OTW14- lepsiejszych dni czekamy ;( ciagle "coś" i " coś "

**Adopcje: 12 >>**

Trzecią zaczęłam.
Mąż sprawił się.

Trzymaj się Asiu! Cieplutkie myśli nieustannie dla Ciebie.

Asiu podczytuję i trzymam kciuki za zdrowie. Dobrze jest że nie boli ani kolanko ani kręgosłup. Zdrowiej szybciutko ale pieść się i odpoczywaj póki możesz. :1luvu:

**Adopcje: 12 >>**

Dzięki Gosia.
Oddział powoli budzi się. Dziś procesja z dyrkiem na obchodzie. To spęd będzie. Dzień operacji. To będzie rozgardiasz. Tydzień pobytu i wszystko się wie. Co, jak i kiedy.
Za oknem biało deczko. I ciemno.
Mało budynków to i mało świateł więc ciemność jest prawdziwą ciemnością.

Asiu-trzymamy kciuki, łapki, ogonki i wszystko aby pobyt Twój w szpitalu owocny był. I aby ból poszedł sobie precz i nie wrócił!

Ciekawe, co piszesz. To chyba nie jest duży szpital? Bo skoro jest też dzień operacji... przywykłam do tego, że operacje codziennie, jak w fabryce (tylko niekoniecznych nie ma w soboty i niedziele). Spokojnego dnia.

Zdrowiej szybko Asiu :ok:

**Adopcje: 12 >>**

Jestem w domu. Zeszło się z wypisem do późna. Jeszcze załatwiłam kopię badań i zapis do prowadzącego lekarza w poradni. Dobrze, że to zrobiłam bo przez święta terminów nie ma już w tym roku.
Jeszcze apteka i takie tam. Witanie, głaskanie futerek... i padłam. Obłożona kotami.

Marzenko, o zdrowieniu mogę pomarzyć tylko.

Na razie wszystko muszę przetrawić sama.

Popitoliłam wszystko w komórce szukając w szpitalu wi-fi i sobie wykasowalam dostęp do ups. Gdzieś mam kod ale to " gdzieś " muszę poszukać.

Koty szczęśliwe grzebią w walizce.

Asiu ,nie wiem co napisać,jestem przy tobie myślami.... wiem to mało :cry:

pozdrawiam :1luvu:

Asiu

odpoczywaj

Trzymaj się Asiu, jesteśmy z Tobą myślami :ok:

W domku z kotami najlepiej! :ok:

ASK@ pisze:No...cuż. Trzeba spojrzeć w oczy prawdzie.

Tak stałam się kocią gwiazdą
Bogatym posiadaczem strażackich lejków, zniszczonego mieszkania, totalnej nerwicy , nie spokojnych dni i nocy, atrakcyjnych rozmów adopcyjnych...
Ale najbogatsza się zrobiłam w przyjaźń. Waszą.
Nie jestem sama w tym zwariowanym kocim świecie.
Dzięki

W wolnej chwili doczytuję Asiu, ja na forum trafiłam prawie rok wcześniej od Ciebie i te moje 8 lat zajmowania się pomocą kotom zniszczyło moją psychikę, bo ileż można wytrwać widząc krzywdę i cierpienie zwierząt?!

Wytrwałości Asiu życzę i jak najmniej bólu.

**Adopcje: 12 >>**

Mam dziś kiepski dzień. Bardzo.
Syndrom pierwszego dnia po szpitalnego :cry:

chyba mnie dopadł.
Ja i moja rodzina musi sobie poradzić ze wszystkimi emocjami. Nie jest prawdą, że jesteśmy naszykowani na złe wieści. A pocieszanie się, że lepsze gorsze niż złe gorsiejsze nie przynosi efektu.
Wszyscy są nawykli, że ja twarda baba jestem. Rodzina szczególnie. A ja rozsypałam się w puzzle. Zanim je poukładam minie deczko czasu. Ale uda się. Musi.
Rafał, szpitalny fizjoterapeuta, wczoraj poświęcił mi wiele czasu i uwagi. Okazuje się, że standardowa " gimnastyka " nie jest dla mnie. A jej ew skutki mogą być nie fajne. Wie co robimy i uczulił mnie mocno na co sobie pozwolić nie mogę.
Pierwszy dzień "po" jest najgorszy.

Aniu, doskonale wiem co czujesz. Ostatnio wiele nieszczęść twoich podopiecznych spotkało. Nic co może dać kopa i wiarę na przyszłość. Nie raz zastanawiałam się jaki w tym wszystkim jest sens.Po cholerę zajmuję się tym kociejstwem i po cholerę dowalam sobie nerwów. Ból zostaje zawsze. Niestety.

Anna61 pisze:
ASK@ pisze:No...cuż. Trzeba spojrzeć w oczy prawdzie.

Tak stałam się kocią gwiazdą
Bogatym posiadaczem strażackich lejków, zniszczonego mieszkania, totalnej nerwicy , nie spokojnych dni i nocy, atrakcyjnych rozmów adopcyjnych...
Ale najbogatsza się zrobiłam w przyjaźń. Waszą.
Nie jestem sama w tym zwariowanym kocim świecie.
Dzięki

W wolnej chwili doczytuję Asiu, ja na forum trafiłam prawie rok wcześniej od Ciebie i te moje 8 lat zajmowania się pomocą kotom zniszczyło moją psychikę, bo ileż można wytrwać widząc krzywdę i cierpienie zwierząt?!

Wytrwałości Asiu życzę i jak najmniej bólu.

Ja też pani Asiu życzę wytrwałości i bez cierpień.Podczytuję cały czas ten wątek, tylko nic nie piszę.
Ostatnio bardzo mi też smutno, bo od 08.12.2015r. moja kochana Pusia nie żyje. Nie raz czytałam o śmierci pani podopiecznych, wiem jak to bardzo boli, a pani opiekując się tak długo różnymi kotkami wiele przeszła i nic dziwnego, ze odbiło się to na pani zdrowiu.

OTW14- lepsiejszych dni czekamy ;( ciagle "coś" i " coś "

Kto przegląda forum