Poli z Poli-techniki

[Katia K.]

Ale się porobiło
poszłam dziś do p. Asi, żeby spytać, jak się miewa Poli...
A tu się okazuje, że Poli od półtora tygodnia mieszka właśnie u niej
Ta staruszka, która ją przygarnęła, poszła w zeszły wtorek do szpitala na kilka dni, p. Asia wzięła Kicię "na chwilę" do siebie, a kiedy babcia wróciła - Poli nie chciała już wrócić do niej

Poli śpi z p. Asią w nocy, ale w dzień przychodzi tylko na jedzenie
z Wickiem - kastratem nie drą kotów ale też zbyt się nie kochają

no i ma kawalera - Kacpra staruszka z Wapiennej, który od kilku dni wyśpiewuje pod oknem serenady

No, nie powiem, ciekawe życie ma "moja" Poli

[seniorita]

Jak sie ładnie złożyło, Poli w końcu dotarło do swojej pani. Myślę, pani Asia nie ulegnie ani synowej ani rezydentowi (jak nie tłuką się zbytnio to do przyjaźni nie daleko). Przekaż głaski dla Poli

[Katia K.]

Jak sie ładnie złożyło, Poli w końcu dotarło do swojej pani. Myślę, pani Asia nie ulegnie ani synowej ani rezydentowi (jak nie tłuką się zbytnio to do przyjaźni nie daleko). Przekaż głaski dla Poli

Jasna sprawa, będą głaski

tak w sumie to ja też się cieszę, szkoda, że nie stało się tak już w zeszłym roku...

pozdrowienia Aniu!

[Katia K.]

Pamiętacie Poli? tak wyglądała jeszcze 2 miesiące temu...

Bardzo dawno już nie byłam u pani Asi na portierni, nie miałam czasu. Dziś było mi po drodze, zajrzałam na "pentagon", akurat miała zmianę... Co tam słychać? - pytam...
Nie chciałam tego usłyszeć
Poli miała się świetnie, choć Wicek, zazdrosny kocurek, trochę pacał ją łapką. Ale poza tym super. Noce w domu, w łóżku, w dzień łaziła sobie swoimi drogami.
Ok. 3. października zginęła, po prostu nie wróciła wieczorem do domu. Pani Joasia musiała pójść na tydzień zwolnienia, bo tak się zmartwiła, że aż się rozchorowała...
Ok. 25. października miała zmianę, przychodzi sprzątaczka i mówi: jakiś kot siedzi pod drzwiami i miauczy. Minęło 3 tygodnie, od kiedy zaginęła Poli, ale p. Asia pobiegła szybko na dwór. To była Poli. A raczej malutki szkieletorek poraniony i zapchlony. Jedno ucho ucięte, rany na łapkach, jedna stópka ucięta... wnyki? inna wymyślna pułapka? zwyrodnialcy? gdzie przez te 3 tygodnie się błąkała - nie wiadomo. Część ran była zupełnie świeża Poli nie wróciła na podwórko p. Asi, gdzie przecież mieszkała już tak długo, tylko na portiernię, na Polibudę... Czemu?
P. Asia zadzwoniła po męża, ale Poli nie chciała iść do niego na ręce, więc p. Asia poprosiła koleżankę, żeby ją zastąpiła, wzięła Poli na ręce i zaniosła do domu...

Podobno dziś jest już lepiej. Poleczka nabrała ciałka, już zaczyna łobuzować, ale na dwór rzadko chce wyjść, jeśli już, to tylko na chwilę...
Ale martwię się, bo wet jej nie oglądał. Pani Asia mówi, że bała się... w sumie... jakby trafiła niewiadomo do kogo, to jeszcze by Poli uśpił...
Ale umówiłyśmy się, że przywiozę koszyczek transporterkowy i w przyszłym tygodniu jednak wizyta będzie, niepokoi mnie ten kikutek z wystającym gnatkiem, może łapkę trzeba będzie amputować?

Załamałam się... nie spodziewałam się takich wieści

[carmella]

Boze tak mi przykro Oby koteczka wyzdrowiala i ... juz nie chciala nigdy wychodzic, chocby drzwi byly otwarte na oścież!

[Katia K.]

