Moje koty XVII. Rysia - guz listy mlecznej :(

Birfanka pisze:Widzialam brame, piekna! Nastrojowa taka

C' nie? Specjalnie poszłam dzisiaj, specjalnie sfociłam, specjalnie włączyłam kompa, żeby spokojnie popisać :twisted:

i porżeć jeszcze trochę z traum naszych.

O, i dopiero zauwazylam, ze TEZ masz morze w profilowym! Obrazek

Birfanka pisze:O, i dopiero zauwazylam, ze TEZ masz morze w profilowym!

Byłm parę dni w lutym - uwielbiam ale niestety rzadko mam okazję bywać. A w tym drugim, małym - mewie stopy mam - bo ciężko zauważyć.

Faktycznie, przyjrzalam sie z bliska i teraz widze-wczesniej zarejestrowalam tylko piasek

o Dżo, a jak Cię na fujzbuku znaleźć. chcę bramę obejrzeć!

Tak se czytam i nie mogę pojąć co Wam na mózg gromadnie padło z tymi księżniczkami :roll:

Nigdy w życiu nie chciałam być księżniczką (mój brat planował, że zostanie królem, gdyż albowiem posiadał takie kwalifikacje jak odstające uszy, dzięki którym korona by mu nie spadła :twisted:

), za żadne skarby.
Ja chciałam być podróżnikiem do dzikich plemion oraz innych niebezpiecznych miejsc, względnie archeologiem, ale oczywiście takim, co to od razu całe miasto znajduje :mrgreen:

Księżniczką? W życiu mariana! Żebym cały czas musiała chodzić ubrana w sukienki z koronkami, nie mogła włazić na drzewa ani wywijać na trzepaku ani usiąść na ziemi i tylko cały czas się godnie zachowywać? Never :!:

kwiat groszku pisze:o Dżo, a jak Cię na fujzbuku znaleźć. chcę bramę obejrzeć!

Masz PW

Hyhy, doczytuję :ryk:

Ja też marzyłam o imidżu księzniczki, ach, te falbany, tiule, koronki, jablonexy... a tymczasem w ówczesnej mojej parafii wprowadzono jednolite stroje dla wszystkich dzieci :placz:

I niesamowicie wręcz fascynowały mnie te gałki zmiany biegów z zatopionymi samochodzikami...

Sukienki mi w dziecinstwie bynajmniej nie przeszkadzaly w bieganiu, wdrapywaniu sie na drzewa i biciu sie z chlopaczyskami

A ladne mialam, Mam mi wlasnorecznie szyla (komunijna tez), no ale nie byly to tiule i gipiury. Raczej krateczki vichy z przodzikiem z haftu angielskiego albo zwiewne etaminy w rozyczki

Jednak do Komunii marzylam o strojnej szacie podobnej do szat kolezanek, a nie skromnej sukience empire. No ale choc dluga byla, to choc tyle

Choc spodnica nie byla cieta z kola i sie nie krecila, bu. I tych rozpuszczonych lokow nie moglam odzalowac.

A w ogole to o byciu ksiezniczka nie marzylam, trzaskalam tylko tasmowo rysunki krolewien w koronach i krynolinach z falbanek.
Takze na scianach :oops:

Regata pisze:Tak - 70-te. Jakoś w połowie tych 70-tych zaczęłam chodzić w odwiedziny do koleżanek i zwracać uwagę na te cuda techniki

Koleżanka u której zamieszkał vujek z Ameryki, z samego "Szikagoł", kłamała, że ma kolorovy televizor vięc opoviadała nam v jakich kolorach były stroje v filmach. Vujek nie okazał się jakoś strasznie rozrzutny vbrev oczekivaniom. No a poza tym już po 2 latach podervał v parku zdrovą 18 i od rodziny zbiegł, mało że zbiegł to się z młódką ożenił i tak, dolarova emerytura posłużyła komu innemu. kara za kłamstvo :idea:

Birfanka pisze:Traumy a dziecinstwa

Konika mialam, za to bardzo ubolewalam nad tym, ze nie mam pianina.
Traume telewizyjna mialam podobna (zli rodzice zabraniali mi ogladania Markizy Angeliki , z zapartym tchem wiec pozniej wysluchiwalam relacji szkolnych kolezanek), i do komunii tez nie mialam nie tylko falbanek, koronek, zlocen i tiuli, ale nawet rozpuszczonych lokow!

Choc teraz nawet mi sie podoba

Ja Angelikę juz oglądałam legalnie, rodzice vidzieli vcześniej v kinie i uznali, że psychiki mi nie skrzyvi

A zdjątko fajne :ok:

jozefina1970 pisze:Zaraz doczytam ino dwie rzeczy bo mi uciekną jak zejdę ze śmiechu. Aha, bramę macie na fejsie
Casica, jednoizbowym mieszkaniem mnie zabiłaś - ja marzyłam, żeby mieć własny pokój.

