Moje koty Sabcia Usia Calinka Mini i Kitka. Zazulka [*]

Jak minął dzień Jolu?

Dzieki, Aniu :ok:

Dziś mi zdjęli szwy, poza tym wieczorem przyjechała Usia. Na razie jest zamknięta w mniejszym pokoju, razem z Mini i Calineczką, bo siedziały w kanapie i nie chciały wyjść. Nie wiem, jak to wszystko ogarnę.

Aneczko, a jak u Ciebie?
Spokojnej nocy dla wszystkich :201461

Oo, Usia wróciła! Wreszcie w domu!

Usia juz jest, hurra! Za ogarniecie dziewczynek :ok:

Jolu, masz już wszystkie koty w domu, to dużo znaczy i dla nich i dla Ciebie. Poradzisz sobie, kto jak nie Ty :ok:

Ciociu Jolu, dobrze, że Usia jest już z Ciocią
Kubuś, Klusia i Sylwuś
pibon, w życiu nie widziałam puszki/saszetki ze śledziem

z ryb to tylko z łososiem i tuńczykiem widuję.

Brit robi suche ze śledziem i owadami, ale co do mokrych to nie wiem…

Jak suche mają ze śledziem, to mokre pewnie też.

Nul, pibon, MaryLux, madrugada, MałgWroclaw - oby Wasza wiara w moje siły okazała się prawdziwa

jolabuk5 pisze:Dzieki, Aniu
Dziś mi zdjęli szwy, poza tym wieczorem przyjechała Usia. Na razie jest zamknięta w mniejszym pokoju, razem z Mini i Calineczką, bo siedziały w kanapie i nie chciały wyjść. Nie wiem, jak to wszystko ogarnę.

Aneczko, a jak u Ciebie?
Spokojnej nocy dla wszystkich

MalgWroclaw pisze:pibon, w życiu nie widziałam puszki/saszetki ze śledziem

Sa, kiedys kupowalam nawet niektore.
https://www.chewy.com/s?query=cat%20foo ... it-button=
Jakis doctorro sie wypowiadal, ze generalnie mniejsze ryby sa zdrowsze od duzych.

Dobrze Jolu że coś do przodu, szwy zdjęte, teraz niech się goi ładnie, no i niech będzie powoli lepiej, w końcu po to to wszystko było...
Dobrze że kotki w komplecie, dla nich to też stres, inni ludzie w domu, Twoja nieobecność, na pewno to czuły.
Dla Was teraz spokój, dobre jedzonko, spokój, dobre jedzonko, itd
Pozdrawiam
(chciałam napisać: pozdrawiamy z Zunią...)

a u mnie,...nic. muszę chodzić do bezsensownych prac, robić bezsensowne rzeczy, oprócz Was nie mam nikogo kto rozumie co przeżywam. Niby ludzie mówią 'współczuję' ale to takie na pół gwizdka, nawet tak zwani bliscy sądzę, że będą oczekiwać że po tygodniu-dwóch będę już normalna, usiądę z nimi do obiadu i będę się uśmiechać, sądzę że albo się rozczarują albo będą sobie myśleć ciotka-wariatka głupia, oczywiście tego nie powiedzą, podobnie inni, tzw znajomi których mam tyle co na palcach jednej ręki policzyć. Dlatego złości mnie kiedy ktoś autentycznie życzliwy pyta mnie: 'radzisz sobie jakoś?' gdybym była matką i umarłoby moje jedyne dziecko to też pytałaby mnie 'radzisz sobie jakoś?' - jedno z najbardziej bezmyślnych pytań pokazujących bezmyślność pytającego. śmierć to śmierć, umiera wszystko, tak zwane plany zawodowe wykreśliłam, jak dobrze się zastanowić żadne zamiary rozwijania się zawodowego nie mają sensu, bo - zasadnicze pytanie: po-co? Po nic. To jest właściwa odpowiedź. sensem mojego życia nie jest praca (przestała być kiedy mnie bardzo rozczarowała), a zatem, skoro w moim bieżącym życiu nie ma nic poza pracą, pusty dom, to ta egzystencja nie ma zasadniczo sensu i jest tylko unikaniem bólu i strachu. Pomagam studentom robić fajne rzeczy, widzę jak oni się cieszą, to miłe, to absolutnie nie nadaje sensu mojemu życiu, i tak to wygląda

Aniu, pytanie o sens życia jest zasadniczym zagadnieniem, na które każdy musi sobie odpowiedzieć. I w pewnym sensie - ta odpowiedź jest wyrazem naszej bezradności. No bo - po co żyjemy? Po co te wszystkie starania, które i tak kiedyś skończą się jednakowo? Czy w tej sytuacji warto się starać, warto cokolwiek robić?
Widzisz, Aneczko, moim zdaniem jedynie my sami możemy nadać życiu sens. Niektórzy znajduja go w tym, co Ty teraz odrzucasz - w karierze, doskonaleniu umiejętności, w zarabianiu pieniędzy. Ale ja myślę zwłaszcza o tych, którzy mieli szansę spojrzeć dalej, doświadczyć tego, czego większość nie przeżywa - o tych, którzy wrócili z Tamtej Strony, którzy już przeszli Tęczowy Most, ale znów są z nami. Czytałam, że ci ludzie w większości przewartościowują swoje życie i sami - pod wpływem tego, co przeszli - odnajdują jego sens w pomocy innym. Ludziom, zwierzętom. Może uznasz to za banalne, ale coś w tym jest - ludzie zostali pomyślani, stworzeni do życia jako wspólnota, tylko tak są w stanie przetrwać. A zasadą wspólnoty jest właśnie to, że się wspiera, że jedni działają na rzecz innych. Świadomie wybierają takie działanie - i tym się różnią od wspólnoty owadów, które też współpracują, ale nie mają wyboru.
Wiem, że Tobie w tej chwili nic nie jest w stanie zastąpić Zuni, że Ty niczego od świata nie chcesz. Ale świat potrzebuje Ciebie.
Popatrz, te koty siedzą w schronisku w Elblągu... Niektóre od 2016 roku. Nie mają zadnej nadziei, że ich świat się odmieni, że mogą spędzić pierwsze w życiu Święta w prawdziwym domu... Pomyśl, nie możesz zmienić przeszłości, ale możesz zmienić ich życie, ich codzienną, schroniskową beznadziejność, na zawsze. Oczywiście na takich zasadach, o jakich kiedyś rozmawiałyśmy, bo my, osoby mieszkające samotnie, musimy mieć "plan B" na wypadek różnych życiowych zawirowań.
http://www.schronisko.elblag.pl/index.p ... itstart=75

Moje koty Sabcia Usia Calinka Mini i Kitka. Zazulka [*]

Kto przegląda forum