Moje koty Sabcia Usia Calinka Mini i Kitka. Zazulka [*]

Co tu tak cicho?

Ja nie pisałam, bo czytam, a do tego wysłuchałam dwóch paneli dyskusyjnych w ramach jakiegoś forum studentów - jeden bardzo ciekawy (Macierewicz, Orzeł), drugie mniej, ale każdy po 1,3 godziny (na szczęście dało się słuchać na przyspieszeniu). Teraz już muszę się zająć kotami i tak dzień minął. Chciałam obejrzeć na tvp.vod kontynuację serialu o Medyceuszach, ale nie dałam rady, może w tygodniu :wink:

A jak Wam mija weekend? Duża Zuni pewnie pracuje

Ja nie piszę bo właśnie wracam z urlopu, mam tylko tablet a z niego kiepsko się pisze i co chwilę mi internet znika. Mizianki dla sabci i reszty

MB&Ofelia pisze:Ja nie piszę bo właśnie wracam z urlopu, mam tylko tablet a z niego kiepsko się pisze i co chwilę mi internet znika. Mizianki dla sabci i reszty

A urlop udany? Napisz, jak wrócisz, pewnie ptaszki ogladałaś

jolabuk5 pisze:Co tu tak cicho?
Ja nie pisałam, bo czytam, a do tego wysłuchałam dwóch paneli dyskusyjnych w ramach jakiegoś forum studentów - jeden bardzo ciekawy (Macierewicz, Orzeł), drugie mniej, ale każdy po 1,3 godziny (na szczęście dało się słuchać na przyspieszeniu). Teraz już muszę się zająć kotami i tak dzień minął. Chciałam obejrzeć na tvp.vod kontynuację serialu o Medyceuszach, ale nie dałam rady, może w tygodniu
A jak Wam mija weekend? Duża Zuni pewnie pracuje

nam na czytaniu, bo pogoda nie zachęca do wyjścia z domu

Ja siedze w pracy ale ze jest dlugi weekend to wszedzie pustki, ruch jest znikomy i niewiele pracy.
Bardzo lubie ogladac lekcje mistrzowskie! Zazdroszcze studentom takiej przyjemnosci, choc dla nich to na pewno tez spory stres. Ale muzycy to musza miec mocne nerwy. To jednak praca przed publicznoscia, zawsze trzeba byc w formie, zawsze jest sie ocenianym. Zawsze musza byc skoncentrowani na muzyce a na inne rzeczy typu nerwy, zmartwienia osobiste nie ma miejsca.
A tak sobie wypoczywalismy wczoraj (Paulchen):

mir.ka pisze:
jolabuk5 pisze:Co tu tak cicho?
Ja nie pisałam, bo czytam, a do tego wysłuchałam dwóch paneli dyskusyjnych w ramach jakiegoś forum studentów - jeden bardzo ciekawy (Macierewicz, Orzeł), drugie mniej, ale każdy po 1,3 godziny (na szczęście dało się słuchać na przyspieszeniu). Teraz już muszę się zająć kotami i tak dzień minął. Chciałam obejrzeć na tvp.vod kontynuację serialu o Medyceuszach, ale nie dałam rady, może w tygodniu
A jak Wam mija weekend? Duża Zuni pewnie pracuje

nam na czytaniu, bo pogoda nie zachęca do wyjścia z domu

To w sumie tak jak mnie

Bo ciągle jeszcze doczytuję Polskę i Rosję profesora Nowaka. Ale wolnomi idzie przez ciekawe rzeczy do słuchania w internecie. Teraz już miałam czytacć ale widzę, że właśnie się pojawiła dyskusja o nowej książce Cenckiewicza o agenturze w III RP - (Cenckiewicz, Zybertowicz i Rachoń o roli agentury w budowie III RP). Jak tu nie posłuchać?
https://www.youtube.com/watch?v=obPfyZl41lA

pibon pisze:Ja siedze w pracy ale ze jest dlugi weekend to wszedzie pustki, ruch jest znikomy i niewiele pracy.
Bardzo lubie ogladac lekcje mistrzowskie! Zazdroszcze studentom takiej przyjemnosci, choc dla nich to na pewno tez spory stres. Ale muzycy to musza miec mocne nerwy. To jednak praca przed publicznoscia, zawsze trzeba byc w formie, zawsze jest sie ocenianym. Zawsze musza byc skoncentrowani na muzyce a na inne rzeczy typu nerwy, zmartwienia osobiste nie ma miejsca.
A tak sobie wypoczywalismy wczoraj (Paulchen):

