OTW21- czas Sorrunia :(

Asiu, czytam...
Za Solo :ok:

Za zdrowie.
I za inne futra też :201461

I za Twoje zdrowie :ok:

Spokojnego dnia.

**Adopcje: 9 >>**

Mały Solo.
Moje małe słoneczko.

Dostał dziś drobno pokrojone mięsko. Obudził się w nim drapieżnik, WielkiLewek. Pacał mnie łapcią , prychał i warczał.
Cały czas je Convę choć wykazuje zainteresowanie innymi daniami. Ale słabo mu idzie.
Gdy tak strzykawkę ciągnie, widać jaki jest drobniutki. Delikatny i kruchy.
Patrzę na niego i mam wyrzuty sumienia połączone z panicznym strachem.

Rysio-16-02-2013 [*]

Aśku nie kracz :evil:

Wszystko będzie dobrze. :201461

Śliczny Kocio. :1luvu:

A czego się boisz? Chodzi o to, czy jest zdrowy?

Rysio-16-02-2013 [*]

Asi pewnie chodzi o "złote" 10 dni.

Oby było tylko dobrze i lepiej.

**Adopcje: 9 >>**

Bastet pisze:Wszystko będzie dobrze. Śliczny Kocio.
A czego się boisz? Chodzi o to, czy jest zdrowy?

meg11 pisze:Asi pewnie chodzi o "złote" 10 dni.

meg11 ma rację. Mam takie przekonanie ,że jeśli w ciągu 10-14 dni kot nie rozchoruje się, to jest dobrze .Szczególnie jeśli chodzi o kocie dzieci. Mamy paskudną kalici.
Boję się bardzo brać maluszki na tymczas i robię to tylko w wyjątkowych okolicznościach. Maluszki to w ogóle bomba z opóźnionym zapłonem.

Mały szaleje. Nie wiem jak wytrzymuje jego żołądeczek Convę i mięsko ale kuwetka jest ok. Nie jest typem miziaka. To szaleniec ganiający własny ogon. Roznosi klatkę na strzępy. Wypuszczam go by sobie pobiegał. By jelitka popracowały. A sen i apetyt był lepszy. Trzeba pilnować i wsadzać go do kuwetki gdy gania. Zapomina się. Potem zjada swą porcję mleczka i układa się do snu. Jest maluni. Taki delikatny.

**Adopcje: 9 >>**

MalgWroclaw pisze:Oby było tylko dobrze i lepiej.

Oby

trzymam kciuki za dzieciaczka, niech mu się uda.

**Adopcje: 9 >>**

kwiryna pisze::ok: trzymam kciuki za dzieciaczka, niech mu się uda.

Mocno potrzebne. Więc trzymajcie kochani kciukasy .

Mało piszę bo źle się czuję. Po chwilowej poprawie przyszło pogorszenie. Noga jest nie swoja. Ból swoje robi. Leki jakie biorę są lekkawo ogłupiające i ciągle śpię. Staram się to robić, nie walczyć z tm bo to pomaga przetrwać rzeczywistość. Jestem złą na siebie i na to co się dzieje. Nie mam kontroli nad ciałem. Krojenie ner wieczornym czasem to wielkie poświęcenie. Wiem jak to brzmi ale nie mogę ustać długo na chorej nodze. Wierci ból dziurę w mózgu. Zapomniałam jak to jest przy "inwalidztwie" i złoszczę się. Rodzina ma mnie dość. Nie, nie płaczę i nie narzekam. Choć moja mina nie jest przyjemna. O zachowaniu zmilczę. Ale w domu daje się odczuwać brak organizacji. Janusz bez słowa łazi i karmi dzikusy. Zostawia żarcie P.Teresie. Chodzi po południu (gdy może) do Gabryni i Szylci.

Solo rośnie. Ma w nosie umizgi do ludzi. Nie boi się niczego. Ale do ludzi też nie garnie się. Czyli "na miziaka" nie wygląda na razie. Stracił niebieskie otoczki w oczkach. Zyskał bystrość i szybkość. Niczego się nie boi. Jakby od zawsze był w domu. Jest cudnym i odważnym dzieciakiem.