lilianaj pisze:Wszystko było fajne w PRL. Nie było papieru toaletowego, ale porządnie zmięta "Trybuna Ludu" doskonale go zastępowała. Człowiek był młody, szczupły i skoczny. W szkole nauczyciele wciskali ciemnotę, w którą się wierzyło, jak w tabliczkę mnożenia. Na religię się latało do kościoła. Piło się oranżadę, a jak przyszła paczka z zagranicy, albo tzw dary, to można było spróbować banana (spróbowałam, jak miałam ze 12 lat). Dorośli dużo się martwili, a dzieci nieźle bawiły. tyle, że zabawa bywała przerywana koniecznością stania po kilka godzin w kolejce, żeby kupić chleb. Nie było komputerów, niektórzy mieli telefon, albo malucha. Po świecie (tylko polskim, bo inny był niedostępny) podróżowało się ogórkiem, którego zapach skłaniał do wymiotów. Po 11 minutach przebywania w ogórku każdorazowo rzygałam (przepraszam, ale nie da się tego ładniej ująć, bo zatrze się znaczenie), jak szkodny kot po ptaszkach.
Aż sama się dziwię, że to wszystko oparte na wydarzeniach autentycznych, a nie jakaś fikcja literacka...
Wszystko to prawda ale ludzie byli bardziej serdeczni dla siebie i nie było tej pogoni za kasą i nie wiadomo za czym. Faktycznie niby kolejki i jakieś tam braki ale żyło się bardziej towarzysko, zawsze miałam czas dla przyjaciół i rodziny a teraz - sama nie wiem
. Praca, dom, dom, praca i tak w kółko. 
I co ja zobaczyłam w tej podróży głównie autostrady i zakłady przemysłowe. Ale fakt, we Francji byłam akurat jak kwitła lawenda. Normalnie o rany widok, którego się nie zapomina, od horyzontu po horyzont wszędzie tylko lawenda i lawenda. A zapach taki,że trzeba było klimę wyłączać i zamykać okna bo aż głowa bolała. Ehhh, chyba się starzeję....
Chyba naprawdę SKS , bo zmobilizowac się do czegoś jest ciężko . I właśnie tutaj się cięsze , że mam futrzaki . Bo tak , to juz bym tyłka z fotela nie ruszyła . 
