Moje koty I/XX coup de foudre i pustka. Jednak Jaskier

[Gosiagosia]

[Katarzynka01]

Wzajemnie

[Katarzynka01]

Biedny, biedny Piorunek w niewoli Ale racja, tak było bezpieczniej dla wszystkich. Za to teraz tydzień spokoju i można od nowa bałaganić

Dwa tygodnie Pani I. nie ma tylu wolnych terminów. Wcisnęła mnie w swój grafik na usilne prośby mamy i tylko dlatego, że mama zgodziła się wspaniałomyślnie oddać mi co drugi wtorek. Mamy wtorki na zmianę z mamą, co 2 tygodnie
Ze względu na Pioruna cieszę się, że to mniejsza częstotliwość.

Jestem nudna i monotematyczna. Sama się nudzę jak czytam co piszę.
Piorun zupełnie przemeblował nam wszystkim życie i rytm dobowy
Robimy postępy. Trzecia kuweta trafiła na stałe do tzw garderoby. Co mnie cieszy bo nie mam już pokoju umeblowanego kuwetami Kuweta jest kryta, z założoną górą, tylko drzwiczki wyjęte, ale już niedługo bo do pozostałych kuwet młody dzielnie wchodzi.
Mała rzecz, a cieszy. Głównie dlatego, że Nodi tryumfalnie działając w kuwecie Piorunka nie obsikuje jej okolic, uff. W wysypywaniu piasku z kuwety młody już był mistrzem, góra jednak w dużej mierze ogranicza rozrzut.
Apetyt dopisuje. Dzisiaj już były 3 śniadanka całkiem obfite. Najbardziej cieszy mnie to, że zupełnie już zaakceptował wołowinę, tylko krojone ma znacznie drobniej niż starszaki.
Jutro do pana doktora, przede wszystkim doszczepiamy się i bierzemy wymaz z oczka. Kupsko też zabierzemy na wszelki wypadek
Muszę spać z zakryta kołdrą twarzą, w nocy czyhają liczne niebezpieczeństwa, Pazurzasty pocisk spadający na twarz jest bolesny, a może być groźny dla oczu.
Bardzo mnie cieszy socjalizacja kotów

Z ciotką Nemi znacznie trudniej jest uchwycić idylliczne chwile

[Gosiagosia]

Biedny, biedny Piorunek w niewoli Ale racja, tak było bezpieczniej dla wszystkich. Za to teraz tydzień spokoju i można od nowa bałaganić

Dwa tygodnie Pani I. nie ma tylu wolnych terminów. Wcisnęła mnie w swój grafik na usilne prośby mamy i tylko dlatego, że mama zgodziła się wspaniałomyślnie oddać mi co drugi wtorek. Mamy wtorki na zmianę z mamą, co 2 tygodnie
Ze względu na Pioruna cieszę się, że to mniejsza częstotliwość.

Jestem nudna i monotematyczna. Sama się nudzę jak czytam co piszę.
Piorun zupełnie przemeblował nam wszystkim życie i rytm dobowy
Robimy postępy. Trzecia kuweta trafiła na stałe do tzw garderoby. Co mnie cieszy bo nie mam już pokoju umeblowanego kuwetami Kuweta jest kryta, z założoną górą, tylko drzwiczki wyjęte, ale już niedługo bo do pozostałych kuwet młody dzielnie wchodzi.
Mała rzecz, a cieszy. Głównie dlatego, że Nodi tryumfalnie działając w kuwecie Piorunka nie obsikuje jej okolic, uff. W wysypywaniu piasku z kuwety młody już był mistrzem, góra jednak w dużej mierze ogranicza rozrzut.
Apetyt dopisuje. Dzisiaj już były 3 śniadanka całkiem obfite. Najbardziej cieszy mnie to, że zupełnie już zaakceptował wołowinę, tylko krojone ma znacznie drobniej niż starszaki.
Jutro do pana doktora, przede wszystkim doszczepiamy się i bierzemy wymaz z oczka. Kupsko też zabierzemy na wszelki wypadek
Muszę spać z zakryta kołdrą twarzą, w nocy czyhają liczne niebezpieczeństwa, Pazurzasty pocisk spadający na twarz jest bolesny, a może być groźny dla oczu.
Bardzo mnie cieszy socjalizacja kotów