A, i bardzo proszę o przeniesienie wątku, Poli nie szuka już domu, wygodniej jej będzie na Kotach...

[Katia K.]

Dziewczyny z Lublina, może któraś z Was podpowie, który wet na Głębokiej jest najlepszy? Z Wapiennej najbliżej na Głęboką i tam właśnie trafi "z wizytą" Poleczka.
No kurczę, strasznie się przejęłam...

[Kasia D.]

To juz trzeci kot z obciętą łapką w ciagu ostatnich dwóch tygodni...

Co sie dzieje?
Czy w Lublinie szaleje jakis zwyrodnialec?

[Katia K.]

Słuchaj Kasia, Poli podobno nie jest jedyna, inna kocica po sąsiedzku też... tylko że ona już nie żyje i obie łapki miała ciachnięte...

Tylko że nad rzeką działki, na działkach gołębiarze, z resztą ci z Wapiennej też gołębie hodują, może to jakieś pułapki?? a Poli jeszcze bez uszka została...

[Kasia D.]

Juz dzwoniłam na Policję. Mam złozyc stosowne pismo do IV komisariatu a oni nadadza bieg sprawie.
Potrzebne mi beda dane właścicieli tych okaleczonych kotów.

[seniorita]

Poli to mruczące krówiątko... Jak można tak potraktować żywą i ufna istotę. Katia poproś - niech jej juz nie wypuszcza. Nie jestem przekonana co do Głębokiej, ale lepiej tam szybko niż czekać.

[Katia K.]

Aniu, nie wiem, czy da się ją oduczyć wychodzenia choć podobno od czasu, kiedy wróciła, nauczyła się kuwetkowania... eh, może nie ma kuwety z prawdziwego zdarzenia (miska z gospodarstwa domowego z popiołem, podobno sama poszła do popielnika czy jak tam się to nazywa i chciała się załatwić, więc pani Aśka sypie jej właśnie popiół do tej "kuwety"), ale dobrze i tak...
Natomiast ten kocurek Wicek wychodzi tylko na kupkę i siku, poza tym niezbyt chętnie przebywa na dworze. To może i Poli się zapatrzy?...
No zobaczymy też, co da wizyta u wetów, na pewno napiszę...

[Katia K.]

No nie wiem, jak to będzie. Pani Aśka nie chce pójść z Poli do weta, bo nie chce zadrzeć z mężem, który jest temu przeciwny, bo "się kocica jeszcze dodatkowo zestresuje".
Hmmmm
Nie wiem już, jak mam ją przekonywać, w piątek z 10 minut przez telefon, teraz się wybieram w środę, będę dalej namawiać. No niby Poli już zdrowiutka podobno, biega i łobuzuje, próbuje stawać na tej ciachniętej łapce, wychodzi na dwór na siku, ale zaraz prosi, żeby ją z powrotem wpuścić (!)
A koszyka, w którym już podróżowała, podobno się teraz przestraszyła

[Kituś]

Ja bym temu kretynowi co tak kotkę urządził poobcinała łapy - ciekawe jak by się wtedy czuł Jak można być tak podłym?!
Swoją drogą wątek o gołębiarzach i "pułapkach" jest jak najbardziej trafny - sama miałam przypadek, że dałam kotka wujkowi (gołębiarzowi), no i niestety długo tam kiciuś nie zabawił, bo gołębiami się interesował... Ponoć go dali komuś innemu, ale skąd mam wiedzieć? Równie dobrze mógł go wujek zabić...

[Katia K.]

Nic nie mogę zrobić, brakuje mi argumentów i chyba daru przekonywania? Pani Aśka usilnie odmawia współpracy, czyli pójścia z Poli do weta. Mój koszyk-transporterek "siedział" u niej z póltora miesiąca, podobno nawet przeprowadziła próbę zapakowania do niego Poli, ale nie wyszło

Ale na szczęście Poli ma się dobrze, tylko boi się wychodzić poza ogród (to przynajmniej może znów nie zginie ) i... wiatru (no, jak straciła ucho...).

A ja obserwuję koty na parkingu przed moim Wydziałem, które grzeją się pod samochodami. Był burasek, a dziś buro-biały krówek...