Antoś i ferajna, wszystko co chcielibyście wiedzieć, a ..

[Fanszeta]

Dzięki, Erin, plecy trochę lepiej. Staram się trzymać prosto i nie przewracać .
Co do kociaków, to nie dają się wywabić niczym, nie ma mowy, żeby jadły z ręki, ani żeby jadły przy mnie.
Jak wchodzę do pokoju, to chowają się po kątach. Ale ostatnio oba czarno-białe uciekają troszkę wolniej, więc mogę je zobaczyć. Szary kociak pozostaje nadal niewidzialny.Nawet nie wiem, jakiej są płci.
Dzikusy okropne, jeśli je namierzę i się zbliżam, to syczą. Piórkiem mogę sobie machać do us...
Zaczęły się bawić, szczególnie dobrze im idzie toczenie piłeczki po nocy. Trochę to głośne, ale sąsiedzi na dole nieobecni
Staram się przebywać z nimi, jak najdłużej się da, jednak oswajanie postępuje baaaardzo powoli.
U mnie i tak mają większy kontakt z człowiekiem niż w fundacji. Martwi mnie tylko to, że są już dość duże, jakieś 2,5-3 miesiące. Czy dojdą do takiego stanu: ?

[Erin]

Ja bym była optymistką. Są jeszcze małe, to nie dorosłe koty.
Moja Pyza taka była na początku,nazywałam ją Pirania, Żyleta albo Czarna Mamba.
Z czasem jej trochę przeszło.

I cieszę się, że ze zdrowiem lepiej

[jaaana]

Dlatego jestem zwolenniczką oswajania w klatce. Czy chcą, czy nie, muszą przyzwyczajać się do bliskości człowieka.
Podziwiam Cię, Fanszeta, że wybierasz trudniejszą opcję.
No i wydaje mi się, że łatwiej oswajać jednego.

[Fanszeta]

Jakoś zawsze miałam wewnętrzne opory przed klatką. Choć pewnie przyspieszyłoby to proces oswajania. Ale koty są już dość spore i żywe. No, wszystko ma swoje plusy i minusy. Zobaczymy, co będzie po weekendzie, może nastąpi cudowne oswojenie.

[jaaana]

No wiem. Ale w tej klatce nie siedzą w nieskończoność. Kilka dni max. Widzą dokładnie ręce, które karmią, widzą, że człowiek, nawet bardzo blisko, nie robi im krzywdy.

[Erin]

Olu, dokładnie o tym samym pomyślałam. One są już trochę duże jak na klatkę.
Chyba, żeby faktycznie spróbować przez jakiś w miarę krótki czas.

[Fanszeta]

Jedno z kociąt wyłazi bez problemu, siada na materacu lub krześle i gapi się na mnie. A w sobotę rano wlazło mi do łóżka i próbowało obgryzać mój goleń!!! Pewnie szukało cycka, a gryzło dość zdecydowanie, potem ząbki zsuwały się po skórze i znów, kolejne chap... Ośmielił ją Antoni, który mnie ugniatał i mruczał. Pozostała dwójka po raz pierwszy wylazła wczoraj, tak więc jestem pewna, że kotków jest trójeczka, żadne nie wyparowało .
Jak wchodzę do pokoju, to się chowają, ale jak dłużej pobędę wychodzą i się bawią. To właściwie taki sobotnio-niedzielny przełom, powinno być z górki, może i ze mną się wkrótce pobawią.

[Fanszeta]

A co do klatki, to raczej powinnam je tam była wsadzić na samym początku, jak tylko do mnie trafiły.

[jaaana]

Oswoją się i tak, tylko wolniej.
Ale Tobie przecież nie brakuje cierpliwości

[Erin]

Będzie OK, oswoją się

[Fanszeta]

Uprzejmie donoszę, że jeden z dzikusków Rysiu znalazł dom. Rysiu pogryzł mnie dotkliwie na samym początku, więc po takim wstępie mogło być tylko lepiej. Nadal jest lękliwy, lecz rano przychodzi do łóżka na dłuższą dawkę miziania. Mruczy, wystawia brzuszek, więc niech się doswaja już w swoim domku. Będzie miał siostrę ragdollkę i będzie na diecie BARF.
Zostały mi dwa kotki, w tym jeden kocurek, bardzo odważny i prawie oswojony, i jedno coś, co się nie daje dotknąć. Ale już wychodzi i gryzie mnie po stopach. Dostaję też po łapie, jak wyciągnę rękę. Coś nazwałam Charlie.
Wczoraj też byłam u neurologa ze sparaliżowaną kotką Korą. Rokowania nie są najlepsze, więc mam doła.

[Erin]

Oj, zasmuciłam się
Oby jednak było lepiej
I dużo szczęścia dla Rysia, a za domki dla pozostałej dwójki mocne