Mojekoty Sabcia Usia Calinka Mini Kitka Kitek do zamknięcia

A ja tak napisze niz z gruszki ni z pietruszki ale zdenerwowala i zdolowala mnie dzis strasznie moja matka. Napisalam do niej z pytaniem, jak sie maja, jak zdrowie itp a ona juz po chwili wyjechala z jakimis pretensjami i szybko przeszla do sedna, ze nie podoba im sie (rodzicom) moje zycie, bo jest puste (bo nie mam dzieci), smutne i bez radosci (bo nie mam dzieci) i jestem ich wychowawcza porazka (j.w.) Nie widzialam jej 2 lata i bardzo dobrze

Izuniu, to smutne. Matka, Rodzice, to powinni być przecież najbliżsi ludzie, zawsze wspierający i zawsze stojący po Twojej stronie. Jesteś dorosła, masz prawo układać sobie życie jak chcesz, a oni powinni Cię kochać, wspierać i nie ingerować, dopóki nie robisz nic złego, nikogo nie krzywdzisz. Nie mają prawa narzucać ci swojego modelu szczęścia. Szkoda, bo przecież na pewno Cię kochają, pragną Twego dobra, ale nie czują, że Cię krzywdzą swoimi uwagami. Człowiek potrzebuje akceptacji i tę akceptację powinna między innymi dać mu rodzina.
Też nie mam dzieci, nigdy nie chciałam mieć. To jakiś wybór, mający swoje konsekwencje (np. samotność w starszym wieku), ale wcale nie powód, żeby nazywać życie pustym, smutnym, pozbawionym radości.

No to na pocieszenie - moja rozrywkowa propozycja z Kącika Muzycznego - show Carol Burnett z udziałem Dominga. Nakręcono go w 1984 r, w USA. Nosi tytuł Burnett Discovers Domingo i początek jest dość zabawny - Carol Burnett widzi, jak Domingo idzie ulicą, nucąc sobie arię z zarzueli, bierze go za "śpiewającego kelnera" i postanawia wypromować nowy talent...
Ostatnio show był dostępny na yt, ale widzę, że już go usunęli, więc podaję link, pod którym można go obejrzeć :ok:

Po angielsku (a raczej - po amerykańsku), ale łatwo zrozumieć treść nawet przy małej znajomości języka. A Ty Izuniu oczywiście nie będziesz miała żadnych problemów.
https://my.mail.ru/video/embed/9220220475752317021
Pierwsza scenka pokazuje dowcipnie reakcje kobiet na męski urok Dominga

Nawet, jeśli dorosły człowiek robi coś złego, to rodzice nic nie mogą. Zresztą to "zło" bywa różnie definiowane.
Pibon
:201481

a Wy jedzcie!

MalgWroclaw pisze:Nawet, jeśli dorosły człowiek robi coś złego, to rodzice nic nie mogą. Zresztą to "zło" bywa różnie definiowane.
Pibon

a Wy jedzcie!

Jemy, jemy Ciociu MałgWroclaw

Sabcia

Zrobić nic nie mogą, ale jeśli np. syn pije, albo kradnie, mogą jakoś próbować wpłynąć (chociaż pewnie bez skutku). Jednak ustawiać komuś życie pod katem posiadania dzieci - no, to już jest niedopuszczalne.

Podpisałam petycję na Kotach o zakaz fajerwerków i napisałam do prokuratury w sprawie najsurowszego potraktowania tego bydlaka od petardy.

pibon pisze:A ja tak napisze niz z gruszki ni z pietruszki ale zdenerwowala i zdolowala mnie dzis strasznie moja matka. Napisalam do niej z pytaniem, jak sie maja, jak zdrowie itp a ona juz po chwili wyjechala z jakimis pretensjami i szybko przeszla do sedna, ze nie podoba im sie (rodzicom) moje zycie, bo jest puste (bo nie mam dzieci), smutne i bez radosci (bo nie mam dzieci) i jestem ich wychowawcza porazka (j.w.) Nie widzialam jej 2 lata i bardzo dobrze

Czasami rodzice przesadzają z ta ingerencją w dorosłe życie swojego dziecka dla nich to zawsze dziecko bez względu na wiek. Ale Twoi troszeczkę przesadzili. Twoje życie jest twoim wyborem i nic im do tego, jesteś niezależna. Kciuki za lepszy rok dla Ciebie i dla nas wszystkich. :ok:

Gosiagosia pisze:
pibon pisze:A ja tak napisze niz z gruszki ni z pietruszki ale zdenerwowala i zdolowala mnie dzis strasznie moja matka. Napisalam do niej z pytaniem, jak sie maja, jak zdrowie itp a ona juz po chwili wyjechala z jakimis pretensjami i szybko przeszla do sedna, ze nie podoba im sie (rodzicom) moje zycie, bo jest puste (bo nie mam dzieci), smutne i bez radosci (bo nie mam dzieci) i jestem ich wychowawcza porazka (j.w.) Nie widzialam jej 2 lata i bardzo dobrze

Czasami rodzice przesadzają z ta ingerencją w dorosłe życie swojego dziecka dla nich to zawsze dziecko bez względu na wiek. Ale Twoi troszeczkę przesadzili. Twoje życie jest twoim wyborem i nic im do tego, jesteś niezależna. Kciuki za lepszy rok dla Ciebie i dla nas wszystkich.

ja często słyszałam - "ja się nie wtrącam, ale..." - nie zwracałam na to uwagi i robiłam tak jak mnie pasowało

Witam

Bardzo dziękuję za pamięć i życzenia świąteczne i noworoczne na moim wątku

Ja również życzę wszystkiego najlepszego w tym Nowym Roku :piwa:

Pozdrawiam z moimi kotami :201446

Annaa pisze:Witam

Bardzo dziękuję za pamięć i życzenia świąteczne i noworoczne na moim wątku

Ja również życzę wszystkiego najlepszego w tym Nowym Roku
Pozdrawiam z moimi kotami

Bardzo dziękujemy :1luvu:

MalgWroclaw pisze:Nawet, jeśli dorosły człowiek robi coś złego, to rodzice nic nie mogą. Zresztą to "zło" bywa różnie definiowane.
Pibon

a Wy jedzcie!

