Kafka, już koniec, już więcej nic

[saskia]

ufffffff
Wszystko w porządku
Ładnie się wybudziła, ma niewielką rankę. Chodzi w kołnierzu, bo oczywiście szwy przeszkadzają
Okazało się, ze macicia w fatalnym stanie, jakieś skrzepy krwi w środku i w ogóle zaraz wszystko by się rozleciało
Całe szczęście, że jednak zdecydowaliśmy się na operację.
Bardzo dziękuję za Wasze kciuki, pomogły

Jej, jak mi ulżyło- teraz jeszcze tylko dwa ciężkie dni i już będzie dobrze

Aha- przy okazji Kafcia miała wyczyszczone zęby i wyrwany jeden

[goska_bs]

Uffff
To teraz kciuki za powrot do pelni formy

[Klaudia]

to Kafcia teraz nówka
bardzo się cieszę, że operacja przebiegła spokojnie
za rekonwalescentke zaciskam

[saskia]

Kafcia dziś już nawet troszkę zjadła i coraz bardziej ciekawa świata, znów Cieszę się, ze tak dobrze to wszystko zniosła i wierzę, że najgorsze już za nami.
CHodzi sobie teraz w kołnierzu, Mój Mały Ufok

[saskia]

O Kafce nie pisałam tak bardzo dawno, mój post teraz oznaczac może tylko jedno...

Kafka odchodzi. Przeżyła z nami ponad pięć lat, chociaż miała być uśpiona, gdy ją znalazłam. Rok temu udało się ją uratować, wycinając jej częśc listwy mlecznej, bo zrobił się guz. Teraz ratunku już nie ma.
Ewa, nasza wetka podejrzewała, że to guz w płucach. Antybiotyki nie pomagały lub pomagały na bardzo krótko. Wczoraj zrobiliśmy rentgen i nie ma żadnych wątpliwości.
Słuchałam jak padają słowa- duży, nieoperacyjny guz w płucach, ona cierpi i nie ma żadnych szans.
jak udać, że się tych słow nie usłyszało?
jak wepchnąć je temu facetowi z powrotem do ust?
jak wyrzucić tę wiedzę ze świadomości?
zamiast tego tylko- rozumiem, to może w piątek, tak dziękuję, do zobaczenia

jak mam powiedzieć tym oczom tak ufnie we mnie wpatrzonym, że to już koniec?
że więcej nic?
że tym razem już nie potrafię pomóc inaczej niż tylko tak?

nie będziemy przedłużać jej życia, choc pewnie z dwa, trzy tygodnie jeszcze by się udało
nie chcę, żeby cierpiała, jeśli nie jest to konieczne, jeśli do niczego nie prowadzi

dała nam siebie na pięć cudowych lat. To niesamowity pies. Wesoła kocia mama, opiekująca się też moimi córkami.
Nie wyobrażam sobie jak będzie bez niej.
Tak bardzo mi żal

[Agn]

Saskio, mocno, bardzo mocno przytulam...

Takie przygotowania są najtrudniejsze - tak przygotowywałam się z Ziutą.
Ziuta odeszła wtedy, gdy wpisywałam się w tym wątku.
Dziś zabieram na sterylkę jej następczynię - Tilę.

[AgaPap]

Dobrze Cię rozumiem, bo też byłam dwa lata temu w podobnej sytuacji jak odchodziła na nowotwór mojej mamy Tina prawie 15-letnia sunia. Do dzisiaj mam wyrzuty, że o te parę dni czekałysmy za długo, że cierpiała. Ale człowiek zawsze się łudzi, że może.., że stanie się cud, że jeszcze nie teraz.

[Lidka]

Bardzo mi przykro, jeśli to to.
Najlepiej wiesz czy cierpi, czy jeszcze może być z Wami.
Przytulam

[lucjaa]

saskia przeczytałam wątek Kafki. Dałaś jej pięć cudownych lat, w czasie których była kochana i rozpieszczana, dbałaś o nią i opiekowałaś się najlepiej jak można. To, co teraz możesz dla niej zrobić to element tej opieki - pozwolić jej odejść bez cierpienia, spokojnie, zasnąć. Te oczy Kafki patrzą w ciebie tak ufnie bo wiedzą, że nigdy, nigdy nie pozwoliłabyś zrobić jej krzywdy, i teraz też nie pozwolisz.
Chociaż to bardzo trudna decyzja.
Ale najlepsza dla Kafki.
Trzymam kciuki, żebyś potrafiła sie z tym pogodzić.