Z ciotką Nemi znacznie trudniej jest uchwycić idylliczne chwile

Miałam nie pisać ale jednak napiszę że Ci zazdroszczę socjalizacji koteczków i tak się zastanawiam czy to może ja jestem jakaś niedouczona że nie mogę odpowiednio wychować kotów a właściwie Pusi
No cóż ten typ tak ma tzn Pusia bo ja jestem zsocjizowana
Zapomniałam napisać że Piorunek jest śliczny

[Katarzynka01]

Miałam nie pisać ale jednak napiszę że Ci zazdroszczę socjalizacji koteczków i tak się zastanawiam czy to może ja jestem jakaś niedouczona że nie mogę odpowiednio wychować kotów a właściwie Pusi
No cóż ten typ tak ma tzn Pusia bo ja jestem zsocjizowana

Gosiu właśnie, taki typ tak ma.
Nigdy nie udało mi się dobrze zsocjalizować Putity i Zawieszki. Nigdy, nie i już.
Jak pisałam - akceptowały tylko koty, które były w domu w chwili ich przyjścia. Jakby uznając ich pozycję starszych rezydentów. Bardzo, bardzo się starałam i nic nie mogłam na to poradzić
O Ignasiu nie wspomnę, bo to był wyjątkowy przypadek kota jedynaka. Mowy nie było o akceptacji jakiegokolwiek innego kota. Nigdy, od kocięctwa. Dlatego latami mieszkał osobno, latami (a stał się moim kotem w wieku lat 14, odszedł mając 21) załatwiałam mu sublokatorów kociarzy, za czynsz tylko, bo to Ignaś był głównym lokatorem. Do mnie trafił na czas swojej ostatniej (i w zasadzie jedynej) choroby, na tydzień przed śmiercią.
A wtedy był izolowany ze względu na swój ciężki stan.
Po prostu są takie koty i nic nie można na to poradzić.

Ja się trochę niepokoję o przyszłe stosunki z Nemi. Mały bardzo ją atakuje, zabawowo, ale jednak. Ona jest tym zniecierpliwiona i pędzi małego, nie jakoś agresywnie, ale pędzi. Zaobserwowałam sytuację gdy Nodi przybył małemu na pomoc. Groźnie to wyglądało, ale szczęśliwie byłam tego świadkiem i mogłam wkroczyć do akcji. Bardzo nie chcę, żeby to się przerodziło z czasem w jakiś konflikt w stadzie. Na zasadzie, że kocury stworzą wspólny front vs Nemi. Jutro to muszę skonsultować z wetem, czy nie wprowadzić na czas dorastania Pioruna jakiegoś wyciszacza/uspokajacza dla Nemi.

Zapomniałam napisać że Piorunek jest śliczny

Uff, bo mały czytał i miał coraz smutniejszą minkę

[czitka]

