Iga[*], Diabeł[*], Miki, Teśka[*] i Furka (2)

Dziękujemy za dobrą energię i życzenia. :1luvu:

Masz rację, Moli, mieszkamy w kotostwie.
I jakże wdzięczna jestem kotom, że użyczają nam swojej przestrzeni.

Koty są przezabawne. Te ich miny i przybierane "groźne" pozycje.
Wczoraj Tereska goniła Furę z podniesionym, wygiętym w lewo odwłokiem i napuszonym ogonem. Fura zwiewała w milczeniu.
Słychać było jedynie stukot pazurów na panelach i przewrotki przy nagłych skrętach.

Wczoraj zauważyłam Tereskę siedzącą w legowisku Furki.
Fur plątał się bezradnie obok z miną: Zaraz, a co to ja chciałam?, choć nie zażądał zwrotu posłania.
Tereska miała minę uśmiechniętą, wyraźnie mówiącą: I co zrobisz, jak nic nie zrobisz?

Miki coraz bezczelniej zakrada się do misek Furkowych.

Tereska, która dotąd nie demonstrowała zachłanności terytorialnej, z uśmiechem wyrzuca Furkę ze swego azylu.

Furka ryczy, kiedy Miki lub Diabeł zbliżają się do niej, albo kiedy sama zbliża się do nich w ramach codziennej lustracji ich naczyń stołowych.

A Iga? Wciąż śpi na kocu przy kaloryferze.

Myślałam, że pełnia to trzy koty.
Nie! Pięć kotów i to zdecydowanie babskich. :ok:

I jeszcze te chwile, kiedy cała piątka, bezbronna wobec mocy waleriany, tarza się w dwumetrowych odstępach po podłodze. :love:

Wygląda na to, że Furka sama rozpoczęła proces zmiany swej osobowości, wykorzystując ostatnią niedyspozycję gastryczną.
Wprawdzie pąsowa poduszka wróciła do legowiska, ale szylkret chyba stracił do niej serce.
W końcu kto chciałby spać na obrobionej wcześniej, choć miluchnej podusi.
Furć-bez-terytorialny wydaje się nieco spokojniejszy, choć życie go nie rozpieszcza.

Miki stanowczo straciła lęk przed Furką. Jest do cna zdemoralizowana.
Obecnie przebywa głównie w okolicy Furczynych misek i czeka, aż właścicielka przestanie ich pilnować.
I tak siedzą w odległości 0,5 m od siebie, słuchając wibrującego, cichego warkotu Fury.

Teresia bez wahania przychodzi do swego dawnego pokoju, mijając w progu zdziwioną Furkę.
Szczurek potrafi doskonale manipulować Furkowym nastrojem.
Wystarczy, że łypnie zawadiacko i już Fur goni ją bez tchu.

Fajne historie

A kiedy zdjecia? Nie bylo chyba fotek nowej-starej rodzinki

Będą zdjęcia, niedługo.

Z przyjemnością donoszę, że Tereska ma w nosie schizy i złości Furki i wprowadziła się do SWOJEGO pokoju.
I znów, tak jak kiedyś, wskakuje mi bez uprzedzenia na biurko, lokując się między moją twarzą a monitorem.

Niestraszne jej także spotkania z Furką na łóżku.
Wczoraj stuknęły się nosami, obwąchały do woli tak intensywnie, że Furka straciła cały rezon. Stała chwilę z otwartą paszczą.
Ocknęła się wreszcie, nasyczała na Tereskę, Tereś odsyczał i zwiał z łóżka. I wysikał się w Furkowej kuwecie. :mrgreen:

Tereska zachowuje się jak rasowy paparazzi i MUSI być wszędzie tam, gdzie Furka WŁAŚNIE uprawia intymność.
Teresiak patrzy z taką ciekawością, że Furka czuje się nieswojo.

Chuligaństwa Miki doprowadziły do tego, że Furka dziamgocze na jej widok.
Furas, co należy podkreślić - dziamgocze już tylko w wyjątkowych sytuacjach.
Diabeł traktowany jest podobnie jak Miki. Pewnie przez swoje bliskie koleżeństwo z biało-czarnym draniem.
Iga, z racji swego przywiązania do legowiska na krześle, zapewne uważana jest przez Furę za mebel kuchenny.

Furka dwa dni temu czymś się przytruła.
Podłoga w pokoju po masażu Furczym tyłkiem pokryła się pręgami w kolorach ziemi. :roll:

Na szczęście Nifuroksazyd (1/3 pastylki) przyszedł z odsieczą.
Fur został unieruchomiony na kwadrans, żeby lekarstwo nie uciekło górą.
A potem był jak nowy. :ok:

Miki, Diabeł i Tereś usiadły dziś na balkonie w kolejności od największej do najmniejszej.
I wtedy, przypadkiem ktoś z nas zerknął za kocimi plecami na chodnik za oknem.
A tam fotoreporter właśnie naciskał migawkę.

Furka choruje.

Od kilku dni próbujemy pomóc jej w zwalczeniu zaparcia. Ostatni raz załatwiła się 3 dni temu.

Od pewnego czasu jej stolce stały się jaśniejsze i bardziej twarde.
Teraz wyraźnie kupa zaklinowała się w dalszym odcinku jelita i mimo prób Furka nie może się wypróżnić.

Wczoraj i dziś miała robioną lewatywę. Dostaje parafinę, Laktulozę, Dicopeg (makrogol) i kroplówki.
Dziś także No-spę, żeby jelita troszkę odpoczęły.

Chrupki Fibre nie pomagają. O ile wczoraj do południa chrupała je ze smakiem, wieczorem przestały już być atrakcyjne.
Dziś nawet na nie nie spojrzy.

Furka zawsze zjadała spore ilości mięsa, które zresztą ma właściwości zatwardzające.
Myślę, że stres wywołany dominującym zachowaniem Miki też się dołożył.

Teraz zblendowaną mokrą karmę podaję jej strzykawką, żeby nie doszło do stłuszczenia wątroby, bo kocina nie chce już w ogóle jeść.
Furka jest osowiała i widać, że brzuszek ją boli. Badania wykazały lekki stan zapalny, ale parametry generalnie są w normie.
Jeśli do jutra nic się nie zmieni, zrobimy rtg, żeby sprawdzić, gdzie zalega kał.

Furka miała złamaną miednicę, która krzywo się zrosła i może blokować rozdęte jelito.
Kotkę w ostateczności czeka operacja oczyszczenia jelita.

Proszę o kciuki, żeby Furka wreszcie skanalizowała się i nie musiała być operowana. :201494