Syberyjskie dranie i Afrykańskie wredoty - potop...

Hańka no właśnie zdaniem lekarzy to grypy się mnie nie tykają... Takie super-szybkie chorowanie podobno wskazuje na koronę :roll:

. Nie zapominajmy, że koronawirusy były od zawsze, covid-19 nie jest pierwszy.

Jakoś założyłam, że o COVIDzie piszesz. Tak czy siak - wracaj do zdrowia!

Hańka pisze:Jakoś założyłam, że o COVIDzie piszesz. Tak czy siak - wracaj do zdrowia!

Nie no mam co raz większą nadzieję, że akurat nie covid-19... Co prawda objawy takie jak potężna biegunka (i to taka, że "po" mdlałam z wycieńczenia :oops:

) jest, potężna temperatura (w końcu spadła poniżej 40 stopni!) też, ale... gardełko pikło, drapło i przestało zwracać uwagę :mrgreen:

. Po za tym Księciunio stanowczo domaga się mojego cudownego wyzdrowienia i ogarnięcia zwierzyńca samodzielnie :twisted:

. 1,5 roczny labradorek go chyba wykończył, nasze dziewczyny też nie były zachwycone.... a jutro dochodzą 3 koty :twisted:

. Bo to moje szczęście życiowe uwielbia narzekać, marudzić i być wiecznie niezadowolonym, ale jak potrzebuję to zawsze mogę na niego liczyć! Nie ważne czy mówimy o przewiezienie mnie przez pół Londynu o 2 w nocy, o zbieraniu do (nomen omen) kupy jak mnie choroba w godzinę rozkłada czy może o bieganiu za zwierzakami, bo nie udało mi się zastępstwa dla całości ogarnąć :wink:

.

Znaczy z psem powinnam być w JEGO domu, bo u nas jest z bydlątkiem ciasno... ale Księciunio nie ogarnąłby nas na odległość :roll:

. A koty są na wizyty, takie po pół godzinki, 2 razy dziennie. Jedyny problem jest w tym, że całe towarzystwo jest porozrzucane po Londynie :roll:

. Gdyby nie dojazdy to już byłabym w stanie ogarnąć towarzystwo :mrgreen:

.

Ps. Temperatura leci na łeb, na szyję! W trakcie pisania postu spadła o kolejny stopień :mrgreen:

.

Zdrówka.

Współczuję chorowania. My tak mieliśmy całą rodziną dwa tygodnie temu. Kibelek był moim najlepszym przyjacielem przez trzy dni, a młodą trzymało jeszcze dłużej. Najlepiej miał małż, bo musiał jechać w trasę i najpierw myślał, że zjadł coś nieświeżego w barze, a potem jak mu zadzwoniłam, że my też chorujemy, to stwierdził, że to kurde musowo jakiś wirus. U Niemców dostał 120 euro mandatu, bo tak gnał do kibla, że wyprzedził na zakazie, a potem zostawił auto i poleciał na stację, a policjant za nim :mrgreen:

Sierra, jak tam dzisiaj, lepiej Ci?

Koki niby coś lepiej, ale wcale nie lepiej - nie daję rady wyjść z domu nawet na 5 minut, wszystko kończy się ostrymi potami z wycieńczenia :oops:

. Tak chora nie byłam od dobry 20 lat...

Tyle tylko, że wczoraj wieczorem przestałam tak paskudnie gorączkować, 2 dni skoków z 40 stopni na 35 stopni i z powrotem były mało fajne. W tej chwili powoli osiągam "ludzkie" 36 stopni. Za to w dalszym ciągu męczą mnie potężne skurcze brzucha. Nie za częste (ot 1 na godzinkę/dwie), ale siłą przypominają te porodowe :strach:

. Dzisiaj zaś gardło mi się zawaliło... Właśnie jestem na etapie szukania zastępstwa na moje wszystkie zwierzaki i... no cóż... szpital wita :roll:

.

Za to znowu przestałam palić :ryk:

Poważna sprawa jak już wspominasz o szpitalu. Trzymam kciuki za szybkie wyzdrowienie :ok:

Po całym dniu w szpitalu postawiono mnie jako-tako na nogi :mrgreen:

. Dalej mnie wszystko boli, ale nie jest to już bół wywołujący dzikie i gorące wspomnienia z porodu :strach:

.

Po za tym bardzo miły lekarz mnie zbadał, wykluczył wszystko, co było do wykluczenia (wyrostek, jajniki, bo już miałam z nimi problemu)... Mieliśmy dłuższą rozmowę o intensywności moich objawów, nawet mi tłumacza znalazł. Tłumacz nie pomógł, a ja gorąco biecywałam, że mogę mu te objawy wymienić w 4 językach, żeby go upewnić :twisted:

. Koniec końców stanęło na tym, że po 2-dniowej infekcji mam absolutnie zmasakrowane jelita (no kto by się podziewał :roll:

). Dostałam całą stertę leków przeciwbólowych, nakaz jedzenia (bo z apetytem marnie :oops:

) i czułego kopa do domu. Absolutnie i dokładnie tego chciałam - potwierdzenia, że to tylko jelita i mocniejszych leków :oops:

.