Mały cudny i wydaje mi się, ze od kilku dni urósł .
A z dokocenimi to nigdy nic nie wiadomo. Każdy z nas może tu opisać swoje doświadczenia i na końcu wyjdzie, że nie ma reguł. Nie wchodząc w szczegóły historii moich kotów a jedynie chcąc jakiś wspólny mianownik znaleźć, to wydaje mi się, że jednak są pewne zachowania powtarzające się. Dokocenie maluchem kota dorosłego, jednego- nie problem. Bez względu na wiek- trzeci do dwóch- może być problem, trójka to trudny układ. Ale też i wszystko zależy od płci. Generalnie kocury to są takie słodkie matoły, głupole kochane.
Koteczki- wrażliwsze, delikatniejsze, o wiele częściej bardziej chimeryczne od chłopaków.
I bywało u mnie różnie. Przez kilkanaście lat zero problemów z dokoceniami, ale gdy Czitusia, Balbinka i Cosia były już starszymi paniami, nie zaakceptowały do końca życia trójki Pasio, Bratu i Nulka. Był jeden ciągły stres, straciły swobodę poruszania się po domu i ogrodzie, cały ich kilkunastoletni świat się zawalił.
Nigdy nie stosowałam żadnej wstępnej izolacji, to według mnie metoda bardzo dyskusyjna i niepotrzebna, ale każdy z nas ma tu własne zdanie i po prostu różnimy się pięknie. Kotek dochodzący miał jedynie dużo miejsc do dyspozycji, żeby się odizolować i schować, ale nigdy nie było takiej potrzeby. U Was też poszło pięknie i bezpiecznie i z tego się cieszymy.
Piszesz, że ewentualnie zapytasz weta o coś wyciszającego, może to i dobry pomysł na początek, ale...
aż się boję napisać . Kiedy w pewnym momencie było u mnie w domu sześć kotów, włączałam... cichutką, relaksującą, monotonną muzykę. I ona działała cuda . A gdy chorował, już bardzo, ukochany wielki Mić, uspakajał się w nocy przy...Radiu Maryja. Serio, miał cichutko nastawione radio w osobnym pokoju i wiem, że Miciowi pomagało zasypiać spokojnie po podawaniu leków.
Piorunek ma wielkie łapy, zauważyłaś?
Tygrys prawdziwy rośnie .

[Gosiagosia]

Z muzyką to może spróbuję
Tylko ja lubię muzykę poważna i nie wiem czy one też polubią
Radia Maryja nie słucham

[czitka]

Z muzyką to może spróbuję
Tylko ja lubię muzykę poważna i nie wiem czy one też polubią
Radia Maryja nie słucham

Ja też nie, ale Miciowi pasowało. Z muzyką poważną to raczej nie zaczynaj od Wagnera

[Gosiagosia]

Z muzyką to może spróbuję
Tylko ja lubię muzykę poważna i nie wiem czy one też polubią
Radia Maryja nie słucham

Ja też nie, ale Miciowi pasowało. Z muzyką poważną to raczej nie zaczynaj od Wagnera

To fakt mogą się bardziej nakręcić i Pendereckiego też odpuszczę ale może Jezioro Łabedzie im przypasuje.

[izka53]

Dokocenie maluchem kota dorosłego, jednego- nie problem.

HA HA HA !!! dokocenie Mychy - wówczas czteroletniej, 12tyg Guciem to była porażka. Z perspektywy czasu doszłam do wniosku, że to po prostu Mycha była zdeklarowaną jedynaczką, do tego z autyzmem. Kocury takich problemów nie mają - tu też to widać. Nodi akceptuje Piorunka bez problemu, Nemisia się boi malego tornada

[czitka]

Dokocenie maluchem kota dorosłego, jednego- nie problem.

HA HA HA !!! dokocenie Mychy - wówczas czteroletniej, 12tyg Guciem to była porażka. Z perspektywy czasu doszłam do wniosku, że to po prostu Mycha była zdeklarowaną jedynaczką, do tego z autyzmem. Kocury takich problemów nie mają - tu też to widać. Nodi akceptuje Piorunka bez problemu, Nemisia się boi malego tornada

A tak, tak, jest jeszcze taka kategoria- zdeklarowany jedynak. Do tego baba .
Radio włączyłaś?

[Katarzynka01]

