Ja nie wiem, ale on chyba tej swojej kity bardzo nie lubi. Jak w bożonarodzeniową świeczkę nie wstawi i nie dokona ogonopalenia, to pod nogę rano chyłkiem podłoży. A jak wszystkie klimatotwórcze gadżety albo wylądowały na działce, albo w lampionach pod sufitem na balkonie i wszyscy na paluszkach stąpają, żeby kudłów kocich nie powyrywać, to Marlonek zabiera się za dzieło OSOBIŚCIE. No trudno, ogon sam się nie wyskubie.
Wygląda teraz jak pudel
, ja desperacko szukam przyczyny autowygryzania ogona tuż u nasady. Zestresowany chyba nie jest, relacje z Aramisem mu się ułożyły – bo przez rok były obok siebie, nie wadziły sobie, ale to nie była ta dzika miłość, która Marlona ogarnęła na sam widok Aliena. No a teraz, galopady, zabawy i wariatowanie w najmniej odpowiednich porach (nie wiem, jak komu, ale mnie wadzi, jak mi dwa koty przebiegają nocą po głowie. Albo jak zaczynają harce właśnie wtedy, kiedy w domu trwa poranny kocioł). Wyniki badań nie odbiegają od poprzednich, karma się nie zmieniła, tabletki te co zawsze. Co jest do cholery? Ma ktoś jakiś pomysł, czemu się pióropusza pozbywa?
W kuwecie bywa normalnie. Muszę weta dopytać, bo pojęcia nie mam jak to sprawdzić.
A było to tak.
Zasypiam sobie jak utulona w puszku i śnię. W pewnym momencie sen miły przeradza się w zapowiedź martwicy 
Przebudzona lekko usiłuję wydobyć kończyny spod zadowolonego cielska mojego miłośnika, a ten mi złowieszczo sapie: mru, mru. Rozumiem, że mam "ani mru mru", Jaśniepan ma swoje potrzeby, usiłuję dospać, nie ignorując jego wymogów (gdyby koty były moimi szefami, nie miałabym problem z dyscypliną i nie musiałabym się męczyć na samozatrudnieniu). Ale po chwili sen wraca, a nim moje gałęzie są siwofioletowe, a chirurg ma uśmiech szeroki widoczny przez białą maskę. Nie bez kociego ruchu oporu wydobywam jedną rękę. Mrrrrru - powiada z przyganą kot i uwala się całym ciężarem na drugą rękę. Wysuwam ją najciszej jak mogę. Mrrrrru - widać że się Rudzielec nie daje załapać na moje wybiegi. Wstał, machnął mi szczątkiem ogona prosto w twarz i... położył się obok, przylegając mi szczelnie do nosa. Nie wiem, jak inni współspacze długowłosych kotów, ale ja już opracowałam unikalną metodę oddychania przez futro 
Trzeba go zobaczyć na chwilę przed wykłaczeniem 
Brrr, nie żeby to było jakieś ekstra doznanie. Wypchnęłam się 20 cm wyżej i usłyszałam oburzone: mrrrrr (Marlona). A potem to samo obdrapane jęzorem czoło poczuło dwie miękkie, odpychające je łapki (dobrze chociaż że bez pazurów) 
