Koci "trójkąt"; Ada nie żyje, Tysia nie żyje

spokój

postaram się obfotografować swoje :ryk:

Obfotografuj

Nie ma nic piękniejszego niż koty, dlatego warto i trzeba uwieczniać ich piękno na zdjęciach

Dzisiaj minęło 5 lat od śmierci Pumci.

Niewiarygodne, jak szybko mija czas

czas pędzi, :strach:

Była piękna i nieprawdopodobnie mądra.
Absolutnie niezwykła.

madrugada pisze:Nie znam jej historii,dużo później trafiłam na Wasz wątek, ale będę chciała kiedyś poczytać o Twoich kotach od początku.
Tak pięknie, ciepło o nich piszesz. Jeden z niewielu wątków, które chce się czytać.

Wątek jest interesujący, bo moje koty są i były wyjątkowe

Pumcia przez lata była kotem bezdomnym. Wreszcie schorowana i nieatrakcyjna z wyglądu, trafiła do schroniska. Raz została adoptowana, ale szybko oddano ją z powrotem.

To Pumcia w schronisku:

Uszka miała zniekształcone przez świerzb.

Kiedy okazało się, że wymaga ciężkiej operacji - guzy m. in. na klatce piersiowej - pod opiekę wzięła ją Fundacja Alarmowy Fundusz Nadziei na Życie (obecnie Stawiamy na Łapy). Po operacjach przebywała około 10 miesięcy w DT, ale jakoś nadal nikt jej nie chciał.
W lipcu 2009 roku opowiedziała mi o niej anna09 i namówiła mnie na odwiedzenie Pumci w jej DT. Było to około 8 miesięcy po śmierci mojej Mrusi.
No i Pumcia przeprowadziła się do nas.
Niestety, półtora roku później Pumcia umarła w wyniku wyjątkowo agresywnego raka jelit.
Żyła około 9 lat.

miała tą chwilę dobrego życia,
myśle, ze to bardzo ważne, dla niej i dla Ciebie,
dobra robota mb :201494

Pamiętam Marysiu Pumcię.

Pumcia była wyjątkowo mądra, wręcz nieprawdopodobnie.
Wesoła, radosna, wszystko ją cieszyło.

Bardzo ładna kiciunia. Przypomina trochę zaprzyjaźnionego kotka z działek. Szczególnie zwraca uwagę jej ma mądry pyszczek- mam słabość do czarnuszków, choć w domu królują szarusie.

Czytając o upływającym czasie uświadomiłam sobie, że moja Hesia pod koniec maja skończy 7 lat, a Dyzio w lipcu 6. Powoli zbliżają się do wieku dojrzałych kotów, a ja ciągle widzę kruszynki, które trafiły do mojego domu. Zwłaszcza Hesia była maleńka, tylko trochę wystawała poza moją dłoń. Nadal rozczula mnie, gdy raz na jakiś czas przychodzi na kolana (wtedy, gdy ona ma ochotę) i próbuje ułożyć się wzdłuż mojej nogi, tak, jak wtedy, gdy karmiłam ją strzykawką, trzymając lekko pod górę, by się nie zachłysnęła. Z kolei Dyziek to "przytulak" na sto dwa. Trzeba uważać, by się nie potknąć o niego, gdy robi bęcki ciesząc się z każdego kontaktu z człowiekiem. A że jest to realne niebezpieczeństwo, przekonała mnie dziś koleżanka, której wczoraj "podłożył nogę" jej osobisty kot sprawiając, że wyciągnęła się jak długa, później obserwował ją zza węgła, dziwiąc się zapewne, co ona wyprawia. Do teraz nie wie, jak dokonał tego zamachu. Skutek: czy jej się to podoba, czy nie, póki co siada wyłącznie na miękkim podłożu i to boczkiem, niczym dama na koniu. Jednym słowem: uwaga na domowych zamachowców :lol:

No, właśnie, minie zaledwie parę lat, człowiekowi wydaje się, że nadal ma młodziutkiego kotka, a tymczasem kot jest już panem lub panią w średnim wieku :wink:

Czaruś ma dar włażenia pod nogi.
Najciekawsze przypadki miały miejsce na poprzednim mieszkaniu:
1. Wybiegł nagle spod kanapy, aby otrzeć mi się o nogi, gdy niosłam ich michę z wodą. Udało mi się utrzymać równowagę, ale woda wychlustała się na biurko, komputer, dekoder UPC i router.
2. Gdy rano, wybierając się do pracy, biegłam do łazienki, wypadł zza drzwi do łazienki. Starając się go nie rozdeptać, uskoczyłam w kierunku ściany i poleciałam na szafkę. W ostatnim momencie udało mi się uchwycić futryny, co uratowało mnie przed połamaniem się na kawałki.

Tutaj ostatnio wreszcie doczekał się tego, że stanęłam mu na łapkę - zrobiłam krok do tyłu i jak zwykle Czaruś wyrósł, jak spod ziemi, akurat tam, gdzie postawiłam stopę.
Aż wrzasku narobił, ale ta przygoda w żaden sposób nie wpłynęła na zmianę jego stylu bycia :wink:

Witamy serdecznie po raz pierwszy.
Będziemy stałymi gośćmi :1luvu:

Koci "trójkąt"; Ada nie żyje, Tysia nie żyje

Kto przegląda forum