Wczoraj po pracy odwiedzilam na dlużej Misię w pokoju.. Ale nie zdążyłam od razu zablokować drzwi i razem ze mną władowała się dwukocia delegacja białych futer..
Nie po raz pierwszy zresztą..
Mimo częstych poglądowych lekcji miziania i baranków z pomocą Misia albo czasem Nikusia, Misia chwilę na to patrzy, ale jakoś skutków pozytywnych nie widać.. Co więcej, obecność innych futer na jej terytorium bardzo ją denerwuje i wtedy robi się trochę agresywna.. Agresja objawia się strasznym syczeniem i krzykiem i jeszcze straszniejszym stroszeniem futra..
Objawów bezpośrednich działań zaczepnych w stosunku do rezydentów nie zanotowano..
No i wczoraj Misia zdenerwowana już nie dala mi się poglaskać.. nawet po tym jak wyprosiłam białą delegację z pokoju..
Ale wymyślilam rozwiązanie..
Po mieszkaniu poniewierało się takie urządzenie do drapania pleców na bambusowej rączce.. Nawet nie wiem skąd mi się to wzięło.. 
Nigdy nie bylo przeze mnie używane, bo po pierwsze raczej się nie drapię.. (mimo kilkakrotnych kocich grzybkow w domu) a po drugie - nawet jeśli zdarzy mi się sporadycznie, to jeszcze dam radę sięgnąć ręką na plecy.. 
No i to cudo wisialo sobie nieużywane i niepotrzebne, aż wczoraj wymyślilam, że może być niezlym przedłużeniem mojej ręki przy mizianiu Misi..
Oczywiście na początku urządzenie zostalo potraktowane jak śmiertelny wróg.. z furią osyczane i zabite na śmierć..
A po chwili, jak trafilam drapaczkiem pod kocią bródkę, to Misia w jednej sekundzie wyciągnęla do przodu lepek najdalej jak się dało i zastygla w tej pozycji.. Drapaczek okazal się calkiem niezly..
Można jeszcze pomiziać przy jego użyciu za uszkami, ale już grzbiet, boczki czy nasada ogonka są strefami zakazanymi i każda proba sięgnięcia w te rejony kończy się łapoczynami.. na szczęście wczoraj cierpial drapaczek..
A dzisiaj wysmaruję drapaczek walerianą..
.
.
