OTW23-A życie prozaicznie się toczy:(

[ASK@]

Oczywiście zaginął mój wynik biopsji tarczycy. Bo jakże by inaczej mogło być. Nasiedziałam się przed gabinetem endokrynologa bo spora obsuwa była, by dowiedzieć się, że na próżno. Winnych nie ma. Tak jak nie ma w poradni zwyczaju sprawdzać, czy wysłane próbki wracają wszystkie. Nie powiem bym się nie zdenerwowała. Tym bardziej, że młoda doktorka lekceważąco podeszła do tematu. Ja jej mówię,że muszę wyniki okazać nefrologowi. A ona wyjechała z tekstem,że po co mu bo i tak się nie zna
Ament

Ranki wydają się puste gdy Buni nie ma na kortach. Tak u mnie wpasowało się przyzwyczajenie, że wchodząc na teren odruchowo otwieram buzę by ją zawołać. A idąc wypatruje czy wybiega do mnie. Siła przyzwyczajenia Nie muszę stać nad nią i pilnować czy zjadła. Zawsze mi to zajmowało więcej czasu. Teraz jak ta błyskawica latam z garami.
Malutka w domu bywa raz odważna raz warcząca. Powoli zmienia swoje przyzwyczajenia i coraz częściej używa żwirku benkowego. Głównie śpi. Jest grzeczna bardzo. Zaczyna powoli zwiedzać pokój i znajduję ją w co i raz innych miejscach.

[Stomachari]

Współczuję historii u lekarza Nie za mądra ta lekarka i chyba sama rzadko była pacjentką, że ją historia zagubionych wyników guzik obchodzi Może za rzadko jak na polski system i jej się w głowie poprzewracało, jaka to ona ważna po studiach jest

Dla mnie nieco podobnym doświadczeniem było, jak zgarnęłam do domu kota, który wybiegał na drogę, jak wiedział, że nadchodzę. Do tego momentu szłam z duszą na ramieniu, potem się oglądałam długo, czy po posiłku nie leci czasem za mną, a jak trafił na tymczas, to miałam wreszcie błogie i spokojne spacery z piesą. Wspaniałe uczucie ulgi: kot bezpieczny, więc i moja głowa spokojna.
Niech się Bunia coraz lepiej aklimatyzuje

[MalgWroclaw]

Asiu, poskarż się na piśmie w NFZ, z przytoczeniem słów. Pewnie nic nie zrobią, ale ślad zostanie.

[ASK@]

Ciąg dalszy moich wizyt śniadaniowych na kotłowni. Od kilku dni śpiący królewicz ma towarzystwo kolegów. Ich agresywne, podlane alkoholem głosy niosą się po okolicy. Wzbudzają mój niepokój. I nie tylko mój. Kajtek przestał świecić oczami ze swojej kryjówki.
Mając stracha na ramieniu nie wchodzę "oficjalną" stroną bo to pchanie się na bezpośrednie spotkanie z balującymi faciami . Tylko wkradam się od innej strony. Trochę jak akrobata muszę nóżki zadzierać i tyłek podnosić. Dziś zostałam narodzona widokiem Kajtusia na murku okna.

[ASK@]

Dziś wspomniałam mężowi, że na miejscu stołówki Buni często zostaje sporo jedzenia. Odkąd jej nie ma. Dobra i nie dobra wiadomość. Miski zawsze były puste gdy ona tak urzędowała. Choć sama na pewno tyle nie zjadała.
Nie ograniczę porcji jednak dopóki wszystko stoi. Gdy przyjdzie czas na wyburzenie, a jedzenie do tego czasu nadal będzie zostawać, to dam spokój w poszukiwaniu nowej stołówki. Nie wiem jakie spustoszenie poczyni zmiana. Z publikacji wynika, że będą wielkie. Wiem jakie koty tam przychodziły. Wiem też, że te same pojawiają się na kotłowni. Chyba że są jakieś nieznane, ukryte.
Martwię się. Ale i cieszę, że Bunia jest bezpieczna. Choć kolejny kot nie jest moim marzeniem

[IrenaIka2]

[ASK@]

U naszej forumowej koleżanki odeszła Kociczka. Wyjątkowa wojowniczka. Ale choroba małą pokonała.
Ewuś, przytulam mocno.
Myszorku [*]
Nie będziesz na Niebieskich Łąkach sama. Już nasi bliscy Ciebie powitali.
Strasznie mi przykro. Bardzo.

[IrenaIka2]

[*]

[ASK@]

[*]

Dzięki za światełko do nieba ❤️

[mir.ka]

[ASK@]

Kochani, życzę Wam wszystkiego co najlepsze i najfajniejsze. Niech zdrowie, pogoda ducha i uśmiech Was nie opuszcza.

[ASK@]

Powoli mija czas. Ranki ciemne i jakże inne ot tych wiosenno letnich. Jest różnica nie tylko w mroku jaki mnie otacza. Ale i w ciszy. Tylko czasem jakaś wrona zaskrzeczy czy pijaczek się potknie. Przyroda jednak zapada w sen i układając się do zimowego snu milkną. Łyse drzewa i gałęzie robią wrażenie pustki. I przestrzeni. Tylko sosny stoją dumnie i trzepią iglastymi koronami w rytm wiatru.

[ASK@]

Już strzelają

[ASK@]

Dziś z Ritą trafiliśmy do weta. Niby wczoraj powinnam ruszyć ale byłam sama. I mam zapalenie nerwu trojdzielnego lewej strony twarzy. Ból niesamowity. Jak głupia chodzę w domu i śpię w czapce. Już to miałam. Autobus, taryfa... Poza tym jeszcze wczoraj miałam nadzieję, że to moja panika działa. Trochę więcej piła. Trochę więcej się tuliła do mnie. Co od czasu gdy pysio się zrósł nie było praktykowane. Nie bardzo chciała jeść. Zwymiotowała. Podałam leki. Poszła spać rozłożona na szafie a potem kaloryferze. Oczy ok. Nosek też. Panikuję jak zwykle, pomyślałam naciągając czapkę na lewą stronę bardziej. Jednak rano dalej nie żarła. Zapakowałam kota i Janusza. Ludzi o dziwo było mało. Potem się zwaliło towarzystwo.
Zrobiliśmy badania krwi. Kroplówka była . Leki zapodano.
W domu Ritka ma tysiąc pazurów i miliony zębów. Ani Danka ani Janusz ją nie utrzymają. Wszyscy mamy wewnętrzne opory przy niej. U weta spokojna i trzęsąca portkami.
W domu po południu wcisnęłam jej strzykawkę karmy. Potem sama zjadła całego gerbera. Wcześniej wylizując deczko tłuszczu ze...skwarkami i cebulką. Nie do wiary.
Czekamy na wyniki.

[maczkowa]

zdrowia, dziewczyny, Wam obu!