Mogą, mogą: napsuć krwi, nawet jeśli owo "zło" to tylko wytwór ich wyobraźni. Może niw "nawet", a "zwłaszcza wtedy".

MaryLux, mir.ka, Gosiagosia - macie rację. :ok:

jolabuk5 pisze:MaryLux, mir.ka, Gosiagosia - macie rację.

Dziewczyny ja się często łapie na tym że też bym się wymądrzala dobrymi radami ale gryzę się w język :mrgreen:

Mam dwóch synów i wnuczka. Nie wszystko co robią mi się podoba ale są inne czasy i inne myślenie. Zawsze ich wspieram jak proszą o radę radzę i zawsze im powtarzam ze jestem z nich dumna. :1luvu:

Ograniczylam ostatnimi czasy kontakt ale jeszcze bardziej bede musiala go okroic. Przykro mi z tego powodu, ale nie moge pozwalac zeby mi dodawano jeszcze zmartwien i dolowano mnie, co poradze? Komunikator juz usunelam

Niestety 50% -75% rozmow/kontaktow konczy sie tym, ze mam zepsuty humor i czuje sie jak sierota zyciowa i przegrana. Najczesciej te nagany i nagabywania koncza sie po prostu stwierdzeniami o tym, ze jestem egoistka i materialistka. I oni uwazaja ze to co robia jest ok, poniewaz maja na mysli wyzszy cel - ktory jest dobrem dla mnie, a jak do niego dojda, to juz niewazne. Ze sie na jakis czas "obraze" (tak to wyglada z ich perspektywy) - no to trudno.

pibon pisze:Ograniczylam ostatnimi czasy kontakt ale jeszcze bardziej bede musiala go okroic. Przykro mi z tego powodu, ale nie moge pozwalac zeby mi dodawano jeszcze zmartwien i dolowano mnie, co poradze? Komunikator juz usunelam Niestety 50% -75% rozmow/kontaktow konczy sie tym, ze mam zepsuty humor i czuje sie jak sierota zyciowa i przegrana. Najczesciej te nagany i nagabywania koncza sie po prostu stwierdzeniami o tym, ze jestem egoistka i materialistka. I oni uwazaja ze to co robia jest ok, poniewaz maja na mysli wyzszy cel - ktory jest dobrem dla mnie, a jak do niego dojda, to juz niewazne. Ze sie na jakis czas "obraze" (tak to wyglada z ich perspektywy) - no to trudno.

Tak, to bardzo smutne i przykre.

Niestety jeśli dobrze kojarzę z różnych mądrych lektur, z tzw toksycznymi relacjami w rodzinie postępowanie jest takie: najpierw wyraźnie określić swoje stanowisko, asertywnie (to trudne) - jasno, spokojnie, stanowczo, z poszanowaniem do rozmówcy. A potem to swoje stanowisko konsekwentnie realizować. I tu chyba od strony dorosłego dziecka nie bardzo jest co więcej zrobić. Bolesne dla dorosłego dziecka jest to, że tu chodzi o najbliższe (biologicznie też) Osoby, w stosunku do których musi ono zastosować się do tej zasady: jasno wyrażam swoje stanowisko a potem konsekwentnie się go trzymam. Np (teraz strzelam): jestem dorosła Mamo, Tato, kocham Was i szanuję. Mam prawo sama decydować o tym jak układam swoje życie i oczekuję, że Wy będziecie to szanować. Postanowiłam, że..... Jeśli jednak Wy nadal..... to.....[np będę musiała ograniczyć nasze kontakty] itp itd - to nie jest przepis na rozmowę, to tylko taki przykład. Jakich słów użyć - może coś podpowie temat "asertywności". Potem należy się konsekwentnie tego trzymać tzn jeśli się powiedziało, że jeśli nadal będą w waszych rozmowach poruszać temat zamążpójścia / urodzenia dzieci / .../ to przestaniesz do Nich dzwonić. I nie ma zmiłuj się, że żal, że święta, że urodziny. Jeśli okaże się niekonsekwencję to nici z całej roboty....

Trudny temat. Moglabym napisać książkę o trudnych relacjach z chorym rodzicem

Wow, dziekuje za ten przyklad Ania! Bardzo mi sie przyda, zastosuje. Dziwie sie sobie, ze nie wpadlam na to, zeby to tak jasno i asertywnie zakomunikowac i poprosic o respektowanie, dajac w ten sposob ostrzezenie zamiast od razu urywac kontakt. Czasem czlowiek sie tak w tych swoich emocjach zamota, ze nie mysli jasno. Chyba nie komunikujac tego wczesniej dawalam im bezwiednie sygnal, ze moga mi dalej dokuczac. Ale teraz juz wiem jak dzialac :1luvu:

Mojekoty Sabcia Usia Calinka Mini Kitka Kitek do zamknięcia

Kto przegląda forum