Nadbużańskie koty - do zamknięcia

[Erin]

Marta

[agnieszka.mer]

Straszna wiadomość...

[marta-po]

Normalnie się popłakałam.
Do bani z tym wszystkim.

[Erin]

Trzymajcie się!

[Alienor]

Marta, bardzo współczuję, bo przeżywałam to nie raz i wiem jak to boli.

Koronawirusa ma jakieś 75% kotów. U których zmutuje i wywoła FIPa nie wiadomo, podobnie jak nie wiadomo czemu nie uderza we wszystkie, które miały z nim kontakt. Zmutowany wirus - ten powodujący FIPa - tkwi wewnątrz kota, dlatego w zasadzie nie ma możliwości zarażenia się nim. Ostatnio to cholerstwo uderza częściej, ale niestety nie ma wciąż na niego ani lekarstwa, ani szczepionki. Nie przejmuj się potencjalnym zarażeniem - z tego, co pamiętam wirus jest najbardziej aktywny zanim u kota pojawią się objawy, więc co się miało stać to się stało. Mama mojej Kotori odeszła na FIPa, podobnie jak jej siostra Korin - dwa pozostałe koty z tego miotu (Kodama i Kohaku) żyją i mają się dobrze, mimo że Kodama na wskutek wypadku w domu miał amputowaną łapę. Kotori była do ostatniego dnia ze swoją mamą i nie zachorowała, więc jest spora szansa, że nie będzie żadnego "ciągu dalszego". Bądź z nią, rozpieszczaj ją póki możesz i staraj się nie myśleć zbyt wiele o przyszłości.

[marta-po]

Trzy lata temu trafiły do mnie cztery maluchy, podrzutki w kartonie. Trzeba je było karmić butelką. Dwa odeszły z powodu FIPa, gdy miały około 4 miesięcy. Jeden w DS u forumowej Santpauli, drugi u mnie. To było moje pierwsze zetknięcie się z tą chorobą. Trzeciego kocurka wyadoptowałam. Ma się dobrze. Czwarty - Lucjan został u nas na rezydenta. Dlatego zaczęłam obawiać się, czy on nie jest siewcą. Półtora roku temu odeszła Bajka i łaciatek z powodu FiPa. Teraz objawy są u Marysi. Lucjan ma się bardzo dobrze. Tak mało wiadomo o tej chorobie, że zaczęłam mieć wyrzuty sumienia i boję się brać kolejnego kota, żeby go nie narazić. Nie wiem, czy Marysia zaraziła się od Lucjana, bo też nie wiadomo czy on jest nosicielem. Za dużo niewiadomych.

Dzięki Alienor za te słowa, bo źle mi z tym wszystkim i bardzo mi szkoda Marysi.

[zuzia96]

Marto, tak mi przykro. Biedna Marysia, biedna Ty, bo nie ma nic gorszego jak patrzeć na kota, któremu choroba właściwie nie daje żadnych szans. Rozpieszczaj ją póki jest z Wami

[saintpaulia]

Ogromnie Ci współczuję. Kochaj ją po prostu, tak, jak dotąd.
Wyjscie na ten taras na pewno uprzyjemni jej chwile.
Nasz kochany Nazirek od Ciebie był moim drugim zetknięciem z FIPem. Po pierwszym i odejsciu malenkiej Frani, tak się przestraszylismy i zalamalismy, że nie planowalam kolejnego kota. Rozumiem Twoje obawy, mi też towarzyszy taki strach, że to kiedys wróci. Boję się ich złych humorów, każdego osłabienia kondycji. Ale tak naprawdę to jedyne co możemy robić, to dbać o ich odpornosc, chronic przed stresami i po prostu kochac.
Mam nadzieję, że kiedys uda mi się odwiedzić ten koci raj u Ciebie. Szkoda, że ten czas tak goni i czlowiek zyje w większosci pracą.

[marta-po]

Nie wiem czy Marysia zdąży wyjść na taras. Jeszcze kilku dni robót wymaga, a Marysia słabnie. Wróciłam po dobie z pracy, więc poobserwuję ją dziś, jak się zachowuje, ale już po jej oczach widzę, że jest źle.

Właśnie otworzyłam paczkę z zooplusa. Przyszła zamówiona siatka na taras. Ale to ostatni etap. Pada deszcze, nie ma jak zaimpregnować belek i desek. Roboty stanęły.

Zuziu, pytałaś o trikolorkę, której oferowałaś tymczas. Widziałam się wczoraj w pracy z tym kolegą. Mieszka on na uboczu i trikolorka jest kotką wychodzącą. I to jest najlepsza dla niej opcja, bo ona nie chce być w domu. Przez pierwsze trzy tygodnie nie wypuszczali jej, ale ona wciąż siedziała na parapetach, bardzo chciała wyjść. Zadomowiła się w ich ogrodzie, ale do domu wchodzić teraz nie chce, gdy ją wypuścili na zewnątrz. Wpada do domu, przebiegnie kąty i wybiega do ogrodu. Ma miejsce do spania w garażu, bo tam sobie wybrała. Ma tam legowisko. Kolega wyciął dla niej otwór, żeby sobie wchodziła, kiedy chce. Widać, że żałuje, bo chciał żeby Mila (tak ją nazwali) spała domu, ale ona sama sobie wybrała miejsce poza domem. Głaskać się daje, nie ucieka, choć przy pierwszym wyciągnięciu ręki jest wciąż trochę nieufna. Najbardziej ufa żonie kolegi. Sądzę, że zimą zmieni zdanie i zacznie więcej przebywać w domu.

Saintpaulia, Erin, w końcu uda nam się spotkać. U mnie najgorszy natłok zawodowy powolutku zbliża się do końca, więc w końcu zgramy się czasowo.

Zajechałam dziś po drodze do szopki. Była tylko buraska, ale tak to jest wiosną i latem. A w miskach jedzenia nie do przejedzenia, bo rano koleżanka karmiła.

[Erin]

Oby jak najszybciej taras był zrobiony
Wygłaszcz futerka ode mnie, szczególnie Marysię

Dla mbie dziś smutny dzień. 2 miesiące temu straciłam Pixelka

[marta-po]

Przykro mi Erin. Trzymaj się

Przestało padać, wrócił pan, robi taras. Muszę skoczyć po impregnat, bo się kończy. Jest wilgotno, nie będzie szybko schło niestety.

[marta-po]

Dziewczyny, tak na poprawę nastroju.
Pochwalę się moją kolekcją kocich magnesów. Co wyjazd to zakupuję, gdziekolwiek koci magnes znajdę.

[marta-po]

Marysia i Klarcia kilka dni temu

[Erin]

Dzięki Marta

Magnesy cudne, też kupuję jak gdzieś mi nowy w oko wpadnie.
Mam kilka takich samych jak Ty.

[marta-po]

Co nam daje prawo decydować, który śpiew ptasi będzie ostatnim, jaki kot usłyszy? Który powiew wiatru będzie ostatnim, który kot poczuje na swoim futerku?

Marysia dołączyła do innych kocich aniołków.

Jej zachowanie zaczęło wskazywać, że cierpi. Godzinę temu pojechałam z nią na eutanazję.