OTW13- maluszki...Jokot prosi o głosy w Krakvecie!

O miotle nie było, bo czarodziejka to raczej z nadobnością się kojarzy, niż miotłą, ale pewnie musiała w trakcie tę miotłę jakoś zanabyć.

W każdym razie poprawna odpowiedź jest taka:
-Co różni czarodziejkę od czarownicy?
-Jakieś 40 lat...

Nie wiem, czemu mi się wydawało, że Semirek już sobie poszedł na swoje...
Za to pomyśl pozytywnie - niech nie przychodzą nowe.

Ja mam nową dziewczynkę (chyba dziewczynkę, ale jajka się nie wykształcają, czyli pewnie dziewczynką pozostanie). Ktoś mojej mamie pod drzwiami zostawił (nawet wiemy kto). No to przyjechała do mnie.
Burą. Taką nawet bardziej szarą i bez rudego, ale niestety nie jest też srebrna whiskasowa. Teraz będzie miała jakieś 5-6 tyg. Nawet się ucieszyłam, że taka mała, bo jeszcze dobry miesiąc-półtora zanim w ogóle zacznę jej domu szukać. A co tu ukrywać - wolę etap obrabiania kota niż ogłaszania...
Na szczęście nie jest dzika, ale też i nie taka domowa - trochę jeszcze boi się ludzi i często woli się ewakuować pod meble niż z nimi poprzestawać. Jej dużym przyjacielem jest Korneliusz, który na nią nie fuczał - ale ze średnią wzajemnością, choć Kornel ma filozoficzne usposobienie. Ale ogólnie to głupia jest i nie wykazuje chęci wspólpracy z Claire, która po kilku dniach wyrzekania doszła do etapu, że by malucha przytuliła - niestety maluch jakoś nie chce się do niej przytulać. A takiego niewdzięcznego Claire ofukuje... I tak kółko się zamyka.

Teraz przede mną odrobaczanie - powiedzcie mi, czy powinnam już, czy jeszcze tydzień poczekać? Jeżeli mam ją szczepić po skończeniu 8. tygodnia i zachować odstęp, to chyba już czas pomyśleć o odrobaczaniu? Ostrożnościowo zakładam, że ma 5 tygodni, nawet jeśli jest starsza (chyba jest, bo nieduża, ale już bardzo samodzielna). To znaczy nie wiem, czy jak na swj wiek jest nieduża, bo nie mam pojęcia. Spróbuję ją zważyć (wet tydzień temu nie mógł, bo się zbytnio kręciła).
Jest już u nas (łącznie mamy i mnie) tydzień, więc kwarantanna pp niejako minęła.

**Adopcje: 10 >>**

Pochowałam Srebrnego Pingwinka.
Dopiero co. Żal ogromny. Ból i wyrzuty sumienia.
Nie przyszedł na karmienie rano. Dałam znać Adze, że ma leki podać. Oczko mu wysiadło .
Nie było go rano a ja nie obeszłam posesji w poszukiwaniu chłopca. Może jeszcze żył. Może.
Postanowiłam wracać z pracy inną drogą. Zakupy zrobić. Leżał na zielonym skrawku obok ulicy. Zamarłam jak rozpoznałam . Wróciłam po ręcznik i pudełko. Znalazłam łopaty. Przyszła Aga. Pochowałyśmy Pingwinia. Rycze, klne i mam dość. Cholerna niby karmicielka co malutkie kotki lubi. Robiła wszystko bym matki a potem dzieci nie znalazła.Cholerny przydzielony świat. Kastrowałam go w sierpniu. W kwietniu skończył roczek.Piękny dzieciak.
Maluni Chłopczyku brykaj na łąkach niebieskich.

Nikt nad nim się nie pochylił. Szłam z recznikami i widziałam ludzi mijajacych ciało. Nikt nawet chwili nie poświęcił kotu.
Boże, mam nadzieję że nie pozwoliłes mu cierpieć.
[*]