OTW20- Angelek(*)... a życie musi toczy się dalej!

[Gretta]

Precelek ma swój domek.
Zamieszkał w nim jakiś czas temu ale czekałam aż się zadomowi i z rezydentem do gada. O dziwo szybko to nastąpiło.

Gratulacje!
Tak wychowujesz koty, że potrafią się z innymi kotami dogadać.

[IrenaIka2]

Za Precelka i motylka, żeby nie zmarzł

[Szalony Kot]

Precelek jaką ma światową tapetę super, że już u siebie

[MonikaMroz]

Precelek ma swój domek.
Zamieszkał w nim jakiś czas temu ale czekałam aż się zadomowi i z rezydentem do gada. O dziwo szybko to nastąpiło.

Gratulacje!
Tak wychowujesz koty, że potrafią się z innymi kotami dogadać.

Znaczy ze moje za cholerę niewychowane

U mnie zero postępu ....

[Marzenia11]

Precelek ma swój domek.
Zamieszkał w nim jakiś czas temu ale czekałam aż się zadomowi i z rezydentem do gada. O dziwo szybko to nastąpiło.

Gratulacje!
Tak wychowujesz koty, że potrafią się z innymi kotami dogadać.

Znaczy ze moje za cholerę niewychowane

U mnie zero postępu ....

oj tam...

Precelku bądź zdrowy i szczęśliwy

[ametyst55]

Za nowy domek Precelka

[tabo10]

Precelek ma swój domek.
Zamieszkał w nim jakiś czas temu ale czekałam aż się zadomowi i z rezydentem do gada. O dziwo szybko to nastąpiło.

Gratulacje!
Tak wychowujesz koty, że potrafią się z innymi kotami dogadać.

Znaczy ze moje za cholerę niewychowane

U mnie zero postępu ....

Nie zawsze koty potrafią się dogadać.I nie zawsze idzie gładko.Czasem wcale nie wychodzi:( Niestety. I to niczyja wina. Miałam ostatnio zwrot z adopcji z tego właśnie powodu. Tak to bywa i to jest właśnie ryzyko dokocenia.

[ASK@]

Wyszłam dziś po nowym czasie do kotów. Nie znoszę tej procedury, zmiany czasu.
Ale przyroda wie, że ludzie w niej mieszają i nie poddaje się.
Dwa dni temu wychodziłam do lasu po 4 godzinie. Czyli obecnej 5. Było ciemno i cicho. Prócz srok nic się z ptasiego rodu nie odezwało. Mamuśki i Rudego też nie było na stołówce. Za wcześnie! Dopiero jak wracałam rozkwiliły się piórkowce.A para stawiła się.
Dziś wychodzą. Ciemno. I co? Drzewa rozbrzmiewają trelami, gwizdami, ćwierkaniami. M+R są na miejscu.
Nowy NibyBudrys leniwie zmierzał na miejsce gdzie miski były już pełne. Szylunia ,mimo pobytu na swoim miejscu, nie zareagowała na wołanie. Choć wiem, że słyszała. Widać nie głodna ale wczoraj wiele wieczorem zjadła. Za to , w zaułku palet, siedziało czarne coś. To coś wygrzewało się na nich kilka dni temu. Gdy odchodziłam do dalszych miejsc widziałam jak rusza do misek.
Idąc do puchatego rudego, widziałam znajomych stołówkowiczów spacerkiem zmierzających do garów. Czyli mają zegarki wewnętrzne w sobie.
Gdy wracałam niebo drżało śpiewem i skrzekiem.

[MalgWroclaw]

Dziś jest zmiana czasu? Zapomniałam! Niech mnie ktoś oświeci, proszę

[meg11]

Dziś jest zmiana czasu? Zapomniałam! Niech mnie ktoś oświeci, proszę

Tak.

[ASK@]

Precelak dzwonił weekendowo i u niego jest ok. Oby tak zostało. Ma apetyt, pięknie kuwetkuje, uczy manier Pixelka i śpi z Dużą całe nocki. Czyli jak zwykle lizus. Cieszy mnie apetyt bo u nas był uważany za niejadka.
Pixelek został zabrany od mamy jako malutkie kocię i przez półtora roku życia nie miał styczności ze swoim gatunkiem. Nasz mały uczy go co wolno a co nie, wszystko ponoć taktownie. Wyznacza granice i potrafi się odgryźć.

