Koci "trójkąt"; Ada nie żyje, Tysia nie żyje

[mb]

Farciara

U mnie Babcia tylko zostawiła kieliszek w rogu wsunięty i w nocy od razu głośne brzdęk było
Blaty muszą być puste

U nas może nie puste, ale wszystko powinno być na swoim miejscu
Jeśli wszystko jest zawsze tak samo, to nie trzeba niczego sprawdzać

[Baltimoore]

No tak,to logiczne

[Anna61]

To jest komoda plus regał, a wszystkie rzeczy są tak poupychane, że koty albo ich nie mogą dosięgnąć albo mogą poruszać się obok nich bezkolizyjnie.
Natomiast zrzucanie wazoników dla samego zrzucania nie jest dla moich kotów interesujące

Dla ''moich'' kotów bardzo interesujące bo tak fajnie leci z góry i trzask na dole.

[mb]

To jest komoda plus regał, a wszystkie rzeczy są tak poupychane, że koty albo ich nie mogą dosięgnąć albo mogą poruszać się obok nich bezkolizyjnie.
Natomiast zrzucanie wazoników dla samego zrzucania nie jest dla moich kotów interesujące

Dla ''moich'' kotów bardzo interesujące bo tak fajnie leci z góry i trzask na dole.

Moje "towarzystwo" jest widocznie bardziej dojrzałe

[Anna61]

To jest komoda plus regał, a wszystkie rzeczy są tak poupychane, że koty albo ich nie mogą dosięgnąć albo mogą poruszać się obok nich bezkolizyjnie.
Natomiast zrzucanie wazoników dla samego zrzucania nie jest dla moich kotów interesujące

Dla ''moich'' kotów bardzo interesujące bo tak fajnie leci z góry i trzask na dole.

Moje "towarzystwo" jest widocznie bardziej dojrzałe

Zdecydowanie!

[mb]

Sześć lat temu umarła moja kochana Pumcia.

[wiesiaczek1]

podziwiam, ze tak pamietasz o każdym,
nie chwaląc sie ja też

[mb]

podziwiam, ze tak pamietasz o każdym,
nie chwaląc sie ja też

Nie jestem w stanie ich zapomnieć.
Są w moich myślach codziennie.
Nadal nie potrafię pogodzić się z ich śmiercią.
Może gdyby były ze mną dłużej, byłoby łatwiej.

[Anna61]

Pamiętam Marysiu Pumcię.
Czas leci....

[Baltimoore]

Śliczna Pumcia [*]
Elegantka z krawatkiem. I uszko słodko klapnięte, jak u najsłynniejszego misia.
Miała szczęście, że do Ciebie trafiła.

[mb]

Elegantka z krawatkiem. I uszko słodko klapnięte, jak u najsłynniejszego misia.

To uszko nie było klapnięte.
Biedna Pumcia miała uszka strasznie zdeformowane przez świerzb - przez lata była bezdomna.

[wiesiaczek1]

podziwiam, ze tak pamietasz o każdym,
nie chwaląc sie ja też

Nie jestem w stanie ich zapomnieć.
Są w moich myślach codziennie.
Nadal nie potrafię pogodzić się z ich śmiercią.
Może gdyby były ze mną dłużej, byłoby łatwiej.

pamietam daty, godziny, okoliczności ,
pogodziłam sie z ich śmiercią, chorowały, miały te kilkanaście lat,
śmierć była często końcem cierpienia , ich i mojego,
z jedna śmiercią nie pogodzę sie nigdy, do końca życia będę pytać wszystkich, włącznie z Bogiem
dlaczego umarła Andżelina,
ona miała dwa lata,

[mb]

podziwiam, ze tak pamietasz o każdym,
nie chwaląc sie ja też

Nie jestem w stanie ich zapomnieć.
Są w moich myślach codziennie.
Nadal nie potrafię pogodzić się z ich śmiercią.
Może gdyby były ze mną dłużej, byłoby łatwiej.

pamietam daty, godziny, okoliczności ,
pogodziłam sie z ich śmiercią, chorowały, miały te kilkanaście lat,
śmierć była często końcem cierpienia , ich i mojego,
z jedna śmiercią nie pogodzę sie nigdy, do końca życia będę pytać wszystkich, włącznie z Bogiem
dlaczego umarła Andżelina,
ona miała dwa lata,

Tak, śmierć takiej młodziutkiej kotki jest wstrząsająca.
Chyba nawet nie jestem w stanie wyobrazić sobie, co się czuje w obliczu takiej tragedii.

[weatherwax]

Nadal nie potrafię pogodzić się z ich śmiercią.
Może gdyby były ze mną dłużej, byłoby łatwiej.

Nie. Zawsze są z nami za krotko.
Dla mnie jedynym do przyjęcia argumentem jest ten, że lepiej żebym to ja cierpiała tęskniąc za kotek (psem), niż żeby to on za mną, nie wiedząc dlaczego go opuściłam, dlaczego stracił dom, został skazany na poniewierkę. Bo nie wiadomo, czy po nas ktoś o nie zadba. Pełno jest przykładów, pokazujących, że niekoniecznie.

[mb]

Nadal nie potrafię pogodzić się z ich śmiercią.
Może gdyby były ze mną dłużej, byłoby łatwiej.

Nie. Zawsze są z nami za krotko.
Dla mnie jedynym do przyjęcia argumentem jest ten, że lepiej żebym to ja cierpiała tęskniąc za kotek (psem), niż żeby to on za mną, nie wiedząc dlaczego go opuściłam, dlaczego stracił dom, został skazany na poniewierkę. Bo nie wiadomo, czy po nas ktoś o nie zadba. Pełno jest przykładów, pokazujących, że niekoniecznie.

Tak - to, żeby odejść po swoich kotach, jest najważniejsze.
I oby tak się stało.
Ostatnio przypomniałam sobie koty księdza Twardowskiego.
Smutna i przykra historia.