Fibuś jest ślicznym kotem. Takim o platynowym podszerstku przy skórze. Tak mnie wczoraj zaniepokoił ,że wepchnęłam mu termometr w tyłeczek.
Brak temperatury i wielka obraza była moją nagrodą. Ale deczko uspokoiłam się. To niesamowicie zestresowany kot. Sztywny z nerwów. Nie miałam jeszcze maluszka, który tak jest zamknięty w sobie i bardzo się o niego niepokoję. Z drugiej strony nie ucieka gdy go biorę. Syczy mocno,zapiera się pazurkami ale nie atakuje. Głaskany mruczy. Nawet tak śmiesznie drepcze i przebiera kończynami by choć deczko brzuszka wywalić. Układa mi się na kolanach. Ale nigdy w pełni nie rozluźnia się. Nie wiem czy mam go "zmuszać' do tulenia czy zostawić w spokoju głaszcząc tylko stacjonarnie. Długa praca nas czeka. I może nie przynieść efektów. Zdecydowałam, że otworzę klatkę i pozwolę mu deczko pokręcić się miedzy chłopakami. A on nawet nie jest zainteresowany ich ganiankami. Zabawą. Jakimś, choćby i okrutnym zawalczeniem o kawałek swego terenu. Strasznie mnie to martwi.
mój jeden tak robi i niestety nie po moim głaskaniu 