Mały cudny i wydaje mi się, ze od kilku dni urósł .
A z dokocenimi to nigdy nic nie wiadomo. Każdy z nas może tu opisać swoje doświadczenia i na końcu wyjdzie, że nie ma reguł. Nie wchodząc w szczegóły historii moich kotów a jedynie chcąc jakiś wspólny mianownik znaleźć, to wydaje mi się, że jednak są pewne zachowania powtarzające się. Dokocenie maluchem kota dorosłego, jednego- nie problem. Bez względu na wiek- trzeci do dwóch- może być problem, trójka to trudny układ. Ale też i wszystko zależy od płci. Generalnie kocury to są takie słodkie matoły, głupole kochane.
Koteczki- wrażliwsze, delikatniejsze, o wiele częściej bardziej chimeryczne od chłopaków.
I bywało u mnie różnie. Przez kilkanaście lat zero problemów z dokoceniami, ale gdy Czitusia, Balbinka i Cosia były już starszymi paniami, nie zaakceptowały do końca życia trójki Pasio, Bratu i Nulka. Był jeden ciągły stres, straciły swobodę poruszania się po domu i ogrodzie, cały ich kilkunastoletni świat się zawalił.
Nigdy nie stosowałam żadnej wstępnej izolacji, to według mnie metoda bardzo dyskusyjna i niepotrzebna, ale każdy z nas ma tu własne zdanie i po prostu różnimy się pięknie. Kotek dochodzący miał jedynie dużo miejsc do dyspozycji, żeby się odizolować i schować, ale nigdy nie było takiej potrzeby. U Was też poszło pięknie i bezpiecznie i z tego się cieszymy.
Piszesz, że ewentualnie zapytasz weta o coś wyciszającego, może to i dobry pomysł na początek, ale...
aż się boję napisać . Kiedy w pewnym momencie było u mnie w domu sześć kotów, włączałam... cichutką, relaksującą, monotonną muzykę. I ona działała cuda . A gdy chorował, już bardzo, ukochany wielki Mić, uspakajał się w nocy przy...Radiu Maryja. Serio, miał cichutko nastawione radio w osobnym pokoju i wiem, że Miciowi pomagało zasypiać spokojnie po podawaniu leków.
Piorunek ma wielkie łapy, zauważyłaś?
Tygrys prawdziwy rośnie .

Wypluj natychmiast!!! Tfutfutfu!!!
U nas idzie dopiero i oby szło takim właśnie torem
Też jestem wrogiem izolacji bez potrzeby, z moich doświadczeń wynika, że w normalnych warunkach izolacja szkodzi, generuje zdenerwowanie u rezydentów i może się przynieść efekt odmienny niż zamierzony. A dokocałam (dokacałam?) się również dorosłymi kotami. Jedynym wyjątkiem był Dżigt, bardzo chory więc nie było wyjścia. Ten miesiąc izolacji bardzo źle wpłynął na samopoczucie stada.
Oprócz tego, że łatwiej dokocić do kocura, młodego do starszego, myślę, \ze łatwiej powiększyć stado jeśli rezydent nie jest jedynakiem.
Oczywiście wszystko i tak okazuje się w praniu

Czego ja się boję w tym konkretnym przypadku. Starszaki przyjęły Piorunka pozytywnie, nawet bardzo. Żadnych łapoczynów, zero agresji, nic złego się nie dzieje. Ale one są starsze, a mały to żywioł, zresztą same wiecie jakie są pełne energii młode kociaki. A "staruchom" się nie chce. Nodi zmęczony natręctwem Pioruna, po prostu odsuwa go łapą. Nemi reaguje bardziej nerwowo. Nie bije go, ale jest wyraźnie zniecierpliwiona, a ten z lubością poluje na jej ogon. Upodobał sobie. Nodi wyraźnie wchodzi w rolę obrońcy. Nie chcę, żeby takie zachowania im się utrwaliły i nie chcę aby Nodi z Piorunkiem utworzyli koalicję zwalczającą Nemi. Stąd to pytanie do weta.
Muzyka... ciekawy i fajny pomysł, ale ma jedną wadę - ja nie zasnę. Koty może się wyciszą, ale ja wręcz przeciwnie

Zdjęcia chyba przekłamują wielkość łapek. On faktycznie jest jeszcze maleńki. Owszem, nabiera sprężystości, już nie można policzyć mu kręgów, ale co to z tego wyroście? Choć Justyn się dzisiaj zastanawiał co to będzie gdy Piorun osiągnie wagę 14 kg i będzie pożerał kilo wołowiny dziennie

Z muzyką to może spróbuję
Tylko ja lubię muzykę poważna i nie wiem czy one też polubią
Radia Maryja nie słucham

Ja słuchałam pasjami. Kiedyś, dawno. Była audycja "Rozmowy nocą", czasem płakałam rzewnymi łzami ze śmiechu. Ale w końcu mi się znudziło.

