Czarna Mańka pisze:Bardzo Tobie współczuję , to jeszcze bardzo świeża rana . Córka mojej przyjaciółki , niedawno jeszcze pełna życia i planów młoda kobieta na jednym z forów znalazła taki piękny tekst :
„Ta część nieba nazywana jest Tęczowym Mostem.
Kiedy odchodzi zwierzę, które było szczególnie bliskie komuś, kto pozostał po tej stronie, udaje się na Tęczowy Most. Są tam łąki i wzgórza, na których wszyscy nasi mali przyjaciele mogą bawić się i biegać razem. Mają tam dostatek jedzenia, wody i słońca; jest im ciepło i przytulnie.
Wszystkie zwierzęta, które były chore i stare powracają w czasy młodości i zdrowia; te które były ranne lub okaleczone są znów całe i silne, takie, jakimi je pamiętamy marząc o czasach i dniach, które przeminęły. Zwierzęta są szczęśliwe i zadowolone, z jednym małym wyjątkiem: każde z nich tęskni do tej jedynej, wyjątkowej osoby, która pozostała po tamtej stronie.
Biegają i bawią się razem, lecz przychodzi taki dzień, gdy jedno z nich nagle zatrzymuje się i spogląda w dal. Jego lśniące oczy są skupione, jego spragnione ciało drży. Nagle opuszcza grupę, pędząc ponad zieloną trawą, a jego nogi poruszają się wciąż prędzej i prędzej.
To ty zostałeś dostrzeżony, a kiedy ty i twój najlepszy przyjaciel wreszcie się spotykacie, obejmujecie się w radosnym połączeniu, by nigdy już się nie rozłączyć. Deszcz szczęśliwych pocałunków pada na twoją twarz, twoje ręce znów pieszczą ukochany łeb; patrzysz znów w ufne oczy swego przyjaciela, który na tak długo opuścił twe życie, ale nigdy nie opuścił twego serca.
A potem przekraczacie Tęczowy Most – już razem…”
Autor nieznany .
Moja Marysia odeszła 31 maja a my z TŻ ciągle widzimy ją przemykającą po domu .
To piękny tekst i staram się wierzyć, że tak właśnie będzie.
I mam nadzieję, że zechcą się ze mną spotkać, że zrozumieją, że te tabletki, dopajania, dokarmiania, wizyty u weta, zastrzyki, kroplówki miały na celu ich dobro. Że ostatecznie poza eutanazją nie było już nic.
Że wybaczą to wszystko.
Wszystkie moje nieżyjące koty są stale obecne w moich myślach, wspomnienia wciąż wracają zupełnie bez udziału mojej woli.
Współczuję Ci bardzo z powodu śmierci Marysi.
Miała piękne imię.