Tak, ja też podziwiam artystów za tę odwagę ciągłego poddawania się ocenie publiczności. I konieczności "bycia w formie", dawania z siebie wszystkiego. Ten bezpośredni kontakt z ludźmi, ciągły stres... Pewnie, można sobie powiedzieć, że jak publiczność okaże niezadowolenie, to od tego się nie umiera, to nie to samo, co ryzyko żołnierza na wojnie, czy górnika w kopalni, ratownika. Ale mimo wszystko ja bym takiej pracy nie chciała. :wink:

A Paulchen wydaje się całkiem zadowolony, że znów jest w domu :1luvu:

Pogoda taka łóżkowa, też czytałam ale nie tak jak Jola ambitne książki tylko taką lekką, łatwa i przyjemną Magdaleny Witkiewicz która uwielbiam czytać.

jolabuk5 pisze:
pibon pisze:Ja siedze w pracy ale ze jest dlugi weekend to wszedzie pustki, ruch jest znikomy i niewiele pracy.
Bardzo lubie ogladac lekcje mistrzowskie! Zazdroszcze studentom takiej przyjemnosci, choc dla nich to na pewno tez spory stres. Ale muzycy to musza miec mocne nerwy. To jednak praca przed publicznoscia, zawsze trzeba byc w formie, zawsze jest sie ocenianym. Zawsze musza byc skoncentrowani na muzyce a na inne rzeczy typu nerwy, zmartwienia osobiste nie ma miejsca.
A tak sobie wypoczywalismy wczoraj (Paulchen):

Tak, ja też podziwiam artystów za tę odwagę ciągłego poddawania się ocenie publiczności. I konieczności "bycia w formie", dawania z siebie wszystkiego. Ten bezpośredni kontakt z ludźmi, ciągły stres... Pewnie, można sobie powiedzieć, że jak publiczność okaże niezadowolenie, to od tego się nie umiera, to nie to samo, co ryzyko żołnierza na wojnie, czy górnika w kopalni, ratownika. Ale mimo wszystko ja bym takiej pracy nie chciała. :

Powiem wam szczerze że ja swoją pracę bardzo lubiłam, ten dreszczyk emocji przed wejściem na scenę i ten stres.
Teraz zostały mi tylko wspomnienia i dolegliwości z tym związane.
Obrazek

Piękny zawód ale stresujący.

Wolę podziwiać

Gosiagosia pisze:
jolabuk5 pisze:
pibon pisze:Ja siedze w pracy ale ze jest dlugi weekend to wszedzie pustki, ruch jest znikomy i niewiele pracy.
Bardzo lubie ogladac lekcje mistrzowskie! Zazdroszcze studentom takiej przyjemnosci, choc dla nich to na pewno tez spory stres. Ale muzycy to musza miec mocne nerwy. To jednak praca przed publicznoscia, zawsze trzeba byc w formie, zawsze jest sie ocenianym. Zawsze musza byc skoncentrowani na muzyce a na inne rzeczy typu nerwy, zmartwienia osobiste nie ma miejsca.
A tak sobie wypoczywalismy wczoraj (Paulchen):

Tak, ja też podziwiam artystów za tę odwagę ciągłego poddawania się ocenie publiczności. I konieczności "bycia w formie", dawania z siebie wszystkiego. Ten bezpośredni kontakt z ludźmi, ciągły stres... Pewnie, można sobie powiedzieć, że jak publiczność okaże niezadowolenie, to od tego się nie umiera, to nie to samo, co ryzyko żołnierza na wojnie, czy górnika w kopalni, ratownika. Ale mimo wszystko ja bym takiej pracy nie chciała. :

Powiem wam szczerze że ja swoją pracę bardzo lubiłam, ten dreszczyk emocji przed wejściem na scenę i ten stres.
Teraz zostały mi tylko wspomnienia i dolegliwości z tym związane.

