Kot Bungo [*]BASIA chora-po operacji CIEPŁE MYŚLI !

I jak tam Bungo się dzisiaj czuje?

Dzisiaj lepiej - coś rano polizał, po sterydzie zjadł więcej, kupa prawie idealna, trochę się przemieszcza no i wyraz pyszczka mniej nieszczęśliwy.
Ale jest to kot ewidentnie chory. Na co dzień najbardziej w kość dają mu stawy i kręgosłup. Żal patrzeć, jak powoli układa łapki, kiedy chce się położyć, jak nie jest w stanie normalnie usiąść i owinąć się ogonem, tylko zwisa pupą parę centymetrów nad podłogą, jak z trudem wspina się na łóżko, a wskakiwania na krzesło czy do wanny nawet nie próbuje. Ratuję go środkami przeciwbólowymi, bo o podawaniu celowanych leków mowy nie ma - jego przewód pokarmowy reaguje na nie wymiotami i pogorszeniem stanu.

Bunguś dzisiaj lepiej?
Ciężko coś doradzić... przytulam Was mocno i mam nadzieję że wywalczycie jeszcze dużo czasu dla siebie.

My po pierwszym szoku weszliśmy w dziwny stan. Ciągle wydaje mi się że on jest. Patrzę na drapak - pusty. Pewnie śpi w sypialni. Sypialnia pusta - to pod oknem...
Tak samo było po śmierci psa. A przed nami kolejny etap... najgorszy... gdy minie kilka... kilkanaście dni, zacznie zżerać nas potworna tęsknota i panika. Że go nadal nie ma. I już nie będzie.

Ciągle wyrzuam sobie że coś zaniedbałam... przegapiłam. Może same kontrolne badania to za mało. Może nie raz w roku a co 6 miesięcy powinnam mu robić. Moze usg kontrolne. Tak się bałam że umrze jak pies, że biegałam z każdym pryszczem do weterynarza. Jak trochę się uspokoiłam to on umarł.
W czerwcu go kąpałam... uwielbiał się kąpać... wtedy nie był chudy. Czy to możliwe żeby tak szybko się coś rozwinęło?
Zastanawiam się czy nie cierpiał. Czy go nie bolało...
Czy chował w sobie ten ból...
Bawił się do końca... nosił piłeczki... mruczał... patrzył tymi swoimi mądrymi oczami na mnie - może chciał powiedzieć że go boli a ja nie widziałam...
Myśl o tym bólu rozrywa mi serce...
Bo skoro miał początek martwicy na tym guzie to musiało go boleć...

Takie myśli będą Cię męczyć, choć wszystko wskazuje na to, że bez powodu.
Jednego jestem pewna - skoro bawił się do końca, skoro mruczał, to nie cierpiał. Ocaliłaś go przed bólem, decydując się na operację.
Wiem, o czym piszę, bo od miesięcy obserwuję Bunga, któremu ból łapek towarzyszy niemal bez przerwy. Kiedy się nasila, leży godzinami bez ruchu, nie chce jeść, pyszczek mu się wydłuża, a oczy są smutne. Taki jest od wczorajszego popołudnia. Czeka go więc zastrzyk przeciwbólowy, prócz innych leków, które pakuję mu do pyszczka 4 razy dziennie. Widzę, że jest zmęczony tym wszystkim, że chyba zapada psychicznie. I wiem, że kiedyś, pewnie już niedługo, nadejdzie ten moment, kiedy powie mi, ze ma dość.

Dziękuję za te słowa. Mam nadzieję że masz rację.
Jest ciężko... z wielu powodów.
Przycupnęłam na tym wątku bo jest tu cząstka mojego kota.

Mam nadzieję że Bungo jeszcze zbierze siły... że zawalczy o życie... i że będzie to życie w pewnym komforcie. Dopóki jest możliwość ulżenia mu farmakologicznie to walczcie. Najważniejsze żeby był szczęśliwy.
Oby było Wam dane jeszcze cieszyć się sobą.

Może pomógłby mu kocyk elektryczny. Może powinien rozgrzewać te stawy?

Mam taki kocyk i Bungo często na nim poleguje.

Smutne te wieści o Bungo, o tym jego słabnącym komforcie zycia

Trzymam kciuki, by to jednak było coś, z czego się znowu podniesie!

Trzymam kciuki za Bunga, jest mi bliski, bo Sabcia też choruje na chłoniaka. :ok:

Basiu

nie wchodzę na miau, tak jakoś dziś weszłam i....zobaczyłam Twój wątek

Tak bardzo mi przykro. Bunguś ma specjalne miejsce w moim sercu. pamiętam te jego mądre oczyska i pakowanie się do torebki, no i opowieści o jego przygodach. Do teraz przekazuję je dalej

Zwłaszcza tą o świątecznych poszukiwaniach w śniegu. Trzymam mocno kciuki, żeby jego stan się polepszył. Ucałuj chłopaka ode mnie i powiedz żeby się trzymał. I Ty się trzymaj!

Dziękuję wszystkim, którzy pamiętają o Bungusiu i trzymają za niego kciuki.
Nadal jest dość kiepski, choć wczoraj trochę zjadł i pod wieczór nieco się ożywił, co w jego przypadku oznacza, że kilka razy zszedł z łóżka i pochodził po mieszkaniu. Od 2 dni nie było kupy, ale i nie bardzo jest z czego, bo je mało. Dziś kończy antybiotyk i mam nadzieję, że poczuje się lepiej. W pon. idę do wetki ustalić, co robimy dalej.

I ja zaglądam i trzyma, za powrót lepszego samopoczucia u chłopaka :ok:

też trzymam :ok:

Dziekujemy :1luvu:

Z Bungiem coraz gorzej. Wczoraj wieczorem wydawało się, że idzie ku lepszemu. Kot ożywił się, łąził po domu, z apetytem zjadł ulubionego morszczuka. W nocy też się ruszał, w kuwecie były siki i całkiem przyzwoita kupa. A dziś rano, mimo podania bunondolu, nic nie zjadł i leżał na łóżku jak szmatka. A kiedy wreszcie wstał, okazało się, że traci władze w tylnych łapkach. Chodzi bokiem, łapki mu się uginają, po 2-3 krokach nie tyle kładzie się, co pada na bok i odpoczywa.
Po południu podałam mi mirtro i zastrzyk z bupaq. Trochę się ożywił, coś zjadł, pomruczał, ale łapki bez zmian - nadal ledwo działają.
Mądra głowa z forum radzi sprawdzić jonogram - bo może nadmiar wapnia daje takie efekty - i wprowadzić gabapektynę. Jutro ide do weta - bez kota - i ustalam co robić.
Najbardziej boję się tego, że nastąpił przerzut i to jest przyczyną bólu i niedowładu :cry:

Bungo, nie daj się! Walcz kotku! :ok:

Kot Bungo [*]BASIA chora-po operacji CIEPŁE MYŚLI !

Kto przegląda forum