Z muzyką to może spróbuję
Tylko ja lubię muzykę poważna i nie wiem czy one też polubią
Radia Maryja nie słucham

Ja też nie, ale Miciowi pasowało. Z muzyką poważną to raczej nie zaczynaj od Wagnera

To fakt mogą się bardziej nakręcić i Pendereckiego też odpuszczę ale może Jezioro Łabedzie im przypasuje.

O! Przy Pendereckim mnie by trzeba wyciszać bo mogłabym pogryźć własne koty, tego typu muzyka tak na mnie działa

Dokocenie maluchem kota dorosłego, jednego- nie problem.

HA HA HA !!! dokocenie Mychy - wówczas czteroletniej, 12tyg Guciem to była porażka. Z perspektywy czasu doszłam do wniosku, że to po prostu Mycha była zdeklarowaną jedynaczką, do tego z autyzmem. Kocury takich problemów nie mają - tu też to widać. Nodi akceptuje Piorunka bez problemu, Nemisia się boi malego tornada

Ano właśnie. Wcale nie jest łatwiej dokocić do jednego, zgadzam się w 100%
W domu rodziców królowała Szmatka i doszedł młodziutki Fafuła, Ona go chciała zabić. Miesiącami mama ze Szmatką na smyczy zasiadała w fotelu i tylko wtedy Fafuła mógł spokojnie chodzić po mieszkaniu. W końcu jakoś się te stosunki ułożyły, ale łatwo nie było.
Szmatka, filigranowa koteczka była bardzo bojowa. Pierwsze co zrobiła po przyjściu do rodziców, to dała po pysku Ghanie (a ta był dużym psem) zaznaczając - jestem malutka, ale bojowa. Ech, nie ma reguł, tylko modlić sie trzeba o sukces

[Katarzynka01]

Są też złe wiadomości, dedykowane mnie osobiście
Mały już potrafi dostać się na stół w kuchni, co oznacza konieczność zrobienia tam i utrzymania porządku
Na serwantkę jeszcze zbyt mały, kombinuje jak zdobyć azyl wujka, ale jeszcze za wcześnie

[jolabuk5]

Są też złe wiadomości, dedykowane mnie osobiście
Mały już potrafi dostać się na stół w kuchni, co oznacza konieczność zrobienia tam i utrzymania porządku
Na serwantkę jeszcze zbyt mały, kombinuje jak zdobyć azyl wujka, ale jeszcze za wcześnie

Azyl wujek powinien mieć, może jakiś drapak pod sufit?
A muzyka klasyczna może się przydać, są takie zestawienia na youtube - np. adagia czy "muzyka relaksacyjna". Jednak warto wczesniej przejrzec, bo czasami wśród fragmentów relaksacyjnych trafiają się całkiem głośne.
https://www.youtube.com/watch?v=0Tmo3KIH31c
Chyba jeszcze bezpieczniejsze są kilkugodzinne powtórzenia tej samej, spokojnej muzyki
https://www.youtube.com/watch?v=BxB9N1MmKOY
W nocy też bym tego nie zaakceptowała, ale w dzień? Można spróbować

[Silverblue]

Czyli póki co wujek Nodi ma bezpieczne miejsce w razie co. Bardzo elegancko zresztą tam się wkomponował
Dołączę się do dokoceń przykładem znajomego ze wsi. Kiedy pojawiła się w domu mała osierocona Bulinka, dorosły kocur rezydent okazał się cudownym opiekunem i namiastką matki, mył, spał z małą, bawił się i uczył wszystkiego. Do dziś śpią przytuleni. Izolacji żadnej nie było. Po prostu nie ma reguły.
Może Nemi potrzebuje więcej czasu żeby przyzwyczaić się do wysokoenergetycznego Piorunka, ale faktycznie lepiej żeby konflikty w stadzie nie narastały i nie nasilały się.