Bramę na fejsie podziviałam, cudna :1luvu:

No i vidzisz jakie to są małe ludzkie marzenia - vspólne vyro i jedna izba

Aaaa miałam tez pianino, ale nie chciałam się uczyć grać. A mama nie zmuszała, pamiętała vłasne katusze - brak słuchu muzycznego, a trzeba było bo panienka musi grać na pianienie i nie ma, że boli, że krev, że piervszy raz.

felin pisze:Tak se czytam i nie mogę pojąć co Wam na mózg gromadnie padło z tymi księżniczkami
Nigdy w życiu nie chciałam być księżniczką (mój brat planował, że zostanie królem, gdyż albowiem posiadał takie kwalifikacje jak odstające uszy, dzięki którym korona by mu nie spadła ), za żadne skarby.
Ja chciałam być podróżnikiem do dzikich plemion oraz innych niebezpiecznych miejsc, względnie archeologiem, ale oczywiście takim, co to od razu całe miasto znajduje
Księżniczką? W życiu mariana! Żebym cały czas musiała chodzić ubrana w sukienki z koronkami, nie mogła włazić na drzewa ani wywijać na trzepaku ani usiąść na ziemi i tylko cały czas się godnie zachowywać? Never

Ale v czym bycie kovbojem, indianinem czy kochanką gangstera (tak, miałam i takie marzenie) przeszkadza v byciu księżniczką? No v czym?
Ja miałam być vybitnym podróżnikiem i archeologiem i navet zaprojektovałam sobie nagrobek z listą zasług, który mieli mi vznieść vdzięczni Peruviańczycy gdy umrę v vieku 90++

Jeszcze tak mi się vspomniało a propos nagrobka.
Kochając się szaleńczo argentyńskiej reprezentacji v piłeczce kopanej, planovałam też pogrzeb.
Układałam się na podłodze, cała v firankach, kviatach oraz pośród zapalonych śviec. Przyjaciółka vygłaszała movy pogrzebove v imieniu moich kolejnych ukochanych. Jak movę uznałam za mało egzaltovaną, jako złoslivy trup kopałam ją v kostkę

Nagrobkierm i katafalkiem w firankach i zapalonych swiecach mnie zabilas :ryk:

A my z kolezankami, w wieku 7-12 lat, urozmaicalysmy sobie oczekiwanie na lekcje religii przy kosciele wizyta w krypcie i podziwianiem prawdziwych nieboszczykow na katafalku, wsrod swiec Obrazek

Birfanka pisze:Sukienki mi w dziecinstwie bynajmniej nie przeszkadzaly w bieganiu, wdrapywaniu sie na drzewa i biciu sie z chlopaczyskami

Sukienki i spódniczki mnie zawsze wnerwiały - kto wymyślił jedną rurę, skoro człowiek ma dwie nogi? :roll:

Co gorsza, zawsze mnie pouczano, że panience w takim stroju nie przystoi to czy tamto (np. włażenie drzewo), a za to należy dreptać drobnym, "damskim" kroczkiem, a nie lecieć jak w pięciomilowych butach albowiem tylko buractwo udające kulturalnych ludzi tak się porusza :evil:

Same ograniczenia, kurka wodna :evil:

Dzięki czemu dziś nie posiadam żadnej pojedynczej rury :mrgreen:

casica pisze:Jeszcze tak mi się vspomniało a propos nagrobka.
Kochając się szaleńczo argentyńskiej reprezentacji v piłeczce kopanej, planovałam też pogrzeb.
Układałam się na podłodze, cała v firankach, kviatach oraz pośród zapalonych śviec. Przyjaciółka vygłaszała movy pogrzebove v imieniu moich kolejnych ukochanych. Jak movę uznałam za mało egzaltovaną, jako złoslivy trup kopałam ją v kostkę

Tak daleko się nie posunęłam - ja tylko skromnie liczyłam na jakiś pomnik za zasługi :smokin:

Jednakowoż nie planowałam za jakie; w końcu czy to nie obojętne?

felin pisze:
Birfanka pisze:Sukienki mi w dziecinstwie bynajmniej nie przeszkadzaly w bieganiu, wdrapywaniu sie na drzewa i biciu sie z chlopaczyskami

Sukienki i spódniczki mnie zawsze wnerwiały - kto wymyślił jedną rurę, skoro człowiek ma dwie nogi?
Co gorsza, zawsze mnie pouczano, że panience w takim stroju nie przystoi to czy tamto (np. włażenie drzewo), a za to należy dreptać drobnym, "damskim" kroczkiem, a nie lecieć jak w pięciomilowych butach albowiem tylko buractwo udające kulturalnych ludzi tak się porusza
Same ograniczenia, kurka wodna Dzięki czemu dziś nie posiadam żadnej pojedynczej rury

Ja tak w wieku od 12 lat zaczelam sie przestawiac na spodnie, najlepiej to podsumowala moja szkolna przyjaciolka, stwierdzajac, ze w spodnicach czuje sie, jakby miala jedna noge :lol:

Obecnie posiadam spodnic sztuk jedna

(no ale na slub to sobie specjalnie nabylam)

Moje koty XVII. Rysia - guz listy mlecznej :(

Kto przegląda forum