Żałuję, ale zdecydowałam, że będę szukała dla Dyzi innego domu
Długo rozważałam wszystkie wiadomości, by podjąć właściwą decyzję. Od pewnych osób dostałam określone informacje, które przeważyły na nie. Chociaż chyba i bez tych informacji, jednak bym się nie zdecydowała.
Nie wierzę bowiem, że jeden kot byłby w domu wychodzący, a drugi, który tez by chciał wychodzić,jakimś cudem zostawałby w domu. Poza tym w domu Narni jest drugi kot, niewykastrowany. Dyzia ma mieć swoją operację około 3-4 miesiąca. Możliwe, ze nie będzie jej można od razu wysterylizować, bo to druga operacja pod narkozą. Najpewniej więc będzie miała rujkę i kot Narni, by ja pokrył. Poza tym ja zawsze wychwytuje sposób w jaki ludzie mówia o swoich zwierzetach i nie dostrzeglam ani odrobiny czulosci w opowiadaniach Narni o jej kocie.
Po prostu czuje,ze to nie to. Przykro mi. Wierze, Narniu, ze dasz domek jakiejs kociej bidzie ratujac jej w ten sposob zycie. I trzymam za to mocno kciuki.
Adopcja Dyzi jest wiec wciaz sprawa otwarta.
Przepraszam, za koncowke mojego posta, ale wysiadly mi polskie litery
[/list][/list]
), a ja własnie chcialam mieć "swojego" kotka , pozatym włączyłam system obronny -tzn tata nie chce go wykastrować a ja sie boję ze kiedys nie wróci do domu i nie chce potem mocno tego przeżywać. 
bo tak naprawde to kot 
Biega po całym mieszkaniu
Właściwie nie widać, ze coś z nią nie tak. Myślę, że jej rana w niczym jej nie przeszkadza, ale i tak pewnie trzeba będzie zrobić jej operację. Za to uwielbia psy, praktycznie cały czas atakuje ich ogony i łapy. Zasypia najchętniej na kolanach, głośno przy tym mrucząc. Cudna jest nieziemsko 