Po za tym postanowiłam wysłać Księciuniowi zdjęcie (akurat wieczór mamy osobny :roll:

) i zrozumiałam, czemu aż tak wokół mnie skakał i aż tak się awanturował o ambulans (ze mną 2 dni, z NHS 2 godziny) - mam szczupłą twarz, nawet lekko wychudzoną. To nie byłoby nic strasznego, gdyby poprzednie zdjęcie, wysłane w środę wieczorem, nie przedstawiało dość pucułowatej gęby :oops:

.

To ja Cię pocieszę, że kontur twarzy szybko Ci się poprawi. Po tym moich rewolucjach wlazłam na wagę, bo myślałam, że schudłam z pięć kilo, a było tylko pół :roll:

Dobrze, że czujesz się lepiej :ok:

Koki-99 pisze:To ja Cię pocieszę, że kontur twarzy szybko Ci się poprawi. Po tym moich rewolucjach wlazłam na wagę, bo myślałam, że schudłam z pięć kilo, a było tylko pół Dobrze, że czujesz się lepiej

Ja myślałam, że schudłam 1-2 kg... a poszło już 5 :twisted:

. Na jakiej cyfrze skończę nie wiem (że tak powiem akcja trwa :oops:

), ale cieszę się z ostatnio kupionych spodni (rozmiar za małych, bo w sklepie nie można obecnie przymierzać) :ryk:

. Co prawda ciągle... nadużywam toalety i nie jadam za dużo, ale miałam siłę przejść się na godzinny spacerek.

A z moim koturem twarzy to nie ma tak łatwo - kilogram/dwa w dół by wystarczyły... Poniżej 60 kg ludzie na ulicy usiłują mnie karmić, bo "z pyska" wyglądam na zagłodzoną

. I to nie jest żart, ani nie jest to zabawne jak średnio 5 osób dziennie próbowało wcisnąć mi kanapkę :oops:

.

A dziewczyny mają wszystko w nosie. Skoro jestem chora i umierająca to Tula pokochała nad życie Księciunia (nowego miskodawcę). Stąd też otrzymałam najnowszy, pieszczotliwy przydomek Zdradziecka Cholera :mrgreen:

. Sierra, z całą swoją troskliwością stwierdziła, że na niańkę i opiekunkę umierających to ona się nadaje... do 12 h. Przy dłuższych chorobach proszę ozdrowieć albo umrzeć, a nie jej gitarę zawracać :roll:

.

Mam mieszane uczucia... Bo z jednej stro ny... oczywiście ogromnie mi przykro, że Cie to dopadło...
A z drugiej... te Twoje opisy! No super extra nawet w takim "głównie toaletowym" temacie

Ale tak poważnie - to naprawdę wracaj do zdrowia, żeby Cię już nie masakrowało... Miau... :kotek:

Nul z dumą oświadczam, że czuję się lepiej... i właśnie dlatego jutro tuptam do lekarza :ryk:

. A tak na poważnie - o ile czuję się naprawdę dobrze (dzisiaj już wróciłam do pracy, nie dało się dłużej przeciągać :roll:

), o tyle biegunka ciągle mnie trzyma i zaczełam podkrwawiać z miejsce, gdzie krwawić zdecydowanie nie nawykłam :oops:

. Chcę pogadać z lekarzem, czy jest jakiś sposób na opanowanie tego dziadostwa, którego jeszcze nie spróbowałam... bo podejrzewam, że ta odrobinka krwi to efekt bardzo silnego podrażnienia jelit (sami sobie policzcie - najpierwsiejszy początek był w ŚRODĘ ok. 20). Opanuję biegunkę to i jelitka się szybko, biegusiem wyleczą :wink:

.

A może wy znacie jakieś magiczne metody? Siemie nie daje efektu, węgiel wywołał pusty śmiech (i odcień szarości 2 h później), leki od lekarzy nie działają specjalnie... sytuacja co prawda odrobinkę się zagęściła (że tak ujmę) w dniu dzisiejszym, ale dalej... jakbym była swoim kotem to chodziłabym po ścianach z nerwów :twisted:

.

O rany...

Nie znam, niestety... Odpukać, aż tak to nie miałam nigdy...

Może spróbuj brać probiotyk.
Sama cierpię na przewlekłe biegunki i dopiero probiotyk mi pomógł.

Syberyjskie dranie i Afrykańskie wredoty - potop...

Kto przegląda forum