Sabcia. Ja ci miaukam że bjust to bjust a polądwiczku to polądwiczku. I nie martwiaj się że nie jezdeś lwicą, jakbym upolowała śfinku to bym się z tobą podzieliła i z inszymi kocimi koleszanku też. Książniczka Ofelja
Ofelia waleczna jako kocię próbowała upolować gołębia, od którego była minimalnie większa. Nieco później rzuciła się na srokę. Oczywiście nie pozwalałam jej polować na ptaki, ale sroka była za krzakiem i zobaczyłam ją dopiero wtedy gdy z oburzonym wrzaskiem wylatywała zza tego krzaka, zapewne o włos unikając koich pazurów. Duża
Dzisiejszy KĄCIK MUZYCZNY poświęcimy nagraniom z płyty Placida Domingo i Itzhaka Perlmana Together, wydanej w 1991 r. Na stronie 7 naszego wątku prezentowałam już słynną Barkarolę, dziś zacznę od równie popularnej Serenady Enrico Tosellego. Podobnie jak Vittorio Monti (autor Czardasza), Toselli wsławił się tylko tym jednym utworem, napisanym w wieku 17 lat (w 1900 r.). Żadna inna jego kompozycja nie zdobyła popularności, a publiczność znacznie bardziej pasjonowała się romansem artysty z arcyksiężniczką Luizą Habsburg-Lothringen - ucieczka zakochanych z Włoch, małżeństwo zawarte w Londynie, a po kilku latach dramatyczne rozstanie - skandal gonił skandal i skupiał uwagę na pozamuzycznych aspektach życia Tosellego. Ale Serenada pozostała i jest do dziś chętnie wykonywana.
Kolejna pieśń to Ideale Paolo Tostiego. Starszy o prawie 40 lat od Tosellego Tosti był autorem wielu popularnych włoskich pieśni, jak Marechiare, La Serenata, 'A vucchella . Studiował kompozycję u Saverio Mercadante (pamiętacie jego uroczy koncert na flet oraz operę [y]Il Giuramento[/y], opisywane już w Kąciku?), przez kilka lat zmagał się z chorobą i klepał biedę, ale w końcu odniósł sukces zarówno w rodzinnej Italii, jak i w Londynie, gdzie został nauczycielem śpiewu Rodziny Królewskiej, profesorem Royal Academy of Music, a nawet otrzymał tytuł szlachecki od swego przyjaciela króla Edwarda VII.
Na koniec Elegia Julesa Massenet'a, powstała jako fragment ilustracji muzycznej do dramatu Les Érinnyes (Erynie) francuskiego poety Leconte de Lisle.
Ostatnio edytowano Sob lis 23, 2019 10:04 przez jolabuk5, łącznie edytowano 1 raz
Ciociu MalgWroclaw, dziękuję, zjedliśmy śniadanko, ja mało, dopiero z czwartej i piątej saszetki trochę wylizałam No, ale w końcu wszyscy coś zjedli i teraz mogła zjeść Duża Wcześniej musiała jeszcze tylko sprzątnąć nam kuwety i pomiziać Uszatkę, bo siedzi oddzielnie i musi mieć trochę Dużą dla siebie. Sabcia
Miau Ciocie, miau Sabciu...martwię się o Twój apetyt, wiem co to znaczy kiedy kotek nie je...zjedz proszę, może mięsko by Ci posmakowało na kolację??? Ja dziś obudziłam rano dużą...chciałam jeść, no to nie ruszając się z łóżka (było jeszcze ciemno) nasypała mi chrupek z torby co stoi przy łóżku a potem....nasłuchiwała, a ja: chrup, chrup... dziś mam chrupkowy dzień Miaumiziam mocno i strzelam baranka, Zunia
Może w nocy coś zjadłaś, Sabciu? Ja zjadłam. Kitku? Duża mi opowiadała, że twoja Duża mówiła o tobie same dobre rzeczy, że jesteś bardzo miłym kotem Pralcia A ty, Zuniu, jak się masz?
Zuniu, Pralciu, trochę zjadłam w nocy. Mięska nie, bo bardzo długo siedziałam na półeczce wieszaka, baaardzo wysoko, i Duża tam nie sięga. Lubię tę miejscówkę, ale dawno z niej nie korzystałam, bo nie miałam siły tam wskoczyć Widocznie jestem silniejsza, bo teraz wskakuję i lubię tam spać, bo nikt nie przeszkadza Ale jak zlazłam, to mięsko już trochę leżało, a ja jadam tylko świeże. Może dziś się uda? Bardzo się cieszę, ze Wy obie jecie. Zuniu, wiesz, ja też trochę jem suche! Duża kupiła takie suche dla kociaków, ono ma małe chrupki i wczoraj widziała, jak sobie jadłam Kitek jest największym miziakiem. Czasem aż za dużym, bo pakuje się Dużej przed monitor, razem z Calineczką przychodzą i Duża musi wszystko odłożyć i ich miziać. Gorzej jak się pcha na stół, kiedy Duża przygotowuje nasze jedzonko, to znaczy otwiera saszetki, wykłada na talerzyki, a Kitek przeszkadza. Sabcia
Sabcia, Pralcia i Kitek. To oczywistne że Kitek nie preszkodza ino nadzorowuje i pilmnuje coby odpowiedmnie amciu trafiło na miseczki! Ja zawsze nadzorowuję jak Duża kraja nam miąsko i degustatuję. Książniczka Ofelja