teoretycznie już nie można kota oswoić

Kiedy łapałyśmy jego mamusię podbiegał do nas bardzo blisko, żeby dać mu jeść, już, natychmiast! I to jego podbieganie jakoś nastawiło mnie optymistycznie do próby oswojenia. A Modjeska jak zwykle poradziła sobie z tym doskonale!

Mojej zasługi, to w tym jest tyle, co kot napłakał. Buranio po prostu jest baaaaaaaardzo mądrym kotkiem, który wie do kogo trzeba sie zwrócić o pomoc. Dzięki Waszej wrażliwości Cudnemu Buraniowi odmieni się los. Lubię takie historie ze szczęśliwym zakończeniem.
Jana, jesteś

[Jana]

To genowefa Burania złapała
Ja go widziałam tylko raz, kiedy pomagałam łapać jego mamę (była w ciąży, a karmicielka upierała się, ze jej nie da się złapać, he he )

[Uschi]

Trzymamy nieustające kciuki za Burania, a i za Pana Kota trzeba