OTW16- a bo to u nas jest jak jest ;)

och, Asiu...

Asiu

Asiu

Asiu

kurcze tak mi przykro...

**Adopcje: 12 >>**

Mała jest z nami. Płyn pobrany z brzuszka nie zostawił szans, nadziei. Wiem, że to głupie ale coś w fipowych kotach jest, że wiem. Jej sylwetka, malutkie i wpadnięte oczy, układ ciała, wygląd pysia, brzuszka ,sposób chodzenia, polegiwania, układ uszu, sierść, oddech ...
U Ryzi wiedziałam.
U Sasi też, choć nic na to nie wskazywało. Nawet badania były dobre.

Poszło błyskawicznie. Z godziny na godzinę widać było jak zmienia się. Po sterydzie wrócił wygląd "normalnego" kota. Głaszczę ją tyle ile chce. Zawsze miziakiem była. Teraz jest większym. Kradniemy czas.
Do sobotniego poranka miałam normalnego, brykającego dzieciaka. Jeszcze w niedzielę zjadła gigantyczne śniadanie mimo ,że już po bokach worki zaczynały jej wisieć duże. Ciągle wraca pytanie jak nie zauważyłam ,że kotu coś się dzieje. Kiedy to się stało. Jak to się stało. Dlaczego.
To odważna i kontaktowa dziewczynka. Najpierwsza do wszystkiego. Dlaczego Ona?
To tylko DZIECKO.
Całę życie przed nią.
Miała mieć dom. Wyszykowana na full czekała na miłość życia.
Kolejna książeczka do schowka z datą śmierci będzie zapisana?

Niech ludzie opamiętają się, niech kastrują. Inaczej nigdy to się nie skończy.

Asiu

kolejne dziecko...
przytulam

Asia nie mam dobrego pocieszenia.. tydzień temu też przez to przechodziłam, więc wiem dokładnie jak się czujesz...NIC nie mogłaś zrobić, bo ten cholerny gen jest loterią...raz mutuje w jedną a raz w drugą stronę. Na tą kochaną kruszynę padło w złą stronę. Jest mi niewyobrażalnie przykro bo pewnie szybko znalazłaby fajny domek.Możesz tylko popsioczyć na złośliwy i okrutny los. A potem zacisnąć zęby i szukać domów pozostałym... ech.... :cry:

Biedna malutka :cry:

Bardzo mi przykro Asiu....

**Adopcje: 12 >>**

Naja szuka kontaktu ze mną. Leży często na mnie. Tuli się. Dotyka łapkami twarzy. Mruczy.
Ciężko mieć ją na piersi i wiedzieć ,że to ostatnie chwile.
Ja wiem ona nie. Zachowuje się jak zwykle tylko może jest bardziej spragniona kontaktu. Wie, czuje że coś się w niej dzieje i szuka ratunku. Głaszczę, gadam do niej, tulę i całuję łapki co mnie dotykają.
Ciężko.
Słabo je. Conva i Medicare czy szynka oraz ulubiona śmietanka nie są fajne. Mało pije.
Jest taka maleńka jeszcze.
Koty czują, że coś nie jest tak. Nie pchają się jeśli Ona jest przy mnie. Zwykle jest kolejka, fuczenie, przepychanki. A teraz jest spkój.
Na wspólnym polegiwaniu minął nam dzionek dzisiejszy.

Asiu, tak mi przykro

. Ona czuje, że coś jest nie tak, ale nie wie, że niedługo odejdzie. Że Ty cierpisz, bo wiesz o tym i wiesz, że to Ty będziesz musiała podjąć tę decyzję. Jak ja nienawidzę FIPa za to właśnie, że ratunku nie ma, patrzymy jak one odchodzą i nic nie możemy zrobić :cry:

.

**Adopcje: 12 >>**

Jest smutno. Jakby zważona atmosfera. Nawet koty przygasły i jakoś nie ganiają do upadłego. Ale życie toczy się nadal. Gary nastawić trzeba. I są nastawione.
Mąż z pracy wrócił. Zajrzał w bezkres sagana.
O zupę gotowałaś?
Ekchem, na kostkach wędzonych.
Się zaczął jakoś niespokojnie kręcić po kuchni jak mało sprawna baletnica.
Gapię się więc
TZ-t zajrzał do mikrofalówki

TZ-t zajrzał do lodówki dokonując lustracji półek :roll:

TZ-t ponownie zajrzał do gara i nawet zamieszał dokładnie

Gdzie mięso ?
W zupie , oskubałam kosteczki :smokin:

a

to dobrze
Jęknął.
Janusz lubi kości obskubywać co mnie doprowadza do szału. To skupione wydłubywanie mięsa, skrobanie noża o gnat, podjemowanie prób odzyskania każdej cząsteczki ...
No szlag i małe szlaczki są we mnie. Ostatnio wsio w wywarze ląduje i każdy sobie podjada mięsko.
By łzy chłopa otrzeć dołożyłam kiełbasy, nawet sporo by i jemu starczyło :twisted:

Dla Najki głównie jest przeznaczona. On chlipie, Naja siedzi na stole i gryzie to co dają. Sporo dają bo mała sporo je. Nie wiem ile Janusz kiełbachy połknął ale dużo tego nie było...chyba. Ważne, żo mała zjadła.

Asiu nie wiem co napisać, nie umiem nic mądrego. To boli przeraźliwie . Przytulam Cie mocno byś dala sobie radę ze tym bólem i smutkiem. Ukochaj mordkę ode mnie, proszę

**Adopcje: 12 >>**

Asiu, nikt nie jest gotowy na odebranie życia. Z jakich by to nie było pobudek. Ciężko ratować kota a potem podejmować decyzję o jego śmierci.
Staram się żyć jak co dzień. Bo to chyba najlepszy sposób by Naja czuła się normalnie. Nie zmuszać małej do tego co nie chce. Bo nie je i nie pije. Obrzydzeniem potraktowała strzykawki więc nie zmuszam. Choć trudno się powstrzymać. Brzuszek rośnie. Oczy maleją. Kosteczki zaczynają być widoczne. A pysiek drobniusi się robi. Powoli odchodzi. A my musimy na to patrzeć. I pomóc Najce w tym.

OTW16- a bo to u nas jest jak jest ;)

Kto przegląda forum