Stella i Ciri, dziewczyny z Dublina cz. 2 - do zamknięcia

Ostatnio z łapkami było trochę lepiej. Powiedzmy - na 3 użycia kuwety 2 razy udawało się wyjsć suchą łapą

Co już i tak jest sukcesem :ok:

Mnie też urzeka w tym kaftaniku. Czerwień jest twarzowa, co zawsze powtarzam, a do tego ten golfik na szyi... rozbraja mnie to

Na początku się martwiłam czy nie jest za ciasny, ale jest tam jeszcze miejsce na dwa palce, więc się uspokoiłam i napawam się urodą Ciri w czerwieni :1luvu:

No i nie było mnie w tym najważniejszym momencie!
Ale nadrobiłam.
Powiem tak: moje wspomnienia wróciły.
Moja Toffi baaardzo źle zniosła okres rekonwalescencji. Warczała na mnie, miałam wrażenie, że już mnie nie kocha

Byłam wtedy gówniarą, więc bardzo brałam to do siebie i bardzo dobrze pamiętam.
Trwało to podobnie, jak u Ciebie.
Byłam przekonana, że cierpi katusze, i że myśli, że to ja jej zrobiłam

Niemniej bardzo cieszę się, że Ciri już po

Przestanie się męczyć, biedulka :201461

(fotki obejrzę na kompie w domu)

Witaj Emee

Ciri w sumie nie wygląda źle. Ona ma dosć silny charakter... i jak się nad tym zastanowić, warczenie jak najbardziej do niej pasuje

Ale wczoraj mnie jakos wszystko razem zdołowało, jej warki i rozpaczliwe krzyki i do tego przerażenie Stelli. Dzisiaj jestem znacznie spokojniejsza.

Ciri dzisiaj bardzo dużo spi i dobrze, niech przesypia ten najcięższy czas. Z własnych obserwacji wiem, że drugi dzień po zabiegu jest najgorszy - rana puchnie, silne znieczulenia i narkozy odpuszczają, wszystko zaczyna naprawdę boleć. Potem stopniowo zaczyna następować poprawa... więc jesli może dzis spać i nie mysleć o bólu, to niech sobie spi.

Jedno czym się teraz martwię, to to, że się nie wypróżnia, żadną końcówką, że tak powiem. Ani siku, ani kupy. Nie wiem, czy wstrzymuje bo ją brzuch boli (a trudno się wtedy że tak to ujmę napiąć), czy ten kubrak ją tak blokuje psychicznie? Poczekam, jak nie da rady to zadzwonię rano do weterynarza i najwyżej pojedziemy wczesniej niż jestesmy umówione.

No i nie wiem, jak ja ją niby zapakuję do transportera. Nadal nie mam szansy jej nawet dotknąć bez silnego przytrzymania, a na to nie mam odwagi. Ciri piszczy żałosnie jak tylko widzi, że na nią patrzę - boi się, że znowu ją dotknę i będzie bolało

Ale jakos sobie damy radę, nie ma innego wyjscia.

A podejść Ją na smaczka w transporterze i zatrzasnąć drzwiczki?

Tak, cos w ten deseń kombinuję, trzeba ją będzie jakos zwabić. Bo na ręce sie nie da wziąć a jak zrobię to siłą, to zacznie się wyrywać i jeszcze cos sobie uszkodzi.
Na szczęscie mam tajną broń, której żaden mój kot nie umie się oprzeć - suszony tuńczyk :twisted:

Dobrze mieć taką tajną broń

Oj prawda! Bardzo dobrze

Tymczasem u Ciri mały przełom - kuweta zaliczona, bez problemów z kubrakiem, nie dała mi go podciągnąć, ale nic się nie zabrudził i wszystko sprawnie poszło. Siknęła konkretnie - nic dziwnego, po dobie od poprzedniej wizyty :ok:

Ogólnie jest raczej w niezłej formie, choć mnie traktuje z pewną dozą nieufnosci - woli żebym się jej za bardzo nie przypatrywała. Z drugiej strony mimo to stara się zawsze drzemać gdzies w pobliżu.

Z cyklu "kot w czerwonym golfie":

Ciri, brawo za siuśki i nieubrudzenie ubranka

(fotki jak zwykle zobaczę w domu...)

Jak noc?
I jak Stella? Lepiej z nią..?

Czesć Emee!

U nas nieźle, Ciri własnie wygrzewa się na słoneczku pod oknem, Stella ją czujnie obserwuje :roll:

Ciri wieczorem wspięła się do łóżka i zasnęła rozwalona na poduszce, wtulona w moje ramię. Nawet sobie pomruczała :1luvu:

I tak przespała całą noc, czego tu jeszcze nie grali - nigdy ze mną nie spała, co najwyżej przychodziła nad ranem. Z drugiej strony docisnęła TŻa Stella i też zasnęła

I tak obudziłam się scisnięta gdzies w srodku łóżka, wykręcona dziwacznie, żeby nie urazić Ciri, z bolącym kręgosłupem - nadal mnie pobolewa

Ciri rano dostała kolejną tabletkę, podjadła i jest ok. Na 16 jestesmy umówione na kontrolę. Niestety nadal ucieka, gdy chcę obejrzeć ranę - poproszę w przychodni o dokładny instruktaż jak to robić, gdzie ją przytrzymać, żeby nie urazić rany.

Stella nadal czujna, obserwuje Ciri i mało je, ale jest nieco mniej spanikowana niż pierwszego dnia. Poza tym nagle znowu zrobiła się super miziasta, własciwie przykleja się do nas cały czas. I na TŻa trochę lepiej reaguje, no chyba że zrobi jakis nagły ruch

No to czyli że wszystko wraca powoooooli na swój właściwy tor.
To dobra wiadomość.

Współczuję obolałych pleców - oby przeszło jak najszybciej.

Stella, wrażliwiec jeden. Też się zastanawiam, jak sobie radziła z samą sobą i tymi swoimi lękami w schronisku. Ale nie wyobrażam sobie tego. I chyba nie chcę :cry:

Grunt, że ma Was :201461

Nawet nie tak powoli wraca, w sumie to dopiero dwa dni po zabiegu i chyba jest nieźle

Stella dochodzi do siebie psychicznie, a Ciri fizycznie. Tak sobie myslę, że Ciri po narkozie w ogóle nie miała żadnych problemów żołądkowych. Zjadła pierwszego dnia całkiem sporo jak gdyby nigdy nic, żadnych wymiotów, biegunek. Twarda jest ta moja smarkula

Nie mówiąc już o tym, że pierwszego dnia właziła na drapak bez problemu...
Jeden jedyny pozytyw z tego zestresowania Stelli - mniej je i trochę może schudnie, bo naprawdę powinna, a cos nam w ogóle nie wychodziło z jej diety, za miękka jestem jak na mnie patrzy błagalnie w kuchni