Stella i Ciri, dziewczyny z Dublina cz. 2 - do zamknięcia

W takich sprawach nigdy nie jest sie nadopiekuńczym .
Śliczna kicia :1luvu:

Dziękujemy! Jest sliczna, ale czy zauważyłas, jaki ładny okrąglutki brzuszek sobie wyhodowała?

To zasługa tygodnia ze swobodnym dostępem do karmy dla kociąt, kiedy zostawały na całe dnie same :mrgreen:

A widziała foty Filipa ? To dopiero jest brzuszek . Stella wyglada normalnie :ok:

Za kocie brzuchy

Jaka ładna Stellunia i jak ładnie o Niej piszesz

Niesamowite jest to jak łączą się Nasze drogi z innymi i jak odnajdujemy Nasze pokrewne dusze (ludzkie czy zwierzęce). Też miewam podobne myśli, dlaczego to czasem dzieje się tak późno...
Brzusio fajny okrąglutki :mrgreen:

Objęłabym i się wtuliła.

Kocie brzusie są fajne, jest co całować. :mrgreen:

Hejka środowo!

Aia pisze:Jaka ładna Stellunia i jak ładnie o Niej piszesz
Niesamowite jest to jak łączą się Nasze drogi z innymi i jak odnajdujemy Nasze pokrewne dusze (ludzkie czy zwierzęce). Też miewam podobne myśli, dlaczego to czasem dzieje się tak późno...
Brzusio fajny okrąglutki Objęłabym i się wtuliła.

Stella pewnie najpierw by spanikowała na takie czułosci od nieznajomej, a potem by zaczęła mruczeć

Brzusio jest kochany, ale troszkę go musimy zmniejszyć, tylko cos nam dieta nie idzie... ani moja, ani Stelli

kalair pisze:Kocie brzusie są fajne, jest co całować.
Hejka środowo!

Witaj!

Ano jest co całować, cmokać, przytulać... jest dobrze

kalair pisze:Kocie brzusie są fajne, jest co całować.
Hejka środowo!

Fuks sprzedaje mi liścia w policzek za całusy w brzuchol :mrgreen:

Molce robie "pierdziochy" super przy tym mruczy.

Czytałam Twoją cudowną opowiastkę o Stelli, jakbym czytała o Moli, z tym ze ona znaleziona w firmie jako maluch.
Ale charakterem taka sama jak Stella, łągodna, delikatna, subtelna, bardzo "ludzka" =. Kocham ją naprawdę jak własne dziecko, Fuks też jest super, ale to mały szogun :mrgreen:

chociaż chyba mi syn dorasta. Też ma miejsce w moim serduszku :love:

Ciri też do całusków podchodzi sceptycznie... najczęsciej odskakuje oburzona

A Stella lubi, pod warunkiem, że nie wykonam żadnych gwałtownych ruchów - wtedy się boi, ale ją w ogóle łatwo przestraszyć.

Czyli nasze starsze kotunie to prawdziwe damy, a młodsze to zabijaki

Ja uwielbiam je obie, obie mnie rozczulają i zachwycają, ale to Stella mnie dodatkowo bardzo wzrusza :1luvu:

MaryLux pisze::piwa:

To już na jutro - Świętego Patryka?

Guinessem na zdrowie! :piwa:

No to witam swiętopatrykowo :piwa:

Rozmawiałam z mamą - Tosia, 12-letni pies rodzinny, ma potwierdzone PNN. Dostaje leki, tata intensywnie przeszukuje zasoby internetu w poszukiwaniu najlepszej diety (karma nerkowa została zlekceważona, zresztą Tosia jest przywyczajona do domowego jedzenia - raz dziennie obie z Niką, drugim psem, dostają "zupę" - z mięsa, warzyw, ryżu, jakichs dodatków typu olej z łososia, mokrej karmy nigdy nie jadły, a sucha karma jest na podjadanie w ciągu dnia). Na szczęscie Tosia jest bardzo dobrze utrzymana, to zgrabny, żywotny pies, nie robi wrażenia dwunastolatki (poza siwawą sierscią - na warstwie brązu pojawiły się białe włosy) i ładnie reaguje na leczenie.
Mnie jest trudno uwierzyć, że Tosia ma już 12 lat, a do tego nieuleczalną chorobę. Byłam jeszcze na studiach, kiedy rodzice ją wzięli do sąsiadów, którzy znaleźli i przygarnęli umierającą z głodu szczenną sukę - urodziło się 10 szczeniaków, a Tosia była chyba ta najsłabszą w miocie. Z charakteru to jest psi odpowiednik Stelli - łagodna, słodka, a przy tym nieco neurotyczna. A może i mocno neurotyczna

Moja koleżanka kiedys powiedziała, że Tosia jej przypomina Woody Allena - gdyby była człowiekiem, to pewnie większosć czasu spędzałaby u terapauty opowiadając o swoich nerwicach

Tosia trochę "zmężniała" przy Nice, która z kolei kojarzy mi się z Ciri - mały zbój, ale bardzo słodki i kochany.
Ta choroba Tosi uswiadomiła mi kolejny raz, że nasze zwierzęta są niestety smiertelne...

A tu obie psiny - od lewej Nika i Tosia:

Jakie fajne psiurki! Witanko, za Tosię trzymamy kciuki. Niech żyje jak najdłużej i najlepiej mimo choroby :ok:

Uśmiałam sie z tego porównania do Woody Allena

Wyobraziłam sobie psicę na kozetce :mrgreen:

Życie psa czy kota niestety to tylko chwila

Bardzo szybko ucieka. Początków to w zasadzie się nie pamięta, bo to jak mrugniecie oka, kilka lat człowiek się pocieszy radosnym, sprawnym, pełnym życia i energii czworonogiem, a potem przez kilka lat drży o staruszka...
Ale trzymam kciuki by wyniki Tosi się unormowały, rodzice znaleźli odpowiednia dietę, dzięki której psina pożyje jeszcze kilka lat, co zdecydowanie jest możliwe przy tej chorobie. Kciuki :ok:

Jak świętujesz dzień św Patryka? Prócz Guinnessa :mrgreen:

To jest jedno z ważniejszych świąt w Irlandii czy tylko najbardziej popularne zagranicą?

KatS pisze:Ciri też do całusków podchodzi sceptycznie... najczęsciej odskakuje oburzona A Stella lubi, pod warunkiem, że nie wykonam żadnych gwałtownych ruchów - wtedy się boi, ale ją w ogóle łatwo przestraszyć.

Czyli nasze starsze kotunie to prawdziwe damy, a młodsze to zabijaki Ja uwielbiam je obie, obie mnie rozczulają i zachwycają, ale to Stella mnie dodatkowo bardzo wzrusza

MaryLux pisze::piwa:

To już na jutro - Świętego Patryka? Guinessem na zdrowie!

Szkoda, że Cię nie ma we Wrocku - na pl. Solnym jest pub Guiness

Stella i Ciri, dziewczyny z Dublina cz. 2 - do zamknięcia

Kto przegląda forum