Owszem, zjedzą puszkowe, ale kiedy pojawiłam się z reklamówką (pustą!) w oknie, od razu są na parapecie i sprawdzają, co im przyniosłam
Życie za oknem zaczyna się po 17 - koty wyłażą z cienia, pojawiają się te, których w dzień nie ma - Kropka, Walduś i jego nieślubne dziecko. I czekają na swoją kolejkę. Żeby nakarmić tę dziczyznę muszę im rzucać jedzenie prosto pod łapy, żeby konkurencja nie zagarnęła. Spokojnie mam miejsce w Dream Team - trafiam za trzy punkty prawą i lewą ręką 
Wczoraj też pojechaliśmy do Zielonego Domku i oddawaliśmy się lenistwu patrząc, jak Siwy robi sobie dziury w palcach przy montowaniu skobla w szopie. Kotek pojawiał się i znikał, ja się przeciskałam przez gęste powietrze. Nagle posłyszałam okropny koci wrzask za domem. Popędziłam (boso po szyszkach), Siwy ruszył do strony komórki.
Za domem czaiła się wielka czarna kula a przed nią stał na palcach najeżony bury kot i miotał przekleństwa.
Przepędziłam tubylca, akurat nadbiegł Siwy, więc kazałam mu uspokoić Kotka. Siwy ograniczył się do pogłaskania po głowie (ręce które leczą
), bał się brać kota na ręce, żeby nie dostać rykoszetem - Kotek w histerii jest nieobliczalny. - Chodź Misiu, do domu pójdziesz spać, ten kot już nie przyjdzie - próbowałam przeturlać Kotka bliżej drzwi.
Popatrzył na mnie z politowaniem.
Nigdzie nie będzie szedł, poczeka na tego kota tutaj, jeszcze z nim nie skończył. I rozwalił się jak długi na chłodnym bruku bez cienia histerii w oczach.
Kto by pomyślał.
Zostałam na trzy dni cat-sitterką - mam pod opieką Yetika, bo Zbyszek pojechał z zespołem wystąpić dziś na Woodstocku, a za nim pociągnęła cała rodzina. A Yeti został pilnować domu i biura. A ja pilnuję Yetika.
Dobra karma wraca 