OTW22- Ritunia po operacji ...

[Stomachari]

Do mnie Ukraińcy zgłaszali się nawet kilka lat temu, czyli dobrze przed wojną. A ponieważ Polska to dla nich miejsce zarobku a nie dom rodzinny, nawet wtedy miałam wątpliwości, co zrobią, jeśli będą musieli wrócić do rodziny. Na szczęście rozbijali się o warunki adopcyjne, więc nie miałam dużo dylematów.

Nie będę oceniać hurtem wszystkich ludzi i wrzucać do jednego wora, ale jakoś chyba nie pomyliłam się co do tego, kto teraz najwięcej dzwoni do ASK@: osoby, które rozłàczają się na pytania związane z zapewnieniem kotu bytu albo które na wstępie zaznaczają, że chcą kota wypożyczyć na czas mieszkania w Polsce, a jak ruszą dalej, to chcą oddać. Jakoś nie dowierzam, że osoba odpowiedzialna, w obecnej niepewnej sytuacji, pierwsze co robi, to adoptuje kota, źeby zgotować mu równie niepewny los. No nie. I żadna tęsknota, choćby kot był w Ukrainie pod opieką rodziny, nie usprawiedliwia pośpiechu w adopcji.

[mimbla64]

Jeju, jaki postęp. Kciuki za dalsze postępy.

[tabo10]

Do mnie Ukraińcy zgłaszali się nawet kilka lat temu, czyli dobrze przed wojną. A ponieważ Polska to dla nich miejsce zarobku a nie dom rodzinny, nawet wtedy miałam wątpliwości, co zrobią, jeśli będą musieli wrócić do rodziny. Na szczęście rozbijali się o warunki adopcyjne, więc nie miałam dużo dylematów.
(...)

Też się do mnie zgłaszali (i obecnie zgłaszają) i też nie wydawałam (ze względu na wynajem i brak zabezpieczenia balkonu/okna oraz mocno niestabilną sytuację życiową). Poza tym jak obserwując FB i dramaty ukraińskich zwierząt ,to już niejeden dzień przepłakałam. Oni tam chyba nie mają większego pojęcia o potrzebie sterylizacji,nie działał żaden program sterylizacji(!)kotów setki,także w prywatnych mieszkaniach,w schroniskach to samo. Dlaczego obecnie Ukraińcy tamtejszych kotów nie adoptują? One potrzebują domów na cito!
A co do pozostawiania zwierząt,to widziałam jak ludzie pakowali się do autokarów a psy zostawały pod nimi! Ja NIGDY nie zostawiłabym swojego psa. Zabrałabym tylko psa i koty,bo więcej bym i tak nie uniosła;) Ale nie zostawiłabym. Wiem to na pewno. Nawet jakby mnie kierowca z psem nie chciał zabrać,wysiadłabym i została na miejscu. Nie odjechałabym bez swoich zwierząt i pewnie by mnie tam rychło zabili (bo pewnie bym jeszcze chodziła tajniacko chyłkiem karmić bezdomne lub głodne porzucone). Ale bez zwierząt moje życie nie miałoby sensu, wyrzuty sumienia nie pozwoliłyby mi normalnie dalej żyć albo skończyłabym w psychiatryku z rozpaczy,więc po co tak żyć? Tak ,uciekałabym jak ta babcia tylko z kotem za pazuchą. I dla mnie Ona jest bohaterką!
Oby nigdy nas to jednak nie spotkało,ten horror zwierząt i ludzki dramat! Współczuję im ogromnie,ale porzucenia zwierząt nie wybaczam. Cokolwiek by się działo. To dla mnie członkowie rodziny,więc ratowałabym tak samo.Albo bardziej. Tak właśnie. Bo zagubiony dorosły,nawet starsze dziecko jakoś da sobie radę-zadzwoni,popyta,gdzieś poprosi o jedzenie,picie ,a pies?
Dla mnie to codziennie mega trauma,a tyko w TV oglądana. Oby się wreszcie zakończyła

[Myszorek]

ja miałam 3 ukrainskie koty. jeden został i pewno bedzie do adopcji, bo własciciele sie nie oddzywają ale to fundacja sie tym zajmie, Po dwa rodzina wróciła. mieszkaja w krakowie , wynajmuja kawalerke, to były ich koty, zabrali je . Prawie miesiac czasu były u mnie. Rodzina miała czas aby na spokojnie znależć miejsce, zagospodarowac się, pani ma prace jako szwaczka, jak juz mieli wszystko dograne, prace i lokum przyjechali po koty. Widac , że bardzo je kochaja, bo jak juz mogli, mieli telefon , dzwonili do mnie ,ja wysyłałam im zdjecia kotów. raz nawet pani chciała sobie z nimi "porozmawiać" przez telefon , jakkolwiek dziwnie to nie zabrzmi.

