Stella i Ciri, dziewczyny z Dublina cz. 2 - do zamknięcia

Ja przyznam szczerze Że nie zapanowalam nad jedzeniem dla Molki i Fuksa.Fuksa jadł Molki, ona Fuksa w koncu pomieszalam jedno z drugim i maja w jednej miseczce.
Nie było problemu

Ja bym im też pozwoliła na wyjadanie sobie z misek, gdyby nie to, że Stella ma szczególne potrzeby żywieniowe - wielu karm nie toleruje. A te karmy dla kociąt mają sporo tłuszczu albo cholera wie czego, na co źle reaguje. Znalazłam jak dotąd 3 karmy, po których nie miewa sensacji, przy czym tylko PONem się faktycznie najadała.
Zaryzykuję z tym Orijenem, bo PON niedostępny, może akurat będzie dobrze i będą mogły jesć to samo, a jak nie to będzie dla Ciri (bo ona cokolwiek zje, nie ma żadnych problemów).

Moje wyjadaja wszystko sobie... nie jestem w stanie nad tym zapanowac. Ostatnio sa zachwycone bozita.

Stella jest ostatnio takim odkurzaczem, że wszystko ją zachwyca

Moli25 pisze:

Ojej, nie mogę tego pokazać Ince...

KatS pisze:Też mnie ciągnie do pomocy w schronisku, tylko musiałabym się najpierw zaszczepić na tężec, inaczej nie przyjmują wolontariuszy. Nie zeby to był jakis wielki problem, więc chyba po prostu muszę się zebrać i to zrobić.

A jak Myszka się czuje?

Dziekujemy bardzo za zainteresowanie - Mysia czuje sie super, twu twu twu od sierpnia bez ataku.

Nie wiem jak w Dublinie ale schronisko w Cork jest bardzo specyficzne. Chcialam tam pomagac, ale stawiali mi warunki - szzczepienie, ubezpieczenie, referencje a na koniec powiedzieli mi, ze mnie nie chca.

Aia pisze:
Irlandzka Myszko, ja myślę, że mimo wszystko Nas, z takim zapałem do składania mebli, jest bardzo mało i nadal możemy czuć się nadzwyczajnie Miau, jak to miau, przyciąga do siebie wyjątkowych ludzi

Troche mnie pocieszylas

Irlandzka Myszka pisze:Nie wiem jak w Dublinie ale schronisko w Cork jest bardzo specyficzne. Chcialam tam pomagac, ale stawiali mi warunki - szzczepienie, ubezpieczenie, referencje a na koniec powiedzieli mi, ze mnie nie chca.

Dziwna sprawa. Może się nie znam, ale zawsze wydawało mi się, że każde ręce do pomocy się liczą. No ale pewnie mają swoje argumenty :roll:

Składanie mebli uwielbiam tak samo, jak Wy! Od małego lubiłam Lego bardziej niż Barbie

Emee pisze:
Irlandzka Myszka pisze:Nie wiem jak w Dublinie ale schronisko w Cork jest bardzo specyficzne. Chcialam tam pomagac, ale stawiali mi warunki - szzczepienie, ubezpieczenie, referencje a na koniec powiedzieli mi, ze mnie nie chca.

Dziwna sprawa. Może się nie znam, ale zawsze wydawało mi się, że każde ręce do pomocy się liczą. No ale pewnie mają swoje argumenty

Składanie mebli uwielbiam tak samo, jak Wy! Od małego lubiłam Lego bardziej niż Barbie

Mnie sie tez tak wydawalo. W sumie to w schronisku w Cork podobno nie usypiaja zwierzat dopiero od jakis 4 lat. Ale jak chcesz od nich adoptowac kota to nie maja. Przy adopcji trzeba wybulic 100 euro a dostajesz zwierztko nie szczepione, nie chipowane i nie kastrowane.

Hej

Irlandzka Myszka pisze:Mnie sie tez tak wydawalo. W sumie to w schronisku w Cork podobno nie usypiaja zwierzat dopiero od jakis 4 lat. Ale jak chcesz od nich adoptowac kota to nie maja. Przy adopcji trzeba wybulic 100 euro a dostajesz zwierztko nie szczepione, nie chipowane i nie kastrowane.

Hm

A powiedz mi, dużo zwierzaków błąkających się widujecie na ulicach, w parkach itd?
Dziwnie...

Szafa i szafka gotowe. Ubrania przeniesione. Stare meble poprzestawiane, komórka w srodku przemeblowana.
Stanowczo nie dołączam do grona fanek składania mebli

Nie było źle i nawet mało burzliwie, ale na długi czas mi wystarczy

Stella pomagała i nadzorowała:

MaryLux pisze:Ojej, nie mogę tego pokazać Ince...

Eee, Inka na pewno dawno już sama na to wpadła

Irlandzka Myszka pisze:Dziekujemy bardzo za zainteresowanie - Mysia czuje sie super, twu twu twu od sierpnia bez ataku.
Nie wiem jak w Dublinie ale schronisko w Cork jest bardzo specyficzne. Chcialam tam pomagac, ale stawiali mi warunki - szzczepienie, ubezpieczenie, referencje a na koniec powiedzieli mi, ze mnie nie chca.

To kciuki za dalsze dobre samopoczucie Mysi :ok:

Tutaj warunki to: szczepienie, sprawdzenie przez policję (garda vetting, nie wiem w sumie jak to po naszemu powiedzieć) i wykupienie mundurków DSPCA, czyli koszulki albo polarka albo kurtki przeciwdeszczoej albo wszystkiego :roll:

A możliwe też że na koniec nie zechcą...

