Nadbużańskie koty - do zamknięcia

[Erin]

Kochane pysiolki
Wychuchane i wycacane takie

[marta-po]

Wczoraj rotacyjnie jedna kotka ubyła, druga przybyła. Czarnula odzyskała wolność:



A ta burasia o tri połysku przybyła. Jest to kuzynka, być może córka poprzedniej burasi, którą jutro planuję wypuścić



Bura kota ma się dobrze, apetyt dopisuje,po narkozie błyskawicznie stanęła na wszystkie cztery łapy.

W miejscu, gdzie wypuściłam czarnulę mieszka stare, jednookie kocurzysko Stefan. Weteran wszystkich kocich bitew i potyczek w okolicy. Stefan jest wart zaprezentowania. Pani, która tam dokarmia mówi, że Stefan ma z kilkanaście lat.

Oto Stefan:


tak się Stefan mizia

i grzeje w słońcu

[Erin]

Stefuś
Cudne kocurzysko

[Arcana]

Czesc, Marta Kociaki, o ktorych piszesz, w jakim są wieku orientacyjnie? Oswojone? Pewnie wymagałyby najpierw sprawdzenia w domowych warunkach? Teraz sporo ludzi dzwoni o podrostki, ale każdy chce oswojonego...

[marta-po]

Na chwilę obecną najpilniejsza do adopcji byłaby ta tri:











Jedna z naszych forumowiczek zaproponowała, że może tymczasować kicię, jednak za kilka dni wyjeźdzam służbowo na dwa tygodnie i nie mam teraz możliwości zająć się tak dalekim transportem.
Kicia jest już gotowa do wypuszczenia, ale wciąż trzymam ją w domu. Brzydką pogodą przed samą sobą usprawiedliwiam, żeby jej nie wypuszczać.
Kicia jest troszkę lękliwa, umarł człowiek, u którego mieszkała. Przez to zapomniała kontaktu z człowiekiem. W międzyczasie urodziła 4 maluchy i wraz z nimi i dorosłym długowłosym kocurkiem stworzyli kocią rodzinkę trzymającą się razem. Mieszkają razem w opuszczonej stodole. Dlatego biję się z myślami. Czy wypuścić ją do jej stadka, żeby uczyła podrośnięte, ale nie dorosłe jeszcze dzieci radzenia sobie na wolności, czy oddać do adopcji. Bo kicia ma potencjał. Lubi kontakt z człowiekiem. Mizia się i mruczy, choć wciąż jest troszkę zalękniona przy pierwszym wyciągnięciu do niej ręki.

[Arcana]

A dokąd ten transport? Czas to mam, tylko ulg przejazdowych juz nie mam.

[marta-po]

A ja na odwrót. Mam ulgi, ale czas wręcz na minusie.
Do Rzeszowa

[Arcana]

Faktycznie, ponad 5 godzin pociagiem. Ja ostatnio regularnie korzystam dla kotów z blablacar z Zamościa do Warszawy, żadnych wpadek z tym nie mialam, biorą mniej niz za ludzi.
http://www.blablacar.pl/znajdz-wspolne- ... =10&page=8

[Iwonami]

Gdybym mogła.....
Zawiozłabym tę koteczkę choćby na koniec świata.
Obserwuję na Facebooku historie dziesiątek kotów po zmarłych właścicielach. Zresztą walczę tam o nie tak jak umiem. Głównie o nie rozdzielanie związanych ze sobą zwierząt. I kotów i psów.
Oswojone koty najczęściej giną z rąk złych ludzi, bo nadchodzi moment, gdy z ufnością wybiorą sobie w końcu jakiegoś człowieka, nie zawsze dobrego, nie zawsze kochającego koty
Może ogłosić ją na Facebooku? Tak umaszczone koty znajdują domy o wiele łatwiej niż np. bure czy czarne.

[marta-po]

Wypuściłam dziś burasię. Z turbo doładowaniem pognała w zarośla.

Pojechałam też do pani, która dokarmia tri i jej rodzinkę. Chciałam wybadać dokładniej sytuację. Zawiozłam tez sucha i puszki. Zdjęcia z dziś:

dzieciaczki tri



kolejny pędzi do michy













starszy syn trikolorki









Jeden z maluchów nie przyszedł, ale podobno rano był na śniadaniu.

