Moderatorzy: Estraven, Moderatorzy
Ptasiek pisze:Wiadomo, jest kobieta i nie lubi konkurencji
Ja nie wiem, co myśleć o tej jej fobii... Może to jakaś trauma z wczesnego dzieciństwa na tle rodzinnym? Może tęskni za tatą? W końcu nigdy go nie poznała... Może ma żal do matki jakiś? (spekuluję )
Ale się podjęłam zadania, niech mnie. Nic to, że terapeuta domorosły. Próbuję. A właściwie próbujemy: ja oraz miska.
Na pierwszym planie Milka. Poza kadrem w łapce Milki sznureczek od aparatu 
Coś czuję moim detektywistycznym zmysłem, że gdzieś tutaj, całkiem w pobliżu, znajduje się składowisko odpadów radioaktywnych. Podejrzewam łazienkę...
Ink nie kopie w żwirku. Stąd mój brak świadomości w kwestiach zasadniczych. Apel do Gwiazdorka: chcemy kuwetę krytą dużego kalibru. Beżową na przykład (a może czarną w białe łatki?). Prosimy o pozytywne rozpatrzenie naszej prośby. Dziękujemy. Z poważaniem, I&M&R. Zwłaszcza R. Kopczyki żwirku na środku łazienki wyglądają co prawda bardzo ładnie i malowniczo. Jednak do czasu aż zostaną wydelegowane w świat pozałazienkowy (najchętniej podróżują do Krainy Pod Kołdrą - sądzę, że jakaś promocja na bilety jest).
oraz pół godziny sprzątać porozrzucane zabawki (co jest, a co nie jest formalnie zabawką, nie ma tu najmniejszego znaczenia - skoro koty się tym bawią, to nawet jeśli jest to telefon komórkowy, muszę uznać, że to zabawka. Mam nadzieję, że nigdzie nie zadzwoniły? )
A już się bałam, że to nierealne. Dziś Ink wskoczyła na fotel, na którym siedziała moja mama (w kontekście podejrzeń o feminofobię, czy jak to tam nazwać, jest to ogromny pozytyw!). Cieszę się 
A ja nie mogłam tego sfocić, bo aparatu nie mam w zasięgu ręki, a one dokonały tego wszystkiego, leżąc na moich kolanach 
Ale to chyba znaczy, że jest nadzieja na uspołecznienie mojego dziwnego kota... Oby, bo nie zamierzam zrezygnować z a) tymczasówek ani b) dokocenia. No to wspaniale! 
I Ty śmiałaś twierdzić, że dogadywanie się panienek nie jest najlepsze? Ink zrobiła ogromne postępy, ogromnie się cieszę! Co do fotorelacji to -> 
Zdjęcia cudowne, przede wszystkim spacyfikowana szmata Naprawdę się uśmiałam Zdjęcia w ogóle cudne, Ink w całej okazałości, faktycznie jest trochę makaronowata 
Magda, terapia miskowa najwyraźniej przynosi pożądane rezultaty, oby tak dalej! 
Intuicja podpowiedziała mi, że to się MUSI udać, ponieważ Ink za jedzenie dałaby się pokroić (na co nie wskazuje jej makaronowaty kształt...ale pozory, pozory). Więc czułam, że to właśnie TĘDY droga. I faktycznie. Choć najpierw trochę się bała, ale gdy zobaczyła, że Mileczka nie zamierza jej skrzywdzić przy "stole", priorytety (czyli "muszę się nażreć choćby nie wiem co") wzięły górę nad strachem.
Za to teraz bawią się w najlepsze, gdyż Ink chyba przeczytała post Igulca z wątku Milki i przestraszyła się, że jej kumpelka wyjedzie. Korzystają z każdej chwili Gdyby ten inowrocławski domek dla Milki wypalił, to następna tymczasówka niech pakuje graty i szykuje się do przyjazdu do nas No, i cały czas chcemy się dokocić. Myślę, że mogę śmiało powiedzieć to w liczbie mnogiej. Ince się spodobało życie towarzyskie ). Otóż, siedziałam sobie pod kołderką, z "gorącym kubkiem" w ręku. Koty spały. światło było zgaszone, tylko telewizor emanował delikatną poświatą. Podkreślić należy, że "gorący kubek" był naprawdę BARDZO gorący. Czekałam aż trochę przestygnie. Nagle... Potworny łomot łap jakiejś bestii, skok na łóżko, skok do kubka, straszne "mrrrauuuuuuu!!" (wyrażające ból, jak mniemam) i znów łomot łap, unoszących właścicelkę pod szafkę przy kaloryferze. Zanim zdążyłam się zorientować co się dzieje, sprawca zniknął. A raczej sprawczyni. Połowa zawartości kubka wylądowała na mnie. Mogę z całą stanowczością stwierdzić, że rozumiem świetnie owo "mrrrauuuuuuu". Tym bardziej wystraszyłam się nie na żarty! Szybko: zapalam światło, ustalam, która to kota pobiegła pod kaloryfer (Milka leżała spokojnie na fotelu, więc: Ink). Kiciam na nią i kiciam, a tu nic... Nie będę wtajemniczać nikogo w zawiłości konstrukcyjne szafki podokiennej - grunt, że ja tam się dostać nie dam rady... Kiciam, kiciam. W końcu skusiłam ją na kawałek wołowinki. Wyszła... Cała oblepiona brokułami i marchewką, nieszczęśliwa jak cholera. Mokra. Porwałam ją na ręce i pod światłem obejrzałam, czy poparzyła się bardzo czy też nieznacznie. Na szczęście więcej w tym było paniki Inki, niż faktycznych powodów do udawania pokrzywdzonej. Pomogłam jej wyczyścić futerko i kot był jak nowy. Ale zielony kubek stał się wrogiem nr 1. Resztki warzyw z pościeli zaczęła sprzątać Milka, ale jej zabroniłam "żreć to świństwo z chemią".
), ale wtedy - serce waliło mi jak goopie. 
Zwłaszcza jak ten szczylek nie wychodził spod szafy.
Kocia Dolino, zbieramy na Was... Dziewczyny mówiły, że jak zbierały kasę na zwierzęta, gdy były w gimnazjum, udawało się im zebrać nawet do 500 PLN... Czy mogę wykorzystać ewentualnie logo KD na potrzeby przedsięwzięcia?
Użytkownicy przeglądający ten dział: Wojtek i 47 gości