Irlandzka Myszka pisze:Mnie sie tez tak wydawalo. W sumie to w schronisku w Cork podobno nie usypiaja zwierzat dopiero od jakis 4 lat. Ale jak chcesz od nich adoptowac kota to nie maja. Przy adopcji trzeba wybulic 100 euro a dostajesz zwierztko nie szczepione, nie chipowane i nie kastrowane.

W Galway było dosc podobnie. Tutaj schronisko jest naprawdę swietne, warunki w ogóle nie kojarzą się ze schroniskiem, do tego prowadzą dostępną dla ludzi klinikę weterynaryjną, hotel dla zwierząt, zajęcia dla psów itp. - sa bardzo mocno wrosnięci w dublińską społecznosć. Za kota płacilismy chyba 90 euro, ale miała komplet szczepień, była zachipowana i wysterylizowana. Przy odbiorze mielismy wykład i małe szkolenie odnosnie opieki nad kotem.I potem jak miała problemy (nie jadła 3 dni), to wystarczyło że zadzwoniłam, a załatwili mi bezpłatną konsultację z ich weterynarzem i generalnie mam pozytywne wrażenie. Ale to stolica, wiadomo, bliżej źródła pieniędzy i bardziej na pokaz. W Galway to była bieda z nędzą, koty do adopcji były w dużej ilosci, przetrzymywane na zapleczu sklepu z używaną odzieżą i w zasadzie każdy mógł sobie kota wziąć, bez zbędnych ceregieli.

A jak szukałam u nich pomocy dla moich bezdomniaków, nie raczyli nawet oddzwonić, zero zainteresowania.

barbarados pisze:Hej

Hej Basiu, witaj

Emee pisze:
Irlandzka Myszka pisze:Mnie sie tez tak wydawalo. W sumie to w schronisku w Cork podobno nie usypiaja zwierzat dopiero od jakis 4 lat. Ale jak chcesz od nich adoptowac kota to nie maja. Przy adopcji trzeba wybulic 100 euro a dostajesz zwierztko nie szczepione, nie chipowane i nie kastrowane.

Hm
A powiedz mi, dużo zwierzaków błąkających się widujecie na ulicach, w parkach itd?
Dziwnie...

Tu gdzie jestem teraz wiele nie widuję, ale sądząc z ilosci ogłoszeń na stronie DSPCA i kocich fundacji, to jest sporo. A W Galway sama miałam pod opieką cztery koty, sterylizowałam je z fundacją i widziałam, jaki ci ludzie mieli zapiernicz - mnóstwo kociej i psiej biedy...

Jest to smutne ze ludzie uwazaja sie ponad wszysyko i nie szanuja zwierzat, mysla ze sa Panami calego swiata. Pocieszajace jest to ze jest cala masa bardzo dobrych ludzi kochajacych zwierzeta i pomagajacych im.

No i co mysmy najlepszego narobili z tą szafą

biedna Stella nie umie sobie znaleźć miejsca, przepłakała z pół nocy, przychodziła do pokoju, szukała swojej kryjówki, a tam stoi już nowy mebel. Stara szafa jest przestawiona, opróżniona, ułożyłam im na dwóch półkach dwa posłanka, żeby miały miękko i wygodnie, wyłożyłam podłogę tekturą, żeby łapki nie wpadały między deski, wyjęłam ubrania wiszące na wieszakach, żeby żadna już się w nie nie zaplątała jak Stella kiedys... Mają własciwie osobny drapak i plac zabaw i niczemu innemu ta szafa nie służy. Wisi tam tzlko kilka ubrań (takich, którym nic nie zaszkodzi), ale z dala od miejsca, z którego skaczą, więc bezpiecznie. Ciri zadomowiła się od razu, noc spędziła na dachu, a wczesniej biegała i wspinała się jak szalona. A Stella weszła w nocy do srodka raz, drugi, trzeci... wspinała się na swoją półkę, po czym zeskakiwała z cichym płaczliwym miauczeniem - to już nie to ukochane miejsce. Widać wsród sterty moich ciuchów było bezpieczniej...
Właziła kilka razy w nocy do łóżka, domagała się głasków i pocieszenia, ale najgorsze, że tak żałosnie popłakiwała. Nawet przed chwilą słyszałam ją z sypialni popiskującą płaczliwie.
Ale trudno, tak dłużej nie mogło być, raz, że stale się bałam, że znowu któras się zaplącze w wiszące ciuchy i cos sobie uszkodzi, a dwa, że moje ubrania wyglądały naprawdę kiepsko. Mam nadzieję, że Stella jednak się dostosuje i znajdzie sobie nowe bezpieczne miejsce, a ma z czego wybierać, do tego nowy domek już do nas jedzie. Może przeniosę jej do sypialni jeden z kartonów, ten mniej używany, może tam zrobi sobie chwilowe zastępcze legowisko na noc?

A jeszcze jedno odnosnie Stelli: ona doskonale wie, że nie może jesć z miski Ciri. WIęc co sobie wymysliła? Siada za progiem (miski są zaraz obok), w przedpokoju, tak, żeby jej nie było widać z pokoju i sięga łapką do miseczki, po czym wyrzuca z niej pojedyncze chrupki. Przygarnia je łapką do siebie i cichaczem zjada

Już kilka razy ją na tym przyłapałam

Przebiegła ta Ciri :ryk:

Wpadnę na dłuższe posiedzenie wieczorem, tym czasem miłego dnia życzę miłym Paniom :201461

Stella i Ciri, dziewczyny z Dublina cz. 2 - do zamknięcia

Kto przegląda forum