Syberyjskie dranie i Afrykańskie wredoty - potop...

Miski fajne. Ale tanie nie są...

U mnie przez alergię Ofelii obie pannice nie jedzą wołowiny i cielęciny. Da się przeżyć. Z wątróbką po której Ofelia ma biegunkę mam jeszcze łatwiej - Ofelia jej po prostu nie rusza, więc mogę spokojnie dać Czarnidełku, bez ryzyka że Ofelczasta się dobierze do miseczki.

U mnie, przy tylu kotach jedzących różne rzeczy i majacych zakaz jedzenia tego, co powinien jeść kolega - takie miseczki bylyby super. No, ale cena rzeczywiście powala przy 6 kotach :twisted:

Ofelia ja wiem, że przeżyć się da... zawsze mogę Tulce wykluczyć kurczaczka (chociaż byłaby niepocieszona, to podstawa jej diety... mój portfel też by szlochał, przepiórki, perliczki i gołąbki są jednak ciut droższe). Mogę też głodzić ciężarną Sierrę nie podając jej puszki/suchego (bo w ciąży jak jej odwali to regularnie przestaje jadać mięso... przestaje i już* :roll:

)... ale po co się z tym szarpać, skoro problemy udało mi się obejść bokiem :mrgreen:

.

Jola dziękuję samej sobie, że na takie wypasione pomysły (zdaniem Księciunia wcześniej - niepotrzebny bajer... zdaniem Księciunia teraz - niezbędna niezbędność, ułatwiająca życie szalenie :lol:

) wpadłam jeszcze przed wzięciem Tulki. Dzięki temu tylko pół roku polowania na okazje, czatowania, zbierania kasy i... mam miseczki :mrgreen:

. Gdybym miała obkupić na raz 6 kotów to też bym zwątpiła :oops:

*w zeszłym roku Sierra zakończyła ciążę na suchej karmie dla psów

. Mając do wyboru przeróżne barfne mieszanki (nawet z wołowiną kobe :twisted:

), przeogromną ilość puszek i puszeczek oraz kocią suchą karmę (też parę rodzajów) uparła się jadać jedynie świństwo, które robiło mi za smakołyki dla psów :strach:

. Jak normalnie bym się nie zgodziła, tak wyznaję zasadę "z ciężarną o jedzenie się nie kłócę" :oops:

. W tym roku jest lepiej, czekamy już na poród (w tym albo przyszłym tygodniu), a Sierra nadal jada barfa, lekko tylko puszkami/suchym uzupełnianego. O dziwo w ciąży nie ma żadnych problemów żołądkowych przy takich przeskokach. Po za ciążą po puszce z automatu ma biegunkę.

A ile Sierra miała poprzednio młodych? Tak pytam z ciekawości, bo piszesz, że teraz może być duży miot.

Poprzednio mieliśmy 2 żywe maluchy (w tym jeden z paskudną chorobą wrodzoną, Kutachija była przesłodka, ale musiałam pozwolić jej odejść jak miała 8 tygodni :placz:

) i 1 martwy z głupoty weterynarzy (nie udało mi się wykłócić cesarki, a Księciunio uwierzył wetom :evil:

). Teraz patrząc na rozmiar brzucha spodziewam się 4-5 maluchów. Mam też weterynarza, który jest polakiem - w razie potrzeby łatwiej się awanturować o operację (chociaż moje możliwości językowe też podskoczyły).

Poprzedni miot był dla nas bardzo ciężki (głównie z powodu Kutachiji, 24 h walki i obserwowania wijącego się z bólu kociaka zanim udało się postawić prawidłową diagnozę). Długo też czekaliśmy na informację od Uczonych czy choroba Kutachiji była genetyczna czy nie (w pierwszym wypadku Sierra byłaby wysterylizowana). Gdyby to był mój pierwszy miot... to nigdy więcej nawet bym nie pomyślała o kociakach. Na szczęście wiem, że aż taki pech trafia się wybitnie rzadko (przygarniało się te ciężarne kotki)...

Mam nadzieję, że tym razem będzie lepiej.

Do tej pory jak myślę o maleńkiej to mam łzy w oczach. To ja spędziłam z nią ostatnie chwile. To ja musiałam podjąć decyzję (jak weterynarzom udało się poprawić jej stan "na 5 minut") czy ją usypiamy, czy może walczymy dalej... Pomijając wstępny koszt pierwszej operacji (wycenione na skromne 10-15 tysięcy funtów), bo pieniądze byśmy uzbierali, nie umiałam skazać jej na więcej życia w bólu, który do ostatnich chwil ukrywała. Przeważyła opinia Bardzo Uczonych Profesorów, dających jej "może 1% szans na przeżycie, ponieważ jeszcze nie umarła" :placz:

. Zazwyczaj kociaki z tą wadą wrodzoną umierają w ciągu 10 dni, Kutachija była ewementem na skalę światową... po śmierci została oddana Bardzo Uczonym, może dzięki dokładnemu zbadaniu jakie anomalie u niej wystąpiły weterynarze nauczą się jak tą wadę wrodzoną leczyć (a przynajmniej utrzymać przy życiu, aż będą wystarczająco duże na operację - główny problem jest z maciupeńkimi rozmiarami jelit u kociąt).