Napisze kilka słów o adopcji Precusia. Dość dawno, jeszcze w lutym , napisała do mnie Monika, że jest zainteresowana Synusiem. Szybka ankieta, rozmowa, wymiana adresów i mimbla64 pomaszerowała na wizytę PA. Wyszła dobrze. Balkon zabezpieczony. Kot zadbany. Nastąpiła rewizyta i zagościliśmy Monikę u nas. Precuś stanął na wysokości zadania pokazując się z najlepszej strony. Decyzja po wspólnym spotkaniu zapadła jeszcze u nas. Chłopak ma dom. Umówiłyśmy się na odbiór konkretnego dnia, tak by Duża była w domu.
Ale... zawsze jest jakieś ale. Zaczęłam kompletować wyniki Precka i uświadomiłam sobie, że on miał mieć kontrolne badanie krwi. Wyszła mu lekka leukocytoza przed operacją przepukliny i miałam sprawdzić co i jak za kilkanaście tygodni. Monika nie widziała problemu w tym by ona ten temat ogarnęła. Ale ja już panikować zaczęłam. Pomyślałam. Zadzwoniłam do wetki. Pogadałyśmy. Zostało ustalone ,że to ja mu wszystko zrobię. Precelek to specyficzny kot do pobrania krwi. Nasza Asia umie się z nim obchodzić. Poza tym, na nowej drodze życia, niech nie latają po gabinetach i sprawdzają się. Janusz pojechał. Krew z problemami utoczono i czekamy na wyniki. Jak nigdy zaczęłam się denerwować. Nie wiem dlaczego ale bardzo się bałam. No wybałam się złych parametrów. Wyszło to co wyszło (wątroba, wysokie leukocyty). Odwołałam adopcję mówiąc ,że zrozumiem gdy Precelek nie pojedzie do siebie. Ciężka rozmowa. Skierowałam do naszej wetki by sobie na spokojnie pogadała i dopiero zdecydowała. Monika nawet nie chciała słyszeć o tym, że mogłaby nie zabrać Synka. Poprosiła tylko o możliwość przyjeżdżania do nas co tydzień i poznania kota. Tak też się stało. Kilka niedziel z rzędu gościliśmy ją u siebie. Jechała do nas autobusem, metrem i sks-emką. Zaprzyjaźniła się z nim i innymi kotami.Poznała nas. Spokojnie pogadałyśmy o dokoceniach, żarciu, opiece... Dzwoniła do gabinetu jednak i uzyskała informacje co i jak. Dobrze, bo to ją uspokoiło. Meldowałam jej o postępach Precusia, jego lekach, apetycie, zachowaniu ... Przestała przyjeżdżać dopiero jak korona się rozszalała. Strach komunikacją publiczną tyłek wozić. Przez ten czas kocio nasz zakończył leczenie Ornipuralem i antybiotykiem, przeszedł USG, kolejne badania krwi i ... pojechał Synek do siebie.

[Szalony Kot]

No to teraz już nic im niestraszne

Zajrzałam na pierwszą stronę, żeby sobie uporządkować, kto tam u Ciebie jeszcze jest i tak mi przyszło pytanie - ile lat mają Rudolf i Bianka?

[ASK@]

No to teraz już nic im niestraszne

Zajrzałam na pierwszą stronę, żeby sobie uporządkować, kto tam u Ciebie jeszcze jest i tak mi przyszło pytanie - ile lat mają Rudolf i Bianka?

Rudolf ma około 13-14 lat. Jeśli nie więcej. Po usunięciu zębów zrobił się Młody Bóg.
Bianka trafiła do nas w 2010 roku w lutym jako 4 m-czne dziecko więc ma około 11 lat. Po 9 zaczęła przychodzić na głaski. A w tym roku położyła się na mnie i ...mruczała.

Z pierwszą stroną poczekam aż będę musiała watek założyć nowy.

Nie obfoceni są i nie ogłoszeni Florek i Joshi Dzikuś. Powoli z Dzikusia robi się nie samowity pieszczoch. Choć lękiem podszyty. A my już go "na straty" spisaliśmy. Gdy po adopcji rodzeństwa zaczął się niesamowicie otwierać. Florek to w ogóle lizus.

