...

[goska_bs]

Orzeszku bez magazynowania parafiny prosze
Prosze jesc i qupac

[kaa7]

Orzeszku, zrób tego kupala wreszcie, co Ci zależy...
No, nie daj się prosić...
Może kciuczek mały pomoże choć trochę

... a ja oczywiście w trakcie spożywania obiadku jestem...

[gisha]

Aga, pewnie kupki niet, bo mało je.Fiona na początku choroby potrafila raz na tydzien robic tylko.Trzymajcie się!

[Sylwka]

On jest pewnie zupełnie "przeczyszczony" po poprzedniej kuracji. Mało je więć zanim jelita się zapełnią to minie trochę czasu. Ale kontrolne macanie jak najbardziej zalecane.

[biamila]

Orzeszku! zdecydowanie prosimy WYDALAJ!!!!! wszyscy czekamy jak kania deszczu na twój "klocuszek"! a teraz mały doping:wydalaj,wydalaj,wydalaj!!!!

[Beata]

Dziś już zdecydowanie lepiej. Choć znowu nie ma kupy... Może tym razem dlatego, że przecież Orzeszek prawie nie jadł? Dajemy parafinę, ale ta [jak u Beatowej Baji] nie wychodzi drugą stroną...
Klub Kotów Magazynujących Parafinę?
Bardzo elitarny Klub... i uciążliwy dla opiekuna...

nooo

Orzeszku nie baw sie w Bajke i rob co trzeba
albo przynajmniej parafinki troche wypusc tylem, no prosze...
niech Aga wie, ze sie znowu nie zatkales, prosze Cie bardzo serdecznie

[tesa]

Agnieszko, ja swojemu Goferkowi dawałam siemie lniane zmielone w młynku.Dodawałam mu do jedzenia tak niecałe pół łyżeczki. Orzeszku zrób Pani wielką " niespodziankę".

[Tuka]

co tam dzisiaj słychać u Orzeszka?

[biamila]

Własnie co tam u was "Orzeszki"?

[Beata]

jak tam?

[biamila]

Witajcie! co u was słychać?

[bechet]

Agnieszko?

[Agn]

Jeśli chodzi o wydalanie, to powoli wracamy do normy.

Wczoraj... o mały włos nie straciłam Orzeszka. Przez własną głupotę i zadufanie.
Ponieważ przez swoją dysfunkcję Orzecha nie będzie komu przewijać, jak pojedziemy na wakacje, planujemy zabrać go ze sobą. Wczoraj, żeby kota powoli przyzwyczajać do podróży [nie tylko do Doc] zabraliśmy go ze sobą na spacer. W samochodzie - kot anioł. W nosiłce, na zewnątrz, w lesie - kot anioł. Kiedy usiedliśmy na zacisznej polance, by odsapnąć od noszenie 4kg kota na ramieniu, nic nie zapowiadało kłopotów. Orzech wyjrzał z nosiłki, wyszedł na trawę...
Potem pamiętam wszystko, jak zły sen, koszmar... Kot się wystraszył czegoś. Szelestu wiatru? Przestrzeni? Zaczął sie wyrywać z szelek, syczeć na wszystko. Na koniec się z tych szelek wyplątał... I zaczął biec...
Nie mogłam uwierzyć własnym oczom. Mały kotek z pieluchą na pupie w wielkim lesie. Kiedy go wołałam - stawał na chwilkę i oglądał się, niestety zaraz potem podrywał się do dalszego biegu. Wbiegł w dość głęboki leśny wąwóz i na całe szczęście biegł jego dnem, nie wspinając się na ściany wąwozu. Ostatni raz biegłam tak szybko chyba w podstawówce.
Dno wąwozu pokryte było spadłymi liśćmi, więc krok Orzeszka był dobrze słyszalny, na dodatek biel pieluchy odcinała się wyraźnie od szarości lasu.
Jednak kiedy zniknął mi z oczu w rozwidleniu wąwozu, a ja nie wiedziałam, w którą stronę mam pobiec, myślałam, że serce mi pęknie...
W końcu Orzeszek też się zmęczył tym biegiem na oślep i postanowił odpocząć ... na drzewie. Na moje szczęście wybrał sobie grubą sosnę, której gałęzie zaczynały się dopiero ok. 10m nad ziemią, a on ma przycięte pazury, więc przez dłuższy czas robił za wiewiórkę na pniu.
Potem osunął się ze zmęczenia i spadł na stertę liści z jakiś 3m.
Kiedy go brałam na ręce oczy miał ogromne ze strachu, syczał na potęgę, ale kiedy już go trzymałam przytulił się tak bardzo mocno i trzymał łapkami moje ramię. Na TZ-a syczał znad mojego ramienia.
I tak sobie siedzieliśmy na tych liściach, dysząc, łapiąc oddech, a ja do tego ryczałam jak bóbr. A ptaszki śpiewały - jak to na wiosnę.
Potem, kiedy wreszcie udało mi sie Orzecha odczepić od mojego sweterka, kot wlazł grzecznie do nosiłki. Głowę zakopał głęboko w kocyk, a światu pokazał pupę z pieluchą. I tak było do samego domu...

A dziś rano obudziłam się z Orzeszkiem przytulonym mocno do mojej twarzy...

[biamila]

Wasza przygoda to normalnie super scenariusz filmu akcji!!!!!!Całe szczęscie ,że się dobrze skończyło.pozdrawiamy i życzymy udanego odpoczynku

[ariel]

O rany, Agnieszko przygoda jak z koszmaru.
Całe szczęście, że zakończenie dobre.