Też mogę tylko podziwiać -nigdy w życiu nie miałam takiej figury! :1luvu:

Jesteś druga od prawej?
A z tym dreszczykiem emocji to coś jest - przecież to samo mówią ludzie uprawiający niebezpieczne sporty, himalaiści, oni też kochają ryzyko.
Ale ich wyczyny (choć doceniam) nie wzbudzają we mnie takiego podziwu jak dokonania artystów.
No to na koniec mój artysta w Waszym ulubionym Besame mucho (czyli "całuj mnie mocno") - tym razem w duecie

Ja wczoraj miałam trochę pracy, a przedwczoraj maraton wycieczkowy (4 godz. po rosyjsku z parą Ukraińców i 2 godz. z rodzinką niemiecką), więc dziś wyciągałam nogi z uszu

jolabuk5 pisze:
Gosiagosia pisze:
jolabuk5 pisze:
pibon pisze:Ja siedze w pracy ale ze jest dlugi weekend to wszedzie pustki, ruch jest znikomy i niewiele pracy.
Bardzo lubie ogladac lekcje mistrzowskie! Zazdroszcze studentom takiej przyjemnosci, choc dla nich to na pewno tez spory stres. Ale muzycy to musza miec mocne nerwy. To jednak praca przed publicznoscia, zawsze trzeba byc w formie, zawsze jest sie ocenianym. Zawsze musza byc skoncentrowani na muzyce a na inne rzeczy typu nerwy, zmartwienia osobiste nie ma miejsca.
A tak sobie wypoczywalismy wczoraj (Paulchen):

Tak, ja też podziwiam artystów za tę odwagę ciągłego poddawania się ocenie publiczności. I konieczności "bycia w formie", dawania z siebie wszystkiego. Ten bezpośredni kontakt z ludźmi, ciągły stres... Pewnie, można sobie powiedzieć, że jak publiczność okaże niezadowolenie, to od tego się nie umiera, to nie to samo, co ryzyko żołnierza na wojnie, czy górnika w kopalni, ratownika. Ale mimo wszystko ja bym takiej pracy nie chciała. :

Powiem wam szczerze że ja swoją pracę bardzo lubiłam, ten dreszczyk emocji przed wejściem na scenę i ten stres.
Teraz zostały mi tylko wspomnienia i dolegliwości z tym związane.

Też mogę tylko podziwiać -nigdy w życiu nie miałam takiej figury! Jesteś druga od prawej?
A z tym dreszczykiem emocji to coś jest - przecież to samo mówią ludzie uprawiający niebezpieczne sporty, himalaiści, oni też kochają ryzyko.
Ale ich wyczyny (choć doceniam) nie wzbudzają we mnie takiego podziwu jak dokonania artystów.
No to na koniec mój artysta w Waszym ulubionym Besame mucho (czyli "całuj mnie mocno") - tym razem w duecie

Tak druga z prawej
Jolu po mojej figurze nie ma śladu :mrgreen:

troszeczkę mi się przytyło.

Uff, to dobrze poznałam. A wiesz po czym? Patrzyłam, która tancerka najładniejsza! Już parę razy tak typowałam i zawsze się okazywało, że to Ty :ok:

A figurę przynajmniej kiedyś miałaś, ja nigdy

jolabuk5 pisze:Uff, to dobrze poznałam. A wiesz po czym? Patrzyłam, która tancerka najładniejsza! Już parę razy tak typowałam i zawsze się okazywało, że to Ty

A figurę przynajmniej kiedyś miałaś, ja nigdy

Dziękuję za komplement, zaczerwieniłam się :mrgreen:

Teraz mam figurę gruszeczki :ryk:

Moje koty Sabcia Usia Calinka Mini i Kitka. Zazulka [*]

Kto przegląda forum