Kociaki CK -10 cudownych ogonków- wyrośliśmy ;)

[Oberhexe]

Z całych sił kciuki!!!

[Keti]

najmocniejsze

[Anka]

poza kciukami nic nie mogę

[Myszka.xww]

uda sie, musi

[aguś]

Dziewczyny mocno mocno mysle o Was.
Musi sie udać!

[TyMa]

Ryśka, sercem jestem z wami, nie wiem, co to za paskudztwo, zaraz będę szukać wiadomości. Oby sie Wam udało wygrać!

[zołta]

zaciśnięte do białości

[ryśka]

Myszko, Kaska - bardzo dziekuję za błyskawiczną pomoc, jesteście wspaniałe.

Wszystkie nieszczepione koty u Chiary jadą właśnie na podanie surowicy, nie mają jeszcze żadnych objawów. Tak bardzo chcemy, żeby im się udało.. Umówiliśmy także na koszt ck na podanie surowicy tego maluszka, który jako pierwszy znalazł dom - był z tego samego miotu, co kociątka, które umarły.
Mam nadzieje, że nie roznieśliśmy wirusa między domami. Jancio, Ancymon, Malwinka, Ala już zaszczepione.

[Mysza]

tylko nie to

trzymam kciuki za opanowanie wirusa

[berni]

o mój boże tylko nie .....

musi być dobrze musi,
tak błyskawicznie zareagowaliście,


z całych sił za wszytskie kociaste

[ryśka]

To jest postać nadostra. Maluszek który o 24.30 miał pierwsze objawy - raz wymioty i straszny ból brzuszka, nagły spadek temperatury, odszedł niedługo po naszym wyjściu z lecznicy o 1.30, mimo podjętego leczenia. W tym czasie żaden inny nie miał objawów. Rano dwa kolejne były już chore. Mieliśmy test - wykazał parwowirusa po krótkiej chwili, choć wynik miał byc po 20 minutach. Skróciliśmy ich cierpienie.
Mam tak straszną nadzieję, że już nikt więcej nie umrze... Dopiero do mnie dociera to, co się stało, co się dzieje.

[aania]

Ryśka jak w czymś trzeba pomóc...W poniedziałek będę w Krakowie

[Funia]

Bardzo mocne kciuki.

[Jowita]

o Boże...

[Chiara]

Byłam pewna, że ominie nas najgorsze. Moje koty miały mieć dobry dom, żyć długie lata, a potem kochane i stare przekroczyć Tęczowy Most. To było takie oczywiste. Tymczasem zaskoczyła nas ta okrutna choroba i zabrała mi trzy puchate kuleczki zanim zdążyłam zrozumieć, co się dzieje. Miałam być tylko mostem do lepszego świata, a stałam się bezradnym świadkiem ich ostatnich, pełnych bólu chwil. Choroba po prostu zmiotła je. Nie tak to zaplanowałam.

W dzisiejszy nerwowy dzień robliśmy wszystko, co jeszcze było można, by ocalić resztę moich ukochanych kotów. Walczyliśmy, a teraz opadają emocje i pozostaje tylko lodowaty strach. Niepewność, czy jutro jeszcze wszystkie z nami tu będą...

W miejscu, z którego zabrałam kociaki nie urodzi się już i nie umrze na tą straszną chorobę żaden kot. Wysterylizowałam wszystkie samice. Nie będą rodzić się ani umierać na dachu, w kominie, w garażu bezimienne kociaki.

Wygraliśmy i przegraliśmy jednocześnie...