Księżniczka Ofelia i Mała czarna Carmen IX-apelka i nereczki

Potwierdzam - było spotkanie prawie nos w nos. Każde wyszło zza swojej części krzaczka, Ofelia zrobiła syczącą wiewiórę, do niczego więcej nie doszło, bo pan szybko odciągnął pieska. Ale piesek najwyraźniej i tak nie miał ochoty na podejście bliżej "groźnego kota".
Mam nadzieję że nie będzie spotkania nos w nos na schodach z pieskiem nowych sąsiadów piętro niżej - piesek jest niewielki i raczej przyjazny, mógłby ostro oberwać pazurami :strach:

Ofelio bo ty nie dostrzemgasz plusów - Stella jest gupia i myśli, że Romeo to jej szczeniaczek. Najfyraźniej ma słaby wzrok i jeszcze słapszy węch. Grunt, że niańczy tego smroda i ja mam śfięty spokój.
A Bella to mały tchórz - wystarczy na nią spojrzeć o tak

i natentychmiast oddaje mi całą miskę żarcia. Nie żrem tego,niech się Niefolnica nie cieszy, ale śfiadomość, że mogem mnie cieszy :mrgreen:

Tula

Stella naprawdę jest przekonana, że Romiś to jej dziecko. Akurat przyjechała do mnie na tydzień parę dni po jego przyjeździe i uczyła go nie bać się mnie... domu... Tuli... Tylko ona umiała namówić go do wyjścia zza szafy.
Czasami próbuje go nosić po domu za kark i jest to chyba jedyne z czym Romeo względem niej protestuje. Wszak to jego ukochana mamusia, ale on już nie jest małym kociątkiem... szczeniaczkiem... nie jestem pewna czym :oops:

Niefolnica

Tula. No dobra, to jezdę w stanie zrozumieć że się piesy używa do niańczenia utrapiących kociętów i do oddawania amciu. Ino nie daj im rządzić w domciu i co jakowyś czas syknij im dla porzątku.
Książniczka Ofelja

Ofelio biegnę uspokoić cię, że psy u nas absolutnie nie rządzą! Wystarczy, że Tula SPOJRZY i psy uciekają jak niepyszne. Psy rzadko wiedzą co zrobić z kotem, który PACZY

.
A jeżeli to nie działa to Tula SPOJRZY na mnie :strach:

. A jeszcze nie spotkaliśmy tutaj psa, na którego nie zadziała moje spojrzenie (a w ostateczności - potężne płuca) :twisted:

.

Myślę, że i pies i Ofelia miały mocne przeżycia :strach:

madrugada pisze:Myślę, że i pies i Ofelia miały mocne przeżycia

Ale Ofelia zwyciężyła, a pies uciekł!

jolabuk5 pisze:
madrugada pisze:Myślę, że i pies i Ofelia miały mocne przeżycia

Ale Ofelia zwyciężyła, a pies uciekł!

Tak mi się przypomniało... Spacer z kotem 2,5kg, jakieś 15 lat temu. Tuptamy sobie grzecznie (akurat Kota chodziła na smyczy jak pies, równym marszem, bez postojów), nagle widzę nad żywopłotem pana z wielkim owczarkiem. Wołam więc uprzejmie, żeby nie podchodził, bo ja tu z kotkiem jestem... Pan prychnąl lekceważąco "Spokojnie, on wytresowany". Zdążyłam tylko krzyknąć "ALE ONA NIE!" jak Kota zobaczyła psa i przeistoczyła się w (równie małego co wkurzonego) tygrysa szablozębnego.

Kolejny rok obserwowałam pięknego, dumnego i odważnego owczarka, kroczącego jak Król po całym osiedlu... który dochodząc do naszej ulicy zaczynał się trzęść jak galareta i trwożnie wyglądał zza krzaczków. Cóż, uprzedzałam :twisted:

.

Sierra pisze:Tak mi się przypomniało... Spacer z kotem 2,5kg, jakieś 15 lat temu. Tuptamy sobie grzecznie (akurat Kota chodziła na smyczy jak pies, równym marszem, bez postojów), nagle widzę nad żywopłotem pana z wielkim owczarkiem. Wołam więc uprzejmie, żeby nie podchodził, bo ja tu z kotkiem jestem... Pan prychnąl lekceważąco "Spokojnie, on wytresowany". Zdążyłam tylko krzyknąć "ALE ONA NIE!" jak Kota zobaczyła psa i przeistoczyła się w (równie małego co wkurzonego) tygrysa szablozębnego.

Kolejny rok obserwowałam pięknego, dumnego i odważnego owczarka, kroczącego jak Król po całym osiedlu... który dochodząc do naszej ulicy zaczynał się trzęść jak galareta i trwożnie wyglądał zza krzaczków. Cóż, uprzedzałam .

Mieliśmy kiedyś (jeszcze za życia Rodziców) suczkę-ratlerka, przygarniętą ze śmietnika, gdzie ktoś ją wyrzucił z dwójka maluchów. maluchom znalazłam domy, suni nikt nie chciał, więc została. Malutka była bardzo bojowo nastawiona do innych psów. Bywało, że Tata, prowadził Muszkę na smyczy i - widząc zbliżającego się spacerowicza z dużym psem, zapobiegawczo brał Muszkę na ręce.
- Niech się pan nie boi, mój pies jest bardzo łagodny - mówił często opiekun psa.
- Ale ona nie jest! - odpowiadał z uśmiechem Tata.

Jola to i tak dobrze... Ja prędzej bym sobie sama ręce odrąbała niż podniosła Kotę w nastroju bojowym. Na dobrą sprawę było by to rozwiązanie szybsze, przyjemniejsze i zdecydowanie mniej bolesne - Kota kochała mnie nad życie, ale miała bardzo stanowcze poglądy na temat podnoszenia :twisted:

.

Obecnie opiekuję się przepiękną Stella o urodzie anioła (wyżeł węgierski - ta rasa potrafi promieniować niewinnością) i agresji smyczkowej. W dużym skrócie po paręnaście razy dziennie tłumaczę ludziom, że jak ich piesek Stellę powącha... Może to być ostatnie wąchanie w jego życiu. A ta franca siedzi grzecznie obok, promienieje i tylko widzę jak odmierza centymetry w głowie.
Ale mamy postępy - w sierpniu dostawała furii jak dowolny pies był 50 m od niej, obecnie w dobry dzień z małymi psami minie się na metr :mrgreen:

A nie, Muszka do ludzi była nastawiona przyjaźnie. No, chyba, że leżała na kolanach Taty - wtedy nie wolno było jaj dotykać, bo traktowała to jako zamach

Mi się raz zdarzyło nie tyle ostrzegać, co z góry przepraszać. Sąsiada z klatki obok, na wypadek gdyby Ofelia uszkodziła jego kota. Oczywiście zarechotał i skomentował: "Ona jego? Ha ha ha!".
Trochę szkoda że sąsiad nie widział głównej akcji, wtedy jak Ofelia sprała Juniora i pogoniła w krzaki. Ale widział jak przy innej okazji musiała kocurowi przypomnieć o ustalonej hierarchii - oj, bardzo się zdziwił :twisted:

Ciepły dzień. Ja po spacerku, koty właśnie się wietrzą. Zaraz będę robić pierogi, a później pakowanie walizki i ogarnianie mieszkania. Jutro ruszam ptaszyć.

Księżniczka Ofelia i Mała czarna Carmen IX-apelka i nereczki

Kto przegląda forum