kajtek56 pisze:Dawno nie zaglądałam, więc spieszę donieść o sytuacji po powodzi w Lądku: siostra męża odezwała się dopiero dziś. Nie ucierpiała na szczęście, prąd ma dopiero drugi dzień, telefony stacjonarne i internet to nadal marzenie ściętej głowyA jak mają żyć ci, którzy nie mają do czego wrócić lub nadal mają w domach wodę
Czytałam, że Lądek znów zaprasza kuracjuszy, sanatoria po drugiej stronie rzeczki, wysoko ale niżej nadal krajobraz okropny
To mieliście nerwówkę.Dobrze, że u nich wszystko ok.
Straszne to wszystko bardzo. Tyle nieszczęść. Wojny nie trzeba by miasta zmienić w ruinę a ludzi ogołocić z wszelkiego dobra. Do tego pogoda nie sprzyja powodzianom.
Dziś w Warszawie były próbne syreny włączone z "okazji" ew ... Strach powiedzieć "wojny". Słysząc ten dźwięk aż mnie ciarki przeszły a serce zamarło. Wycie syren obudziło niepokój, że wszystko jest możliwe. Dotknęło boleśnie. Popatrzyłam na mieszkanie, na koty, na Janusza i córkę a w głowie telepała mi myśl ,że wszystko jest możliwe.
Przemknęła mi obawa ... co powinno się zrobić pierwsze. Dokumenty naszykować? Ciuchy? Mieć gotowe plecaki? Żarcie? Transportery do kupić? Bo tyle kotów? Czy je zostawić? Bo jak się zabrać z gromadą. Straszne myśli mknęły galopem. Wszak Ukraińcy też się nie spodziewali napadu. Cały dzień za mną tuptają natrętne myśli.
Babcię Kasie też.