Ech... idę sobie poszlochać w kąciku... wspominanie Kutachiji (która była "moim" kotem) zawsze tak się kończą :placz:

. W sumie dlatego właśnie wzięłam Tulę - od dawna marzyłam o Syberyjczyku (i przed Kutachiją szukałam kociaka), a po odejściu Kutachiji nie płakałam tylko jak przeglądałam ogłoszenia o kociakach. W ciągu miesiąca przejrzałam wszystkie ogłoszenia z Wielkiej Brytanii, Niemiec i Polski (oraz część ze Stanów, Norwegii, Czech i Francji) :strach:

. Po 2 miesiącach znalazłam w końcu interesujący mnie miot, Tula była wybrana jak miała 5 dni (więc na zdjęciach widziałam tylko białe, bardzo wkurzone COŚ).

*"Mój" zwierzak, to zwierzak (gatunek dowolny), z którym od pierwszego spojrzenia łączy mnie jakaś specjalna więź. Moję kochać wiele różnych zwierząt, ale na "moje" trafia się bardzo rzadko... nawet nie każde zwierzę w moim domu było "moje" :oops:

. "Moja" była moja suka (ale inne psy w domu, mimo że kochane, już nie były "moje"), "moje" były 2 koty (z 10). No i Tula też jest absolutnie "moja".

Ojej, to trzymam kciuki, żeby teraz wszystkie były śliczne i zdrowe, no i mamusia przede wszystkim :ok:

Z dumą ogłaszam, że....

Sierra ma 48 cm obwodu :ryk:

. Zastanawiam się kiedy będziemy mieć taką samą talię :twisted:

.
A tak serio to brzuch już nisko, a od wczoraj Sierra odmawia jedzenia. Daje mi to co raz większą nadzieję na poród dzisiaj/jutro.

No to zaciskamy kciuki za pomyślne okocenie!

Sierra pisze:Z dumą ogłaszam, że....

Myślałam, że to już :wink:

Kciuki za mamuśkę i żeby komplikacji nie było :ok:

Na razie mamusia się namyśla...

Objawy przedporodowe są dość spore - od wczoraj wieczora Sierra nie chce jeść, ma też paskudną biegunkę (tzn. robie równe często jak zwykle, ale smród z kuwety zabija :twisted:

). Zaczęła być na nowo bardzo agresywna do Tulki, młoda siedzi odizolowana (a konkretnie to drze pyska, bo lubi siedzieć z nami

). Niestety, Sierra też wybitnie domaga się towarzystwa, a ja jeszcze nie opanowałam rozrywania się na dwie części :roll:

.
Mam też wrażenie, że Sierra zaczyna przeciekać - albo zsikała się przez sen (ma dość bezwonny mocz od zawsze, cecha rasy) albo wody się powolutku sączą (co występuje jak pęcherz lekko pęknie gdzieś wysoko). Spała sobie na poduszce, po czym poduszka w magiczny sposób okazała się być wilgotną. Teraz śpi na kartonie porodowym (bo po co w środku?), jeżeli będą ślady wilgoci to jednak obstawiam wody.

Tak na prawde wszystko to mówi tylko tyle, że... poród będzie... dziś, jutro, za parę dni... w końcu będzie :ryk:

.
Osobiście modlę się tylko, żeby uwinęła się przed wtorkiem - ja NAPRAWDĘ muszę czasem pracować :roll:

.

za bezproblemowy poród. Czekamy na wieści

Czekamy! Kciuki za Sierrę, Tulę, Sierrę, kociaki, przed-wtorek i w ogóle! :ok:

Wszystkich zainteresowanych informuję, że mam ciągle 2 koty.

Jestem po rozmowie z weterynarzem. Ponieważ Sierra jest już zdecydowane w terminie, praktycznie nie je od soboty wieczorem oraz mam wrażenie, że od wczoraj ma skurcze (co jakieś 20-30 minut robi się rozdrażniona na 1-2 minuty + kociaki się wtedy w brzuchu straszliwie wiercą). Czasami też słyszę, jak Sierra przy tym sapie/pojękuje cicho (przy poprzednim porodzie też była bardzo cicha)... Ma czas do jutra, inaczej czeka ją cesarka (juro wieczór/pojutrze rano) :roll:

. W tym wypadku chodzi głównie o fakt, że Sierra absolutnie odmawia jedzenia, a kociaki są już wystarczająco duże na ten świat.

Weterynarza mam złotego, czeka do towarzystwa razem z nami na wieści o porodzie i obiecał postarać się nie mieć zbędnych zabiegów/wizyt (ten wet nie ma gabinetu, jeździ po klientach z całym sprzętem w vanie). Oczywiście jeżeli zadzwoni mu klient z pilną potrzebą, to cóż - nie my jedni potrzebujemy pomocy... ale zwykłe szczepienia czy inne kastracje może spokojnie przesunąć na koniec tygodnia.

No to kciuki ściskamy jeszcze mocniej!

Syberyjskie dranie i Afrykańskie wredoty - potop...

Kto przegląda forum