[meg11]

raz nawet pani chciała sobie z nimi "porozmawiać" przez telefon , jakkolwiek dziwnie to nie zabrzmi.

Nie brzmi, zwierzę pamięta głosy swojego państwa, podejrzewam że gdyby były jeszcze video rozmowy to dopiero radość by była.

[Sierra]

Ech... TZ dłużej rozmawia z kotami przez telefon niż że mną (wyjechał na 10 dni i jego towarzystwo ogarniam), więc... już nic mnie nie dziwi ...

Twierdzi, że dziewczyny są cztery, a ja jedna, więc mam nie narzekać .

[ASK@]

W promieniach słonecznych opalamy się

Sorruś, Prawusek i Tami




Rita- ale jej przedstawiać nie trzeba

[IrenaIka2]

Chwila spokoju widzę, że ciałka niektórym przybyło
Za całokształt

[Sierra]

Chwila spokoju widzę, że ciałka niektórym przybyło
Za całokształt

Chyba ciałokształt

[Agnieszka-]

To zgodnie z Asi wcześniejszymi wpisami, pozwolę sobie dalsze doniesienia na temat Gabrysi zamieszczać.
A więc, koteczka się zadomawia. Na razie jeszcze na zaglądające do niej koty jeży się i unika, ale Wiesia, najmłodsza i najbardziej bezstresowa moja koteczka się tym nie przejmuje i próbuje się zaprzyjaźnić. Gabunia nieśmiało zwiedza dom (wracając na noc i na dłuższe czasy naszej nieobecności do łazienki, póki co, ale jej się to odizolowanie coraz mniej podoba i próbuje czmychnąć z zamknięcia przy każdej okazji) i dobrze sobie radzi, ostrożnie przez nas obserwowana, na parapet okna po meblach się dostała, na moje biurko też po krześle. Jest ciekawa nowych miejsc. I.... zainteresowała się pierwszy raz zabawkami - taką rybą, która pacnięta, macha ogonem. Pierwsza próba spowodowała ucieczkę Gabuni w podskokach, ale później zaintrygowana wróciła następnego dnia. Poza tym, bawiła się w standardowe drapanie kanapy od spodu, patrząc zaczepnie na mnie. Powolutku idzie ku lepszemu....! Trzymajcie kciuki!
Kika fotek ilustrujących postęp (niestety z rybą była za szybka akcja by dało się złapać na fotce).

[meg11]

Też mam te ryby ale moje się ich boją. Gabrysia to tłuścioch

[tabo10]

Agnieszka- nieustające za domek dla Gabrysi.
Cudownie oglądać bezdomną kotkę na pięknych,ciepłych dywanach Cieszę się tak bardzo,jakby to była moja adopcja .

[ASK@]

To zgodnie z Asi wcześniejszymi wpisami, pozwolę sobie dalsze doniesienia na temat Gabrysi zamieszczać.
A więc, koteczka się zadomawia. Na razie jeszcze na zaglądające do niej koty jeży się i unika, ale Wiesia, najmłodsza i najbardziej bezstresowa moja koteczka się tym nie przejmuje i próbuje się zaprzyjaźnić. Gabunia nieśmiało zwiedza dom (wracając na noc i na dłuższe czasy naszej nieobecności do łazienki, póki co, ale jej się to odizolowanie coraz mniej podoba i próbuje czmychnąć z zamknięcia przy każdej okazji) i dobrze sobie radzi, ostrożnie przez nas obserwowana, na parapet okna po meblach się dostała, na moje biurko też po krześle. Jest ciekawa nowych miejsc. I.... zainteresowała się pierwszy raz zabawkami - taką rybą, która pacnięta, macha ogonem. Pierwsza próba spowodowała ucieczkę Gabuni w podskokach, ale później zaintrygowana wróciła następnego dnia. Poza tym, bawiła się w standardowe drapanie kanapy od spodu, patrząc zaczepnie na mnie. Powolutku idzie ku lepszemu....! Trzymajcie kciuki!
Kika fotek ilustrujących postęp (niestety z rybą była za szybka akcja by dało się złapać na fotce).

Pisz, pisz

Jaka to ładna koteczka. O pięknych oczach. Jak spokojnie nimi zerka. Bez strachu. Cuda czynicie z Wojtkiem.
Zawsze wiedziałam ,że jest ładna. Ale tylko mgnienie ją widziałam. Środuś i Maximek mają buzie po mamie.

[meg11]

Gabrielo żebyś ty wcześniej wiedziała ile dobrego cię czeka to byś sama za Asią chodziła i miauczała żeby cię do klatki włożyć

[MalgWroclaw]

Gabrysia szczęśliwa, aż serce rośnie.