Tak więc, są cztery maluchy i starszy brat o długiej sierści. Długowłosy jest bardzo nieufny, nie zbliżył się, gdy byłam w pobliżu miski. Szkoda, bo trudno byłoby go złapać na kastrację. A przydałoby się go ciachnąć, bo przy okazji wycięłabym mu te dredy z sierści.

Pani i jej mąż powiedzieli, że rano karmili koty. Faktycznie miski są pod siatką, a trawa wydreptana do ziemi. Podobno długowłosy jest bardzo związany z trikolorką, swoją mamą, która jest teraz u mnie. Dlatego nie zbliżył się do misek. Z nią podchodzi, nie boi się wtedy. To komplikuje sprawę, bo żal rozdzielać koty.

[kwinta]

Myślę, że będzie lepiej jak wrócisz rodzince mamusię, niech opiekuje się maluchami, no i może będzie łatwiej złapać jej starszego, długowłosego synka. To on miał być mężem tri ? A okazał się starszym synkiem ?
Będą dokarmiani to niech będą razem, jak myślisz ?

Marto, spokojnych, pogodnych, przepełnionych radością i optymizmem Świąt Wielkiej Nocy, spędzanych w zdrowiu, z uśmiechem i w gronie najbliższych

[marta-po]

Tak, dziś dłużej porozmawiałam i okazało się, że to starszy synek. Obawiam się, że bez matki to na kastrację nie złapię go. Widać to na zdjęciu, jaką zachował odległość. Gdy ona przychodziła do jedzenia, to on również. Maluchy też dzikuski, ale on dużo bardziej. A chciałbym mu te dredy powycinać. Na długo nie starczy, sierść odrośnie, ale chociaż czasowo doprowadziłabym go do kultury. Ciężko mają długowłose wolnożyjące.
Maluszki wyglądały dziś bardzo ładnie. Aż pochwaliłam panią, że ładne oczka mają, a nie jak zimą zaropiałe. Powiedziała, że rano makaron im ugotowała i jakieś ochłapki mięsne kupiła na targu i dodała.
Ja zostawiłam dziś suchą karmę i 10 puszek.
Biję się z myślami, z jednej strony rokująca na kota domowego tri, z drugiej strony osamotniona kocia rodzinka i nie najgorsze jak na wolnożyjące koty warunki. No i moje doglądanie i kontrola nad tą panią co karmi.
Naprawdę biję się z myślami.

[ewar]

Nie ma szans na oswojenie ? One są zjawiskowe, a ten długowłosy raczej nie powinien żyć na wolności.Takie koty są delikatne, no i długa sierść.Bohuna oswajałam na silę, to co miał na pupie to Płakałam ja i wetka.Kłaki posklejane, śmierdzące,musiał cierpieć katusze. Nie wiedziałyśmy też jakiego jest koloru, rozpacz naprawdę.
Marta, transport z Warszawy do Stalowej Woli mam, do Rzeszowa jest 70 km.P.Dariusz jeździ też do Rzeszowa z Warszawy, już tak kiedyś wiózł kota, mogłabym zapytać.

[Erin]

Marta, a te kociaki wszystkie dzikie, nie rokują?

[Iwonami]

Faktycznie, jest problem. Szkoda że nie da się złapać wszystkich i zrobić porządek, tzn. kastracje, sterylizacje i higienę "osobistą". Mnie dlatego jest tak żal tej mamusi, bo ja nigdy nie miałam domowego kota, raz tylko ktoś podrzucił w miejsce gdzie karmiłam dziczki, domowego kota, który był tak zagubiony i biedny, że gdy padał duży deszcz, to wychodziłam potem z papierowymi ręcznikami żeby go powycierać. Po prostu stale siedział w jednym miejscu tak jakby na kogoś czekał. Prawdopodobnie też był to kot po zmarłym.
Moje doświadczenia to wyłącznie dzikie koty i czekanie aż dziczyzna przestanie być dzika.
I w zasadzie to nie wiadomo co robić, pozwolić kotom na totalne zdziczenie, czy lepiej oswoić i wyadoptować, co nie zawsze jest łatwe. Jednak umaszczenie tych kociaków daje szansę. Mają to "chodliwe".
Marto, życzę Ci spokojnych Świąt, rodzinnych, słonecznych i bez trosk.