[Szalony Kot]

To też już seniorzy

Martwiłam się o Joshiego, bo pamiętam, jak pisałaś, że jest wycofany, super, że się otwiera

[ASK@]

Bardzo zimno. Bardzo. W ciągu kilku minut zrobiła się wczoraj zima i utrzymała do rana. Bardzo wcześnie, po piątej, chodzę ci ja sobie w las. Zostawić jedzenie bytującym tam kotom. Po południu okrutnie dużo ludzi się kręci. Niby kwarantanna. Policja na numerach cywilnych też wjeżdża i dybie na pary, rodziny... Zatrzymuje, legitymuje, poucza. Byłam świadkiem. Przechodziłam tuż obok ale mnie nie dziabli.
Zostawiony posiłek pod płotem jest przysmakiem ptaków. Więc... przełazimy przez płot by w jadłodajni wszystko zostawić. Dopóki jeszcze można. Bo nie chybnie szykują się na budowę. Dziś martwię się czy nie zamarznie wszystko. Nie wzięłam wody a świeżo nalana została wywalona.
Budki są po drugiej stronie przeniesione, zakryte gałęziami, ulokowane w krzakach. Musimy je przytargać na kotłownię. Tylko kiedy to zrobić? Musimy być oboje i nie bardzo się rzucać w oczy. Aż ze śmiechu mnie skręca sama myśl naszej pary objuczonej domkami wielkimi jak to bezszelestnie skradamy się chaszczami, między blokami, i na parkingu, pod oknami pchamy się na teren kotłowni.
Na samej kotłowni należy tak je wnieść by bezdomni nie przyuważyli. Czyli znowu wsio wyciepać płot i dziurą w nim przeleźć. Jest z drugiej strony ich "mieszkania". Dlaczego? By nie wynieśli, nie zniszczyli. By nie zostawili gruzowiska takiego jak z innymi kocimi domkami i posłaniami zrobili.

A teraz będzie o gołębiach. Niby głupich ptakach co to nie mają uczuć.
W niedzielę po południu szłam na stołówki. Dopiero na dole zorientowałam się ,że wiaderka z wodą dla ptaków nie wzięłam. Cholera! Trudno, najwyżej wyjdę po powrocie. Ale poszłam sprawdzić ile w misce wody zostało. Było coś dziwnego w widoku jaki zastałam. Stado gołębi obsiadło "trawnik". Siedziały spokojnie. W ciszy. Żaden nie przykucnął na rancie pojemnika. Nie było kłótni, rejwachu, trzepania skrzydeł. Bo zawsze jest głośno i zawsze są bójki o kąpiel. Żaden nie dziobał chleba obok leżącego. Nawet nie odleciały gdy podchodziłam. Tylko odsunęły się na bezpieczną odległość. Wszystko w ciszy. patrzyłam na nie, zagadałam nawet. To na prawdę było inne niż zwykle. Sprawa wyjaśniła się gdy zajrzałam do miski. W niewielkiej ilości wody pływał martwy, zabiedzony gołąb. Nie utopił się. Padł w nią martwy. Może chciał napić się ostatkiem sił i zmarł, ześlizgując się do środka. Zrobiło mi się strasznie go żal. Zrozumiałam,że one go opłakiwały, żegnały. Stworzyły kondukt żałobny. Delikatnie zaniosłam pojemnik w krzaki i wyłożyłam ciałko wśród wiecznie zielonego bluszczu. Tłumaczyłam ptakom dlaczego tam. Zakryty liśćmi gęstymi jak dywan spokojnie będzie leżał. Blisko nich. Będzie ich słyszał.
Wszystkie siedziały i gapiły się na mnie. Zero ruchu. Nikt nie odleciał. Poszłam umyć miskę. Nalałam wody. Gdy wróciłam trawnik był pusty. Wszystkie odfrunęły. Nie było ich na dachach, gałęziach, altance śmietnikowej. Nie było ich jeszcze po godzinie gdy wracałam z obchodu. A rano poziom wody był taki sam jaki zostawiłam dnia poprzedniego. Czyli nikt nie pił.
One wiedzą, co to żal, śmierć, uczucie. To my jesteśmy ślepi i głupi uważając je tylko za ptaki o małych rozumkach.