KASIA ODESZŁA 6.06.Rak wrócił- moje koty już bezpieczne.

Dorota, to nie był zwykły, ciągły ból..
Proszę, nie komentujmy tego, bo tylko się rozżalam, a zdrowia mi to nie da.

przytulam wirtualnie :1luvu:

Dzięki Mirusia! :1luvu:

Współczuję bólu, myślami jestem z Tobą.

Przytulam i współczuję. :1luvu:

Dziękuję moje dziewuszki kochane.
Walczę, ciężko jest, ale kradnę losowi tyle czasu ike się da...
Przyszła do mnie znów Pani psycholog, pigadać, no nie tylko o chorobie, ale o baaaaardzo ważnych sprawach- o kotach!
Obie uwielbiamy!
Powiedziała, że dla niej rozmowy ze mną są bardzo miłe i zachodzi do mnie z wielką przyjemnością! Dla mnie zresztą też, bo to uroczy, dobry i inteligentny bardzo Człowiek.
I......Małgosia ma na imię- ależ nas to ubawiło, bo nawet imię nas łączy, oraz niechęć do tego imienia :ryk:

Ojej, niech już tak nie boli!
Przerażający ten brak reakcji ludzi...

Żadna z nas kociar nie przeszłaby obojętnie, bo my mamy serca....

Kochana Aniu, dzisiaj dzięki Tobie znów poczułam się kobietą, po prostu kobietą, a nie szarym zombie na szpitalnym łóżku!
Nie dość, że pomimo nawału zajęć, tragedii, która w Ciebie tak uderzyła, nie dość, że kupujesz mi potrzebne na cito rzeczy, bo bym jadła przez tydzień ,dwa razy dziennie taką kiełbasę, że pies by chyba wolał własną budę zjeść, to dzisiaj kupiłaś mi i bezb. lakier do paznokci i tusz do rzęs!
Nie brałam ,ze sobą, bo miałam być tylko 3 dni na chemii, a siedzę tu od 20 lutego...
I co z tego, że za chwilę zmyję kosmetyki, ale jak oko pociągnięte tuszem od razu w magiczny sposób stałam się choć trochę z wyglądu do kobiety podobna!
Aniu było mi to tak potrzebne, tak mi pomogło....
Nawet nie sądziłam, że aż tak!!
Boże, dzięki Ci za Was, że mi Was dał!! :1luvu: