Epitafium dla przedszkolaków

[Elżbieta P.]

Dzięki Wam wszystkim za wsparcie.
Najgorzej było ostatniej nocy przy umierającym Jasiu.
Dziś juz powoli "odtajam".

Ale muszę Wam napisać jeszcze jedno, coś co mnie zastanawia.

Mam perską kotkę - Magdę. Cudowna kicia, która zawsze "matkowała" wszystkim przygarnianym przeze mnie kociakom. Tuliła, lizała, pozwalała ssać swoje sutki. Czasem nie można jej było odgonić od kociaków.
Gdy szóstka maluchów przybyła do mojego domu, zawołałam Magdę i pokazałam jej, że znów bedzie miała adoptowane dzieci. Nie miałam przecież pojecia o tym, że moga byc chore.
Magda nawet do nich nie podeszła. Obwarczała z daleka i ...poszła sobie. Nie próbowała nigdy wejść do tego pokoju, gdzie trzymałam maluchy.

Koty podobno wiedzą lepiej. Może ona od poczatku wiedziała o ich chorobie ? Szkoda, ze nie potrafiła mi tego powiedzieć....

[aguś]

[aamms]

Elżbieta, nie umiem nic napisać..




Podobno koty wiedzą.. I Twoja kicia Ci powiedziała..

[Wielbłądzio]

Nie wiem, czy ten świat ma JAKIKOLWIEK sens... W marcu, miesiącu moich urodzin, straciłam dwie młodziutkie kotki, jedną z moich i babciną (tę też na fipa), obie nie miały nawet roku Co krok słyszę i czytam o śmierci jakichś następnych: Polci, Toffika, Sayi, białej mruczki ze znajomej lecznicy, tych pięknych maleństw...
Co krok natykam się na kretynów, którzy nie kastrują domowych kotek, wypuszczają je beztrosko na dwór i potem chcą usypiać kilkutygodniowe (!) kocięta...

Elu Wzięłaś je, pokochałaś, dałaś ciepło i bezpieczeństwo, chciałaś znaleźć wspaniałe domy... A ten (nie wiem, do jakiego stopnia można tu kląć) los Ci je odebrał i zostawił tylko ból... Tak jak mojej babci, kiedy umarła Sabinka - którą też myślałyśmy, że ocalimy

Można się tylko przytulić do tych, które z nami są - i błagać opatrzność, żeby były jak najdłużej... Ale czy ktokolwiek/cokolwiek nas słucha...?

Bardzo bardzo mi przykro.

[Tosza]

Mam perską kotkę - Magdę. Cudowna kicia, która zawsze "matkowała" wszystkim przygarnianym przeze mnie kociakom. Tuliła, lizała, pozwalała ssać swoje sutki. Czasem nie można jej było odgonić od kociaków.
Gdy szóstka maluchów przybyła do mojego domu, zawołałam Magdę i pokazałam jej, że znów bedzie miała adoptowane dzieci. Nie miałam przecież pojecia o tym, że moga byc chore.
Magda nawet do nich nie podeszła. Obwarczała z daleka i ...poszła sobie. Nie próbowała nigdy wejść do tego pokoju, gdzie trzymałam maluchy.

Koty podobno wiedzą lepiej. Może ona od poczatku wiedziała o ich chorobie ? Szkoda, ze nie potrafiła mi tego powiedzieć....

Elżbieto, w porównaniu z Toba mam minimalne doswiadczenie z kotami.Ale zauważyłam,że kotki NIGDY nie opiekują się kotam,które nie maja szans na przeżycie.One wiedzą wcześniej,niż my. Udaje sie uratowac maluchy,któe staciła matkę,ale chyba nigdy (lub prawie nigdy) takich,które matka odrzuciła.Wiem,że tu sytuacja była trochę inna,ale fakt, że Twoja kotka omijała maluchy musiał cos znaczyć. Nie zrozumiałaś,zreszta,co by to dało.I tak byś je próbowała ratować.Może z mniejszą nadzieją. Ja mam za sobą"tylko" dwie nieudane próby-próbowałam ratować dwa maluchy,takie sześciotygodniowe,wyniesione przez matkę z legowiska i zostawione na trawniku (TZ popełnił w związku z tym nawet przestępstwo-jazdę samochodem po spożyciu alkoholu,o połnocy,do lecznicy...).To było trzy lata temu,dzis wiem juz więcej,ale i tak bym je próbowała ratować.Działamy może irracjonalnie,ale chyba nie potrafimy inaczej.

[Lena]

bardzo wspollczuje


ja sama wciaz przezywam jeszcze smierc dwoch malych na p. tylu kociat nie wyobrazam sobie na raz... chyba bym oszalala

Elybieto, jestes baryo silna

)cos mi sie literki popryestawialz na klawiaturye=

[Blond Tornado]

Śpijcie spokojnie puchate słoneczka...

[Beliowen]

Bardzo, bardzo współczuję

[Batka]

Bądźcie szczęśliwe za Mostem Maluszki
tak krótko dane Nam było być z Wami......

[goska_bs]

[*] [']

[Wawe]

Elżbieto, współczuję serdecznie.

[safiori]

[i] [i] [i] [i] [i] [i]
Tak mi strasznie przykro.

[Agn]

Tak przykro.

[Dasia]

kibicowałam tym kotulkom

Bardzo, bardzo mi przykro Elżbieto...

[mamucik]

Mam nadzieję, że druga strona Tęczowego Mostu jest tak realna, jak ciemna strona tego wymiaru.
I że to, że ta biedna, bezbronna mama jest już bezpieczna i szczęśliwa ze swoimi dzieciakami.